Jim Hines
| Jim Hines | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Jim Hines in 1968.
| ||||
| Volledige naam | James Ray Hines | |||
| Geboortedatum | 10 september 1946 | |||
| Geboorteplaats | Dumas | |||
| Overlijdensdatum | 3 juni 2023 | |||
| Overlijdensplaats | Hayward | |||
| Nationaliteit |  Verenigde Staten
| |||
| Lengte | 1,83 m | |||
| Gewicht | 81 kg | |||
| Sportieve informatie | ||||
| Discipline | sprint | |||
| Trainer/coach | Jim Coleman | |||
| Eerste titel | Amerikaans kampioen 200 yd 1966 | |||
| OS | 1968 | |||
| Extra | Wereldrecordhouder 100 m 1968-1983, 4 x 100 m 1968-1972 | |||
| ||||
James Ray (Jim) Hines (Dumas (Arkansas), 10 september 1946 – Hayward (Californië), 3 juni 2023) was een Amerikaanse atleet, die was gespecialiseerd op de sprint. Hines werd in 1968 tweevoudig olympisch kampioen en had bijna vijftien jaar het wereldrecord op de 100 m in handen. Hij was de eerste atleet ter wereld die, zij het handgeklokt, op deze afstand officieel de barrière van 10 seconden doorbrak.
Loopbaan
[bewerken | brontekst bewerken]In zijn jeugd speelde Hines honkbal, totdat een atletiektrainer hem ontdekte en van hem een sprinter van wereldklasse maakte. Op de Amerikaanse kampioenschappen in Sacramento finishte hij in een handgeklokte 9,9 s (elektronische gelijkwaardig aan 10,03) en doorbrak hiermee als eerste atleet de 10 secondengrens. Twee andere atleten: Ronnie Ray Smith (achter hem in elektronisch gelijkwaardige 10,03 s) en Charles Greene (in de andere halve finale met 10,13 s) kregen dezelfde met de hand geklokte tijd toebedeeld.
De voorbereiding voor de Olympische Spelen van 1968 in Mexico-Stad werd verstoord door de rassenrellen in de Verenigde Staten. Men overwoog om de zwarte atleten van de Amerikaanse ploeg uit te sluiten van de Spelen. Uiteindelijk kwam het niet zo ver en Hines kwalificeerde zich voor de olympische finale. Op 14 oktober 1968 finishte hij voor de Jamaicaan Lennox Miller en zijn landgenoot Charles Greene in een elektronisch gestopte 9,95. Hierna ontstond er onduidelijkheid of deze tijd als wereldrecord te boek mocht staan. De IAAF besliste dat zijn 9,95 sneller was dan een hand geklokte 9,9 en erkende hiermee het wereldrecord. Hij liep met de Amerikaanse ploeg op de 4 x 100 m estafette samen met Charles Greene, Mel Pender en Ronnie Ray Smith in 38,2 een tweede wereldrecord en won zo hiermee het goud.
Na de Olympische Spelen tekende hij bij het American football-team Miami Dolphins, maar werd niet opgesteld. Zijn wereldrecord op de 100 m hield een ongebruikelijk lange tijd van vijftien jaar stand. Op 3 juli 1983 verbeterde de Amerikaan Calvin Smith zijn tijd naar 9,93.
Hines overleed op 76-jarige leeftijd[1][2][3]
Titels
[bewerken | brontekst bewerken]- Olympisch kampioen 100 m - 1968
- Olympisch kampioen 4 x 100 m - 1968
- Amerikaans kampioen 100 yd - 1967
- Amerikaans kampioen 220 yd - 1966
Persoonlijke records
[bewerken | brontekst bewerken]| Onderdeel | Prestatie | Datum | Plaats |
|---|---|---|---|
| 100 m | 9,95 s | 20 juni 1968 | Mexico-Stad |
Palmares
[bewerken | brontekst bewerken]100 yd
[bewerken | brontekst bewerken]- 1967:
Amerikaanse kamp. - 9,3 s
100 m
[bewerken | brontekst bewerken]- 1968: OS - 9,95 s
220 yd
[bewerken | brontekst bewerken]- 1966: Amerikaanse kamp. - 20,5 s (+ rw)
4 x 100 m
[bewerken | brontekst bewerken]- 1968: OS - 38,2 s
- (en) World Athletics-profiel voor Jim Hines
- (en) Profiel van Jim Hines op sports-reference.com (gearchiveerd)
- (en) USA Outdoor Track & Field Champions
- ↑ (en) Jim Hines, 1968 Olympic 100m champion and world record-holder, dies. Athletics Weekly (4 juni 2023). Gearchiveerd op 6 juli 2023.
- ↑ (fr) Jim Hines, premier homme sous les 10 secondes sur 100 m, est mort. L'Équipe (4 juni 2023). Gearchiveerd op 11 juni 2023.
- ↑ (en) Jim Hines, First to Sprint 100 Meters in Under 10 Seconds, Dies at 76. The New York Times (5 juni 2023). Gearchiveerd op 17 juni 2023.
· 
· 