لانه‌گزینی (جنین انسان)
لانه‌گزینی یا کاشت (به انگلیسی: implantation)، در انسان، نخستین مرحلهٔ بسیار ابتدایی بارداری است که در آن کانسپتوس به دیوارهٔ رحم می‌پیوندد (ازاین پس جنین خوانده می‌شود). در این مرحله از پیشرفت دوران بارداری، جنین یک بلاستوسیست است. از راه این پیوستگی‌است که جنین می‌تواند مواد مغذی و اکسیژنی را که برای رشد خود به آن‌ها نیاز دارد از مادر دریافت کند.
در انسان، لانه‌گزینیِیک تخمک بارور شده به احتمال زیاد در حدود ۹ روز، و در نهایت بین ۶ و ۱۲ روز پس از تخمک‌گذاری رخ می‌دهد.[۱]
شکست در کاشت
[ویرایش]دو سوم از شکست یا عدم موفقیت در لانه‌گزینی به «پذیرش ناکافی رحم» و یک سوم دیگر به «مشکلات خود جنین» مربوط دانسته‌شده‌است.[۲] پذیرش ناکافی رحم ممکن است توسط سیتوکین‌های غیرطبیعی و سیگنال‌های هورمونی و همچنین در اثر تغییرات وراژنتیک باعث شود.[۳]
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ Wilcox AJ, Baird DD, Weinberg CR (1999). "Time of implantation of the Conceptus and loss of pregnancy". New England Journal of Medicine. 340 (23): 1796–1799. doi:10.1056/NEJM199906103402304. PMID 10362823.
- ↑ Melford, S. E.; Taylor, A. H.; Konje, J. C. (2013). "Of mice and (wo)men: factors influencing successful implantation including endocannabinoids". Human Reproduction Update. 20 (3): 415–428. doi:10.1093/humupd/dmt060. ISSN 1355-4786. PMID 24306146.
- ↑ Cakmak, H.; Taylor, H. S. (2010). "Implantation failure: Molecular mechanisms and clinical treatment". Human Reproduction Update. 17 (2): 242–253. PMC 3039220 Freely accessible. doi:10.1093/humupd/dmq037.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Implantation (human embryo)». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۴ ژوئن ۲۰۱۷.