Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ντιέγο Φορλάν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ντιέγο Φορλάν
Προσωπικές πληροφορίες
Ημερ. γέννησης19 Μαΐου 1979 (1979-05-19) (45 ετών)
Τόπος γέννησηςΜοντεβιδέο, Ουρουγουάη
Ύψος1,80 μ.
ΘέσηΕπιθετικός
Ομάδες νέων
1990-1991Πενιαρόλ
1991-1994Ντανούμπιο ΦΚ
1994-1997Ιντεπεντιέντε
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1997-2001Ιντεπεντιέντε80(37)
2001-2004Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ63(10)
2004-2007Βιγιαρρεάλ ΚΦ106(54)
2007-2011Ατλέτικο Μαδρίτης134(74)
2011-2012Ίντερ18(2)
2012-2013Ιντερνασιονάλ34(10)
2014-2015Σερέσο Όσακα42(17)
2015-2016Πενιαρόλ30(8)
2016Μουμπάι Σίτι ΦΚ11(5)
2018Κιτσί ΣΚ8(5)
Σύνολο525(222)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
2002-2014Ουρουγουάη112(36)
Προπονητική καριέρα
ΠερίοδοςΟμάδα
2020Πενιαρόλ
2021Ατένας ντε Σαν Κάρλος
Τίτλοι
Ουρουγουάη
Νικητής Κόπα Αμέρικα 2011
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Ο Ντιέγο Φορλάν (Diego Forlán Corazo, γεννήθηκε 19 Μαΐου 1979) είναι Ουρουγουανός πρώην ποδοσφαιριστής και νυν προπονητής. Αγωνίστηκε σε πολλούς συλλόγους σε τρεις ηπείρους, ήδη κατά τη διάρκεια της εφηβείας του, ενώ με την εθνική ομάδα της χώρας του αναδείχθηκε σε καλύτερο ποδοσφαιριστή στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010.[1][2]

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα πρώτα χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στις 19 Μαΐου 1979 στο Μοντεβιδέο με πατέρα το διεθνή αμυντικό Πάμπλο Φορλάν. Ξεκίνησε την καριέρα του από τις παιδικές ομάδες της πατρίδας του Πενιαρόλ της οποίας ήταν και οπαδός και Ντανούμπιο και αργότερα μετακινήθηκε στην αργεντίνικη Ιντενπεντιέντε, όπου το 1998 έκανε το ντεμπούτο του ως επαγγελματίας.[3] Σε 91 επίσημους αγώνες σημείωσε 40 γκολ και το ενδιαφέρον των αγγλικών συλλόγων ήταν έντονο.[4]

Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ & Βιγιαρεάλ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2002 μετεγγράφη στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, όπου δεν κατάφερε να καθιερωθεί έχοντας την πρώτη χρονιά συγκεντρώσει 13 εμφανίσεις στην Πρέμιερ Λιγκ, πέντε εμφανίσεις στο Τσάμπιονς Λιγκ και κανένα γκολ, με τη Γιουνάιτεντ να τερματίζει τη σεζόν στην απογοητευτική τρίτη θέση.[4] Ο Άλεξ Φέργκιουσον δεν τον εμπιστεύτηκε για θέση βασικού και το 2004 έφυγε για την Ισπανία και τη Βιγιαρρεάλ ΚΦ. Στα τρία χρόνια που έμεινε στην ομάδα έκανε εντυπωσιακές εμφανίσεις, βοηθώντας τη Βιγιαρεάλ να προκριθεί για πρώτη φορά στην ιστορία της στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Ήταν πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος με 25 γκολ και βραβεύθηκε με το Χρυσό Παπούτσι για τη σεζόν 2004-05.[5][6]

