Seniye Hanimsultan
Seniye Hanımsultan (turco ottomano: سنیه خانم سلطان, "sublime"; Istanbul, 3 ottobre 1843 – Istanbul, 10 dicembre 1913) è stata una principessa ottomana, figlia di Atiye Sultan e suo marito Ahmed Fethi Paşah, e nipote del sultano Mahmud II.
| Seniye Hanımsultan | |
|---|---|
| Hanimsultan Principessa dell'Impero ottomano | |
| Trattamento | Sua Altezza |
| Nascita | Istanbul, 3 ottobre 1843 |
| Morte | Istanbul, 10 dicembre 1913 (70 anni) |
| Luogo di sepoltura | Cimitero Yahya Efendi, Istanbul |
| Dinastia | Casa di Osman |
| Padre | Ahmed Fethi Pasha |
| Madre | Atiye Sultan |
| Coniuge | Hüseyin Hüsnü Pasha (1860-1899, ved.) |
| Figli | Abdülkemir Pasha |
| Religione | Islam sunnita |
Biografia
modificaSeniye Hanımsultan nacque a Istanbul, nel Palazzo Kuruçeşme, il 3 ottobre 1843. Sua madre era Atiye Sultan, figlia del sultano ottomano Mahmud II e della consorte Pervizfelek Kadın, e suo padre Ahmed Fethi Paşah, figlio di Rodoslu Hafız Ahmed Agha e Saliha Hanim. Aveva una sorella minore, Feride Hanimsultan, oltre a due fratellastri e tre sorellastre, figli del primo matrimonio del padre: Mehmed Besim Bey, Mahmud Celaleddin Pasha (che sposò Cemile Sultan, figlia del sultano Abdülmecid I), Ferdane Hanım, Saliha Yeğane Hanım ed Emine Güzide Hanım[1][2][3][4][5][6][7].
Nel 1850 sua madre morì e lei e sua sorella ereditarono dapprima il palazzo Emirgan, mentre quello Arnavutköy venne destinato agli ospiti stranieri, e in seguito cedettero l'Emirgan al chedivè d'Egitto in cambio dell'Arnavutköy e della Villa Rıza Pasha[8].
Nel 1860 sposò Hüseyin Hüsnü Pasha, figlio di Mustafa Nuri Pasha. La cerimonia si tenne a Palazzo Eyüp. Da lui Seniye ebbe un figlio e rimase vedova nel 1899[9][10][11].
Nel 1912 si unì con sua sorella all' "Hilal-i Ahmer Center for Women", una sottosezione dell' "Ottoman Hilal-i Ahmer Association", fondata per fornire assistenza medica alle comunità di Istanbul e della provincia. Seniye finanziava l'associazione con 1500 kuruş annuali[12][13].
Seniye morì il 10 dicembre 1913 e venne sepolta nel mausoleo Yahya Efendi[8][14].
Discendenza
modificaDal suo matrimonio, Seniye Hanımsultan ebbe un figlio:
- Abdülkemir Paşah (? -?). Ebbe due figlie, Fehire Hanim e Radiye Hanim.
Onorificenze
modificaNote
modifica- ^ Reşad, Ekrem; Osman, Ferid (1912). Musavver nevsâl-i Osmanî. p. 79.
- ^ Çelikkol, Zeki (1992). Rodos'taki Türk eserleri ve tarihçe. 6. Türk Tarih Kurumu Basımevi. p. 87. ISBN 978-975-16-0514-6.
- ^ Gerçek, Ferruh (1999). Türk müzeciliği. T.C. Kültür Bakanlığı yayınları. T.C. Kültür Bakanlığı. p. 314. ISBN 978-975-17-2268-3.
- ^ Sakaoğlu, Necdet (2008). Bu mülkün kadın sultanları: Vâlide sultanlar, hâtunlar, hasekiler, kadınefendiler, sultanefendiler. Oğlak Yayıncılık. p. 557. ISBN 978-9-753-29623-6.
- ^ Uluçay, Mustafa Çağatay (2011). Padişahların kadınları ve kızları. Ankara: Ötüken. p. 195. ISBN 978-9-754-37840-5.
- ^ Çağlar, Burhan (September 11, 2011). İngiliz Said Paşa ve Günlüğü (Jurnal). Arı Sanat Yayinevi. p. 93. ISBN 978-9-944-74225-2.
- ^ Haskan, Mehmet Nermi (2001). Yüzyıllar boyunca Üsküdar. Yüzyıllar boyunca Üsküdar. Üsküdar Belediyesi. p. 197. ISBN 978-975-97606-0-1.
