შინაარსზე გადასვლა

მარია კორინა მაჩადო

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
მარია კორინა მაჩადო
ესპ. María Machado
დაბადების თარიღი 7 ოქტომბერი, 1967(1967-10-07)[1] (57 წლის)
დაბადების ადგილი კარაკასი, ვენესუელა
მოქალაქეობა  ვენესუელა
განათლება Andrés Bello Catholic University და Institute of Advanced Studies in Administration
მეუღლე/ები უცნობი
ჯილდოები 100 ქალი[2] , ვაცლავ ჰაველის პრემია[3] და სახაროვის პრემია[4]

მარია კორინა მაჩადო (ესპ. María Corina Machado; დ. 7 ოქტომბერი, 1967, კარაკასი) — ვენესუელელი ოპოზიციონერი პოლიტიკოსი და ფილანთროპი. ვენესუელის ეროვნულია ასმბლეის დეპუტატი 2011-2014 წლებში. მაჩადო პოლიტიკურ კარიერას იწყებს ალეხანდრო პლასსთან ერთად 2002 წელს, როგორც ხმის მონიტორინგის ჯგუფ „Súmate-ს“ დამფუძნებელი და ლიდერი.[5][6] 2018 წელს შევიდა BBC-ის 100 გავლენიანი ქალის სიაში.[7][8] მაჩადო განიხილება ვენესუელის ოპოზიციის წამყვან ფიგურად. ნიკოლას მადუროს მთავრობამ მაჩადოს ვენესუელის დატოვება აუკრძალა.

მაჩადო იყო 2012 წლის ვენესუელის საპრეზიდენტო არჩევნების კანდიდატი, მაგრამ ოპოზიციის პრაიმერი წააგო ენრიკე კაპრილესთან. 2014 წლის ვენესუელის საპროტესტო აქციების დროს, მაჩადო იყო ერთ-ერთი წამყვანი ფიგურა ნიკოლას მადუროს მთავრობის წინააღმდეგ საპროტესტო აქციების ორგანიზებაში.[9]

მაჩადო იყო ვენესუელის პრეკანდიდატი 2023 წლის საპრეზიდენტო პარაიმერში, თუმცა 2023 წლის 30 ივნისს პოლიტიკიდან 15 წლით დისკვალიფიკაცია მიუსაჯეს. [10] მისი დისკვალიფიკაცია დაადასტურა ვენესუელის იუსტიციის უზენაესმა სასამართლომ 2024 წლის იანვარში.[11] პრაიმერის არჩევნებში გამარჯვების შემდეგ, მაჩადო გამოცხადეს ოპოზიციის კანდიდატად 2024 წლის საპრეზიდენტო არჩევნებში,[12] თუმცა იგი შეცვალა კორინა იორისმა 2024 წლის 22 მარტს. იორისიც არ დაარეგისტრირეს კანდიდატად და იგი ჩაანაცვლა ედმუნდო გონსალესმა.

2024 წლის 24 ოქტომბერს ედმუნდო გონსალესთან ერთად გადაეცა სახაროვის პრემია.[13]