Ατλέτικο Μαδρίτης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2007 μετακινείται στην Ατλέτικο Μαδρίτης έναντι 21 εκατ. ευρώ ως αντικαταστάτης του Φερνάντο Τόρρες[7] και συνεχίζει τις εντυπωσιακές του εμφανίσεις: τη σεζόν μάλιστα 2008-09 ξανακέρδισε το Χρυσό Παπούτσι σκοράροντας 32 γκολ σε 33 παιχνίδια.[5][8] Το 2010 ξανακάνει μια εξαιρετική σεζόν σκοράροντας και τα δύο γκολ της Ατλέτικο Μαδρίτης στον τελικό του Γιουρόπα Λιγκ εναντίον της Φούλαμ (2-1).[9] Την ίδια χρονιά κατέκτησε και το Σούπερ Κύπελλο Ευρώπης.[10] Τα στατιστικά στοιχεία εμφάνισης του Φορλάν για την ισπανική ομάδα δείχνουν συνολικά 134 αγώνες πρώτης κατηγορίας πρωταθλήματος με 74 γκολ, καθώς και 46 παιχνίδια σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις συλλόγων (Τσάμπιονς Λιγκ συμπεριλαμβανομένων των προκριματικών, Κυπέλλου UEFA συμπεριλαμβανομένης της πρόκρισης, Γιουρόπα συμπεριλαμβανομένης του προκριματικού γύρου, Κυπέλλου Ιντερτότο και τελικός Σούπερ Καπ) στα οποία σημείωσε 16 γκολ.[11] Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη Μαδρίτη, ο Φορλάν τερμάτισε πέμπτος στην ψηφοφορία για τη Χρυσή Μπάλα FIFA του 2010.

Ίντερ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά από μία μέτρια χρονιά στην Ατλέτικο Μαδρίτης αποχωρεί από τον σύλλογο και εντάσσεται για την σεζόν 2011-12, στην Ίντερ για περίπου 5 εκατομμύρια ευρώ. Ο σύλλογος τον συμπεριέλαβε κατά λάθος στην ευρωπαϊκή λίστα, αλλά - έχοντας ήδη αγωνιστεί σε μια ηπειρωτική διοργάνωση την ίδια σεζόν - δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στη φάση των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ. Τα πράγματα δεν είναι καλύτερα στο πρωτάθλημα: το ντεμπούτο συμπίπτει με την ήττα με 4-3 από την Παλέρμο. Ωστόσο, το πρώτο ιταλικό γκολ του επιθετικού ήρθε και πάλι σε ήττα.[12] Πραγματοποιώντας μια κακή χρονιά, αγωνιζόμενος σε 20 παιχνίδια σε όλες τις διοργανώσεις και πετυχαίνοντας μόνο δύο γκολ, αποφάσισαν μαζί με την ομάδα την διακοπή του συμβολαίου του το καλοκαίρι του 2012 και επέστρεψε στη Λατινική Αμερική, για λογαριασμό της Σπορτ Κλαμπ Ιντερνασιονάλ.[13]

Ιντερνασιονάλ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Ιούλιο του 2012, ο Φορλάν μετακόμισε στην ομάδα της πρώτης κατηγορίας της Βραζιλίας Ιντερνασιονάλ του Πόρτο Αλέγκρε, με την οποία υπέγραψε συμβόλαιο τριετούς διάρκειας έως τις 30 Ιουνίου 2015.[14] Εκεί συμμετείχε σε 47 αγώνες πρωταθλήματος και τρία γκολ σε οκτώ εμφανίσεις στο Κύπελλο. Το 2013 κέρδισε το κρατικό πρωτάθλημα του Ρίο Γκράντε ντο Σουλ, με τους Βραζιλιάνους.

Σερέσο Οσάκα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 22 Ιανουαρίου 2014, μετακόμισε στην Ιαπωνία, όπου υπέγραψε συμβόλαιο με την Σερέσο Όσακα μέχρι τις 30 Δεκεμβρίου 2014.[15][16] Αγωνίστηκε σε 26 παιχνίδια πρώτης κατηγορίας για τους Ιάπωνες και σκόραρε επτά φορές. Η ομάδα υποβιβάστηκε στη δεύτερη κατηγορία της Ιαπωνίας, ο σύλλογος ανακοίνωσε στις 2 Φεβρουαρίου 2015 ότι η συμβατική σχέση με τον Φορλάν θα συνεχιζόταν μέχρι τις 31 Ιουλίου 2015. Στη J2 League χρησιμοποιήθηκε σε 16 αγώνες και σημείωσε δέκα γκολ.

