Wikipedia

Eberhard Weber

To jest stara wersja tej strony, edytowana przez De Charlus (dyskusja | edycje) o 18:42, 7 cze 2010. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 7 cze 2010, była oparta na tej wersji.

Eberhard Weber (ur. 22 stycznia 1940 w Stuttgartcie w Niemczech) – niemiecki kontrabasista i kompozytor. Jako muzyk charateryzuje się specyficznym sposobem frazowania i tonacją[1]. Kompozycje Webera są mieszanką chamber jazzu, europejskiej muzyki klasycznej, minimalizmu i ambientu, są uważane za typowy przykład brzmienia wytwórni ECM. Weber jest także reżyserem teatranym i telewizyjnym.[2]

Był jednym z pierwszych muzyków używających kontrabasu elektrycznego[2]

Biografia

Pierwsze nagrania Webera pochodzą z początku lat sześćdziesiątych. Pierwszą płytę sygnowaną własnym nazwiskiem, The Colours of Chloë (nr w katalogu ECM 1042) wydał w roku 1973.[3]

W latach sześćdziesiątych najważniejszym współpracownikiem Webera był Wolfgang Dauner. Ich współpraca obejmowała wiele projektów o różnorakim charakterze, poruszali się w obszarach od free jazzu poprzez jazzową awangardę po jazz-rock i muzykę teatralną.[4] Jednym z ważniejszych wspólnych projektów obu muzyków było trio, które utworzyli wraz z Fredem Bracefulem.[4] Było ono czasem uzupełniane przez Gila Evansa.[4]

Po wydaniu The Colours of Chloë Weber nagrał jeszcze dziesięć płyt pod własnym nazwiskiem, wszystkie dla wytwóeni ECM. Współpraca z tą wytwórnią zaowocowała także wieloma nagraniami z muzykami z jej kręgu, m.in. z Gary Burtonem (Ring,[5] 1974; Passengers,[6] 1976;), Ralphem Townerem (Solstice,[7] 1975; Solstice/Sound and Shadows,[8] 1977), Patem Metheny (Watercolors[9], 1977). Przez wiele lat współpracował z Janem Garbarkiem, z którym nagrał 9 płyt.[2][10]

W 1975 Weber założył zespół Colours[11]. W jego skład wchodzili saksofonista Charlie Mariano[11], grający na fortepianie i syntezatorach Rainer Brüninghaus[11] i perkusita Jon Christensen[11]. Nazwa zespołu nawiązywała do tytułu pierwszej solowej płyty Webera.[11]. Po nagraniu pierwszej płyty Yellow Fields (1975) zespół opuścił Christensen, który został zastąpiony przez Johna Marshalla[11]. W tym składzie grupa nagrałą jeszcze dwie płyty, Silent Feet (1977) i Little Movements (1980), dużo koncertując[11]. Rozpadła się w roku 1980[11].

Na początku lat osiemdziesiątych Weber rozpoczął trwającą po dzień dzisiejszy współpracę z brytyjską piosenkarką Kate Bush, grając na czterech z pośród jej pięciu ostatnich albumów (The Dreaming, 1982; Hounds of Love, 1985; The Sensual World, 1989; Aerial[12], 2005).

W czerwcu 2007 roku Weber zachorował na udar mózgu,[13] co wstrzymało do dzisiaj jego występy. W wywiadzie udzielonym niemieckiemu Die Welt Weber przyznał, iż prawdopodobnie już nigdy nie będzie mógł grać.[14]

W listopadzie roku 2009 został laureatem nagrody im. Alberta Mangelsdorfa[15]. W tym samym czasie został wydany box zawierający nagrania zespołu Colours dla ECM.[11]

Dyskografia solowa

Linki zewnętrzne

  1. ↑ Endless Days - PopMatters Music Review.
  2. ↑ a b c Eberhard Weber at All About Jazz
  3. ↑ katalog ECM.
  4. ↑ a b c strona Wolfganga Daunera.
  5. ↑ katalog ECM.
  6. ↑ katalog ECM.
  7. ↑ katalog ECM.
  8. ↑ katalog ECM.
  9. ↑ katalog ECM.
  10. ↑ biografia Webera na stronie muzyka.onet.pl.
  11. ↑ a b c d e f g h i Music Review: Eberhard Weber - Colours - Blogcritics Music
  12. ↑ strona Kate Bush.
  13. ↑ stan zdrowia Eberharda Webera.
  14. ↑ ECM
  15. ↑ Nagroda Mangelsdorffa dla Eberharda Webera.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Eberhard_Weber&oldid=21990698”