Μάχη στις Καρούτες

Μάχη στις Καρούτες
	Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
Χρονολογία	5 Αυγούστου 1944
Τόπος	Καρούτες Φωκίδας
Έκβαση	Νίκη για του ΕΛΑΣ
Αντιμαχόμενοι
V ταξιαρχία του ΕΛΑΣ υπαγόμενος στην Π.Ε.Ε.Α 2/34 τάγμα; 1/5 Λόχος Μηχανημάτων; ~60 άντρες του Εφεδρικού ΕΛΑΣ;	18ό Σύνταγμα Ορεινών Κυνηγών των S.S υπαγόμενο στο Τρίτο Ράιχ 3/18 τάγμα;
Ηγετικά πρόσωπα
Συνταγματάρχης Γιώργος Ρήγος; Λοχαγός Γιάννης Λαζαρίδης; Ανθυπασπιστής Κώστας Αντωνόπουλος (Κρόνος);	Λοχαγός Μπάκερτ †; Υπολοχαγός Όττο Βέμπερς ; ανθυπολοχαγός Μπρούκα †;
Απώλειες
30-38 νεκροί, ~60 τραυματίες	97 νεκροί, 105 αιχμάλωτοι

Η Μάχη στις Kαρούτες (Φωκίδα) πραγματοποιήθηκε στις 5 Αυγούστου του 1944 μεταξύ των αντιστασιακών του ΕΛΑΣ και του ναζιστικού στρατού κατοχής.

Ευρύτερο πλαίσιο

Με βάση τις εντολές της ομάδας Στρατιών Ε', τον Αύγουστο του 1944 έγιναν εκκαθαριστικές επιχειρήσεις (κωδικός Έχιδνα) για την καταπολέμηση του αντάρτικου στις περιοχές που άνηκαν στην Ελεύθερη Ελλάδα και διοικούνταν από την ΠΕΕΑ. Για το σκοπό αυτό, στις επιχειρήσεις εντάχθηκε και το, επίλεκτο και ειδικό για ανταρτοπόλεμο, 18ο Σύνταγμα Ορεινών Κυνηγών των S.S (SS-Polizei-Gebirgsjäger-Regiment 18).

Προετοιμασία μάχης

Ο ΕΛΑΣ, έχοντας εξασφαλίσει καλύτερο δίκτυο πληροφοριών, μπόρεσε να ξεκόψει το 3ο τάγμα από τις κύριες δυνάμεις των Γερμανών εγκλωβίζοντάς το ανάμεσα σε "λαβίδα".

Μάχη

Η μάχη κράτησε λίγες ώρες, με πλήρη επικράτηση του ΕΛΑΣ.^[1] Ο υπολοχαγός Όττο Βέμπερς, εκπροσωπώντας τους παγιδευμένους Γερμανούς που ήθελαν να παραδοθούν, ζήτησε να συνομιλήσει με ανώτερο αξιωματικό. Αφού ο λοχαγός του ΕΛΑΣ Γιάννης Λαζαρίδης επέδειξε την παλιά υπηρεσιακή του ταυτότητα, οι περισσότεροι επιζώντες Γερμανοί παραδόθηκαν.

Συνέπειες και υστεροφημία

Η μάχη στις Καρούτες ήταν από τις μεγαλύτερες στην Εθνική Αντίσταση. Από γερμανικής πλευράς θεωρήθηκε τακτική επιχείρηση, συνεπεία της οποίας δε διατάχτηκαν αντίποινα κατά του άμαχου πληθυσμού της περιοχής. Ωστόσο μετά από 15 ημέρες, στις 20 Αυγούστου 1944, μία δύναμη 4-5.000 Γερμανών, υπό την κάλυψη πυροβολικού, επέδραμε στην περιοχή, πυρπολώντας, τελικά, έπειτα από τρεις ημέρες (23-8-1944) το Λιδωρίκι^[2]. Στους εορτασμούς της μάχης, το 1984, ο, πλέον στρατηγός, Όττο Βέμπερς απέστειλε επιστολή η οποία και διαβάστηκε.

Παραπομπές

↑ Μάγερ, Χέρμαν Φρανκ, Αιματοβαμμένο Έντελβαϊς. Η 1η Ορεινή Μεραρχία, το 22ο Σώμα Στρατού και η εγκληματική δράση τους στην Ελλάδα, 1943-1944, Τόμος Β', Βιβλιοπωλείον της Εστίας, Αθήνα 2009, σελ. 245
↑ Κραβαρτόγιαννος, Δρόσος, "Ιστορία της Πόλεως Αμφίσσης" (συμπληρώματα), Τόμος 2, σελ. 94, Σύλλογος Απανταχού Αμφισσέων τα Σάλωνα, Άμφισσα, 1997.

[1] Μάγερ, Χέρμαν Φρανκ, Αιματοβαμμένο Έντελβαϊς. Η 1η Ορεινή Μεραρχία, το 22ο Σώμα Στρατού και η εγκληματική δράση τους στην Ελλάδα, 1943-1944, Τόμος Β', Βιβλιοπωλείον της Εστίας, Αθήνα 2009, σελ. 245

[2] Κραβαρτόγιαννος, Δρόσος, "Ιστορία της Πόλεως Αμφίσσης" (συμπληρώματα), Τόμος 2, σελ. 94, Σύλλογος Απανταχού Αμφισσέων τα Σάλωνα, Άμφισσα, 1997.

[1]

[2]