Τελευταία χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Ιούλιο του 2015 μεταγράφηκε στην Πενιαρόλ[17] και στις 16 Αυγούστου έκανε το ντεμπούτο του την πρώτη αγωνιστική της σεζόν 2015-16. Τη σεζόν εκείνη κατέκτησε το Απερτούρα 2015 και τον τίτλο του πρωταθλήματος με την ομάδα και έπαιξε 31 αγώνες (οκτώ γκολ) στο κορυφαίο πρωτάθλημα της Ουρουγουάης καθώς και τρεις αγώνες (χωρίς γκολ) στο Κόπα Λιμπερταδόρες του 2016. Έκλεισε την καριέρα του μετά από δύο χρόνια σε Ινδία και Χονγκ Κονγκ.[18][19]

Διεθνής καριέρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έκανε το ντεμπούτο του το 2002 με την Ουρουγουάη σκοράροντας στον αγώνα με τη Σαουδική Αραβία (αποτέλεσμα 2-3).[20][21] Στην πρόκριση για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Νότιας Αφρικής σημείωσε επτά γκολ και έτσι έπαιξε σημαντικό ρόλο στην επιτυχημένη πρόκριση. Οδήγησε την Εθνική ομάδα της χώρας του ως τα ημιτελικά στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 2010 σκοράροντας πέντε γκολ (πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης μαζί με τους Τόμας Μύλερ, Γουέσλεϊ Σνάιντερ και Νταβίδ Βίγια που επίσης πέτυχαν τον ίδιο αριθμό γκολ),[22] και αναδείχθηκε πολυτιμότερος ποδοσφαιριστής της διοργάνωσης. Στις 13 Ιουλίου 2011, κατέρριψε το ρεκόρ διεθνών συμμετοχών στον τελευταίο αγώνα των ομίλων εναντίον του Μεξικού και έκτοτε ήταν ο μοναδικός κάτοχος του ρεκόρ της Ουρουγουάης. Στις 24 Ιουλίου 2011, κατέκτησε το Κόπα Αμέρικα, το οποίο είχε κερδίσει ο παππούς του ως προπονητής και ο πατέρας του ως παίκτης το 1967. Σκόραρε δύο γκολ στον τελικό εναντίον της Παραγουάης, ανεβάζοντας το σύνολο του σε 31 διεθνή γκολ, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ του Έκτορ Σκαρόνε που κρατούσε για 81 χρόνια. Στις 11 Οκτωβρίου 2011, σημείωσε το 32ο του γκολ για την εθνική ομάδα στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2014, καθιστώντας τον τον μοναδικό κάτοχο του ρεκόρ εκείνη την εποχή.[23][24][25] Έκλεισε την καριέρα του στην εθνική ομάδα με 112 συμμετοχές και 36 γκολ.[26]

Τίτλοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ

  • Πρέμιερ Λιγκ: 2002–03
  • Κύπελλο Αγγλίας: 2003–04
  • FA Community Shield: 2003

Βιγιαρεάλ

  • Κύπελλο UEFA Ιντερτότο  : 2004

Ατλέτικο Μαδρίτης

  • Γιουρόπα Λιγκ: 2009–10
  • Σούπερ Καπ UEFA: 2010

Ιντερνασιονάλ

  • Πρωτάθλημα Γκαούτσο: 2013

Πενιαρόλ

  • Πρωτάθλημα Ουρουγουάης: 2015–16

Κίτσι

  • Πρέμιερ Λιγκ Χονγκ Κονγκ : 2017–18

Ουρουγουάη

  • Κόπα Αμέρικα: 2011

Ατομικές διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Πρώτος σκόρερ πρωταθλήματος Ισπανίας (2): 2004–05 , 2008–09
  • Ευρωπαϊκό Χρυσό Παπούτσι (2): 2004–05, 2008–09
  • Καλύτερος παίκτης (Χρυσή Μπάλα) Παγκοσμίου Κυπέλλου: 2010
  • Κορυφαίος σκόρερ Παγκόσμιου Κυπέλλου: 2010
  • Καλύτερη ομάδα Παγκοσμίου Κυπέλλου: 2010
  • Τελικός UEFA Γιουροπα Λιγκ Man of The Match: 2010
  • Πρώτος σκόρερ Καμπεονάτο Γκαούτσο: 2013

