Vejatz lo contengut

Domin

Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.
Vilatge d'Occitània
Domin
Doumy
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Castèth de Domin.
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 43° 26′ 52″ N, 0° 22′ 29″ O
Superfícia 6,39 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
282 m
260 m
151 m
Geografia politica
País Bearn Armas de Bearn
Parçan Vic Vilh
Estat Bandièra de França França
Region
75
Navèra Aquitània
Departament
64
Pirenèus Atlantics Armas deu Departament deus Pirenèus Atlantics
Arrondiment
643
Pau
Canton
6440
Tèrras deus Luis e Tuquets deu Vic Vilh (Tèsa abans 2015)
Intercom
246401707
CC deus Luis en Bearn
Cònsol Jean-Marc Desclaux
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2019)
317 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

324 ab.
Densitat 46,01 ab./km²
Autras informacions
Gentilici (en francés)
Còde postal 64450
Còde INSEE 64203

Domin[1] (Doumy en francés) qu'ei ua comuna bearnesa administrada peu departament deus Pirenèus Atlantics e la region de Navèra Aquitània, ancianament d'Aquitània.

Comunas a l'entorn.

La prononciacion qu'ei [du'min]. Las fòrmas ancianas que son Dumi en 1154, Domii au sègle XIIau, Domium, en latin, en 1270, Dominium en 1286, Domi au sègle XIIIau, Domii en 1385, Domi en 1487, Domin en 1543, Domy (mapa de Cassini, a la fin deu sègle XVIIIau) [2].

Segon Dauzat, Domin que vien deu nom galloroman d'òmi Dommius dab lo sufixe -inum [3].

Miquèu Grosclaude que cèrca solucions, mès lo nom que demora escur :

  • un ipocorostic de Domenge, mès la fòrma Domin ei dens nat tèxte;
  • lo latin dominium, « senhoria, domeni » (fòrma de 1286), mès lo mot qu'a miat en occitan a domini/domèni e pas a domin;
  • lo latin classic dumum, « broishòc, brocar », que pòt miar a l'adjectiu dominum, com benlhèu dens Dume (Lanas), « mès aqueth mot qu'ei dobtós pr'amor sembla hèr partida deu vocabulari poetic »; N.B. que sembla un mot celtic, un oronime; Xavier Delamarre qu'explica dumion com « tuca, serret, costalat, terrèr ». L'irlandés dumae qu'a aqueth sens; Dume au Portugau qu'ei atestat peus autors tardius de l'Antiquitat Dumium. Delamarre a pas de certitud per la comuna de las Lanas, mès que prepausa totun un etime dumiā [4]; Domin qu'ei sus un turon de 270 m (100 m de denivellacion dab l'arribèra de Balaing);
  • l'antroponime Dummius dab la sufixe -inum, atau com prepausa Dauzat. Mès Grosclaude que trantalha a acceptar un mot gallic; tanben lo -mm- ei atestat dens nada grafia [2] (reduccion regulara de las geminadas, a data plan mei anciana que las atestacions).

Administracion

[modificar | Modificar lo còdi]
Lista deus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
2014 2026 Jean-Marc Desclaux    
1995 2014 Jean-Léon Cazenave    
  1995      
Totas las donadas non son pas encara conegudas.
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 294, totala: 301


1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008




Cercar
Cercar
239
248
258
265
2009 2010
267
274
279
286
Fonts
Base Cassini de l'EHESS (recercar) - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


Lòcs e monuments

[modificar | Modificar lo còdi]

Personalitats ligadas dab la comuna

[modificar | Modificar lo còdi]

Véder tanben

[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]

Nòtas e referéncias

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. Toponimia Occitana (Institut d'Estudis Occitans) : IEO_BdTopoc : http://bdtopoc.org
  2. 2,0 et 2,1 Michel Grosclaude, Dictionnaire toponymique des communes du Béarn, Escòla Gaston Febus, 1991, p. 363-364
  3. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 252, a Doumély
  4. Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 143-144 e 346