- ^ a b Şehsuvaroğlu, Halûk Y. (1948-10-30). "Arnavutköy sahilsarayı (Boğaziçi lisesi)" (PDF). Akşam (in Turkish). Retrieved 2022-03-17.
- ^ Brookes, Douglas Scott (2010). The Concubine, the Princess, and the Teacher: Voices from the Ottoman Harem. University of Texas Press. pp. 81 n. 58, 283. ISBN 978-0-292-78335-5.
- ^ Lutfı̂, Ahmet; Aktepe, M. Münir (1984). Vakʾa-nüvis Ahmed Lütfı̂ Efendi tarihi. Vakʾa-nüvis Ahmed Lütfı̂ Efendi tarihi. İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi. p. 142.
- ^ Aracı, E. (2006). Donizetti Paşa: Osmanlı sarayının İtalyan maestrosu. Sanat dizisi. Yapı Kredi Yayınları. p. 113. ISBN 978-975-08-1153-1.
- ^ Hacker, Barton; Vining, Margaret (17 August 2012). A Companion to Women's Military History. BRILL. p. 199. ISBN 978-9-004-21217-6.
- ^ Ahmet Zeki İzgöer; Ramazan Tuğ (2013). Padişahın himayesinde Osmanlı Kızılay Cemiyeti 1911-1913 yıllığı. Türkiye Kızılayı Derneği. p. 50. ISBN 978-605-5599-14-0.
- ^ Bardakçı, Murat (1991). Son Osmanlılar: Osmanlı hanedanının sürgün ve miras öyküsü. Gri Yayın. p. 158.
- ^ Osmanoğlu, A. (1984). Babam Sultan Abdülhamid: hatıralarım. Selçuk Yayınları. p. 105.
Bibliografia
modifica- Çelikkol, Zeki (1992). Rodos'taki Türk eserleri ve tarihçe. 6. Turk Tarih Kurumu Basımevi. ISBN 978-975-16-0514-6.
- Gercek, Ferruh (1999). Türk muzeciliği. TC Kültür Bakanlığı yayınları. TC Kültür Bakanlığı. ISBN 978-975-17-2268-3.
- Sakaoğlu, Necdet (2008). Bu mülkün kadın sultanları: Vâlide sultanlar, hâtunlar, hasekiler, kadınefendiler, sultanefendiler. Oğlak Yayıncılık. ISBN 978-9-753-29623-6.
- Uluçay, Mustafa Çağatay (2011). Padişahların kadınları ve kizları . Ankara: Ötüken. ISBN 978-9-754-37840-5.
- Çağlar, Burhan (11 settembre 2011). Ingiliz Said Paşa ve Günlüğü (Jurnal) . Arı Sanat Yayinevi. ISBN 978-9-944-74225-2.
- Brookes, Douglas Scott (2010). The Concubine, the Princess, and the Teacher: Voices from the Ottoman Harem. University of Texas Press. ISBN 978-0-292-78335-5.
- Haskan, Mehmet Nermi (2001). Yüzyıllar boyunca Üsküdar. Yüzyıllar boyunca Üsküdar. Üsküdar Belediyesi. ISBN 978-975-97606-0-1.
- Brookes, Douglas Scott (2010). La concubina, la principessa e l'insegnante: voci dall'harem ottomano. Stampa dell'Università del Texas. pag. 81 n. 58, 283. ISBN 978-0-292-78335-5.
- Araci, E. (2006). Donizetti Paşa: Osmanlı sarayının İtalyan maestrosu. Sanat Dizisi. Yapi Kredi Yayinları. ISBN 978-975-08-1153-1.
- Hacker, Barton; Vining, Margaret (17 August 2012). A Companion to Women's Military History. BRILL. ISBN 978-9-004-21217-6.
- Ahmet Zeki Izgöer; Ramazan Tuğ (2013). Padişahın himayesinde Osmanlı Kızılay Cemiyeti 1911-1913 yıllığı . Türkiye Kızılayı Derneği. ISBN 978-605-5599-14-0.
- Örenç, AF (2006). Yakındönem tarihimizde Rodos e Oniki Ada. Doğu Kutüphanesi. ISBN 978-9944-397-09-4.
- Riza, Ali; Çoruk, Ali Şükrü (2001). Eski zamanlarda Istanbul hayati. Eski zamanlarda Istanbul hayati. Kitabevi. p. 301. ISBN 978-975-7321-33-0.