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «Golden Ball Winners in World Cup History». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2020. 
  2. ↑ «FIFA World Cup countdown: Top 10 Uruguayan footballers of all time». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουνίου 2020. 
  3. ↑ «Diego Forlán». Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2024. 
  4. ↑ 4,0 4,1 «THE FLUFFS, JOKES AND CULT HERO STATUS OF DIEGO FORLAN AT MANCHESTER UNITED». Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2024. 
  5. ↑ 5,0 5,1 «Golden Boot ("Soulier d'Or") Awards». Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2024. 
  6. ↑ «Henry and Forlan win Golden Shoe». Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2024. 
  7. ↑ «UEFA : Forlán accepts Atlético offer». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιουνίου 2009. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2009. 
  8. ↑ «Diego Forlan's 08/09 Season Was Incredibly Underrated, He Became The World's Greatest Striker». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Απριλίου 2024. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2024. 
  9. ↑ «UEFA : Forlán relieved to find key to victory». Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2024. 
  10. ↑ «Atletico secure European Super Cup win against Inter». Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2024. 
  11. ↑ «The Glory Days of Diego Forlán». Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2024. 
  12. ↑ «Inter-Uruguay, storia infinita: Ruben Sosa e Recoba i top, ma anche qualche bidone...». Ανακτήθηκε στις 5 Μαΐου 2024. 
  13. ↑ «DIEGO FORLAN». Ανακτήθηκε στις 22 Απριλίου 2024. 
  14. ↑ «Sport Club Internacional confirms Forlán signing». Ανακτήθηκε στις 22 Απριλίου 2024. 
  15. ↑ «Diego Forlan joins Japanese club Cerezo Osaka». Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2024. 
  16. ↑ «Forlan joins Cerezo Osaka». Ανακτήθηκε στις 22 Απριλίου 2024. 
  17. ↑ «Diego Forlán fue presentado como refuerzo de Peñarol». Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2024. 
  18. ↑ «Diego Forlán has joined a new club aged 37, giving hope to late bloomers». Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2024. 
  19. ↑ «Goodbye Diego Forlan, you were something special: Fans turn out in force for Uruguayan's last game for Kitchee». Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2024. 
  20. ↑ «Who is Uruguay's leading all-time top goal scorer? Suarez, Cavani, Forlan and La Celeste's most lethal strikers». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Σεπτεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 2022. 
  21. ↑ «La lucha por la historia». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Απριλίου 2024. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2024. 
  22. ↑ «World Cup Top Goal Scorers - Thomas Mueller Wins The Golden Shoe». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Απριλίου 2024. Ανακτήθηκε στις 12 Απριλίου 2024. 
  23. ↑ «L'Argentina crolla: Venezuela fa festaCile a valanga, pari dell'Uruguay». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Απριλίου 2024. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2024. 
  24. ↑ «Forlán: 'Mi abuelo, mi padre y ahora yo'». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Φεβρουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2018. 
  25. ↑ «Los máximos goleadores en la historia de la Selección Uruguaya». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Απριλίου 2024. Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2024. 
  26. ↑ «Diego Forlán Corazo - Century of International Appearances'». Ανακτήθηκε στις 12 Απριλίου 2024. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βραβεία
Προκάτοχος
Ζινεντίν Ζιντάν 		Πολυτιμότερος παίκτης Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου
2010 		Διάδοχος
Λιονέλ Μέσι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ντιέγο_Φορλάν&oldid=10739908"