آرامی نو کلدانی
| آرامی نو کلدانی | |
|---|---|
| ܟܠܕܝܐ Kaldāyâ, ܣܘܼܪܲܝܬ Sōreth | |
 سورت به آرامی نو | |
| بیان | آی‌پی‌ای: [kalˈdɑjɑ], [sorɛθ] |
| زبان بومی در | عراق، ایران، ترکیه |
| منطقه | عراق; موصل، نینوا، همچنین بغداد و بصره. |
شمار گویشوران | ناشناخته (شکل بدون تاریخ ۲۲۰٬۰۰۰)[۱] (۱۱۰٬۰۰۰ در عراق در ۱۹۹۴) |
آفروآسیایی
| |
| الفبای سریانی (Madenhaya alphabet) | |
| کدهای زبان | |
| ایزو ۳–۶۳۹ | cld |
| گلاتولوگ | chal1275[۲] |
آرامی نو کلدانی یکی از گویش‌های آرامی نو شمال‌شرقی می‌باشد. در دشت نینوا در شمال عراق به این زبان صحبت می‌شود. همچنین این زبان توسط جوامع آشوریان پراکنده در سراسر دنیا صحبت می‌شود. این زبان بسیار به آرامی نو آشوری نزدیک است و هر دو از زبان سریانی -که در دوره پارتیان در آشوریه ایجاد شده بود- به وجود آمده‌اند. اکثر گویشوران این زبان را قوم آشوریان یا به اصطلاح مذهبی مسیحیان کلدانی تشکیل می‌دهند.[۳]
منابع
[ویرایش]- ↑ آرامی نو کلدانی در اتنولوگ (ویرایش ۱۷ام، ۲۰۱۳)
- ↑ Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "Chaldean Neo-Aramaic". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.
{{cite book}}: Invalid|display-editors=4(help) - ↑ مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Chaldean Neo-Aramaic». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی.
مسیحیان شرقی که زبان سریانی را در عبادت و مناسک مذهبی به کار میگیرند | |||||||||
| سریانی غربی، میراث پاتریارکنشین انطاکیه |
| مسیحیت سریانی  مسیحیان سنت توماس  | |||||||
| سریانی شرقی، میراث کلیسای مشرق («کلیسای نسطوری») (۴۱۰–۱۵۵۲) |
| ||||||||
| مسیحیان سنت توماس، میراث کلیسای مالانکارا (فعالیت از قرن اول تا ۱۶۰۱) در کرالا، هند |
| ||||||||
| چهرههای کلیدی | |||||||||
| زبانها | |||||||||
| همچنین ببینید | |||||||||
| |||||||||