სქოლიო

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
  1. ↑ ესპანური ვიკიპედია — 2001.
  2. ↑ https://www.bbc.com/news/world-46225037
  3. ↑ https://www.coe.int/es/web/portal/-/2024-v%C3%A1clav-havel-prize-awarded-to-venezuelan-political-figure-and-rights-defender-mar%C3%ADa-corina-machado
  4. ↑ https://www.europarl.europa.eu/news/en/press-room/20241017IPR24738/maria-corina-machado-and-edmundo-gonzalez-urrutia-awarded-2024-sakharov-prize
  5. ↑ Boustany, Nora (9 July 2004). „Signing On To Challenge Hugo Chavez“. The Washington Post. p. A.15. თარგი:ProQuest.
  6. ↑ de la Rosa, Alicia (11 July 2011). „Diputada Machado anunciará su precandidatura el próximo domingo“ [Deputy Machado will announce her pre-candidacy next Sunday]. El Universal (ესპანური). დაარქივებულია ორიგინალიდან — 12 July 2011. ციტირების თარიღი: 25 October 2023.
  7. ↑ „BBC 100 Women 2018: Who is on the list?“ (ინგლისური). BBC News. 19 November 2018. ციტირების თარიღი: 23 July 2019.
  8. ↑ Turkewitz, Julie; Herrera, Isayen; Fernandez, Adriana Loureiro (2024-07-24). „The ‘Iron Lady’ of Venezuela Threatens to Unseat Its Autocrat“. The New York Times (ინგლისური). ISSN 0362-4331.
  9. ↑ Kurmanaev, Anatoly (23 December 2014). „Venezuela Protests Drive Poor to Maduro as Death Toll Mounts“. Business Week. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 13 March 2014. ციტირების თარიღი: 23 December 2014.
  10. ↑ Armas, Mayela; Sequera, Vivian (30 June 2023). „Venezuela opposition candidate Machado barred from holding office-gov't“. Reuters (ინგლისური). ციტირების თარიღი: 30 June 2023.
  11. ↑ Venezuela's Supreme Court disqualifies opposition leader from running for president en. AFP (27 January 2024). ციტირების თარიღი: 8 March 2024
  12. ↑ Garcia Cano, Regina (26 October 2023). „María Corina Machado is winner of Venezuela opposition primary that the government has denounced“. Associated Press. ციტირების თარიღი: 27 October 2023.
  13. ↑ María Corina Machado and Edmundo González Urrutia awarded 2024 Sakharov Prize en (24 October 2024). ციტირების თარიღი: 24 October 2024
ხ • გ • რ

ნელსონ მანდელა – ანატოლი მარჩენკო (1988) · ალექსანდრე დუბჩეკი (1989) · აუნ სან სუ ჩი (1990) · ადემ დემაჩი (1991) · მაისის მოედნის მშობლები (1992) · Oslobođenje (1993) · ტასლიმა ნასრინი (1994) · ლეილა ზანა (1995) · უეი ჯინშენგი (1996) · სალიმა გეზალი (1997) · იბრაჰიმ რუგოვა (1998) · შანანა გუჟმაუ (1999) · ¡Basta Ya! (2000) · ნურით პელედ-ელჰანანი – ისათ ღაზავი – ზაქარიას კანვენჰო (2001) · ოსვალდო პაია (2002) · კოფი ანანი – გაერო (2003) · ბელარუსის ჟურნალისტთა ასოციაცია (2004) · ქალები თეთრებში – რეპორტიორები საზღვრების გარეშე – ჰაუვა იბრაჰიმი (2005) · ალექსანდრე მილინკევიჩი (2006) · სალიჰ მაჰმუდ ოსმანი (2007) · ჰუ ცზია (2008) · მემორიალი (2009) · გილერმო ფარინიასი (2010) · ასმაა მაჰფუზი – აჰმედ ალ-სენუსი – რაზან ზაიტუნეჰი – ალი ფერზატი – მოჰამედ ბუაზიზი (2011) · ნასრინ სოტუდე – ჯაფარ პანაჰი (2012) · მალალა იუსაფზაი (2013) · დენი მუკვეგე (2014) · რაიფ ბადავი (2015) · ნადია მურადი – ლამია აჯი ბაშარი (2016) · ვენესუელის დემოკრატიული ოპოზიცია (2017) · ოლეგ სენცოვი (2018) · ილჰამ ტოჰტი (2019) · ბელარუსის დემოკრატიული ოპოზიცია (2020) · ალექსეი ნავალნი (2021) · უკრაინა (2022) · მაჰსა ამინი და მოძრაობა ქალი, სიცოცხლე, თავისუფლება (2023) · მარია კორინა მაჩადო და ედმუნდო გონსალესი (2024)

მოძიებულია „https://ka.wikipedia.org/w/index.php?title=მარია_კორინა_მაჩადო&oldid=4713173“-დან