Eberhard Weber
Eberhard Weber (ur. 22 stycznia 1940 w Stuttgartcie w Niemczech) – niemiecki kontrabasista i kompozytor. Jako muzyk charakteryzuje się specyficznym sposobem frazowania i tonacją[1]. Kompozycje Webera są mieszanką chamber jazzu, europejskiej muzyki klasycznej, minimalizmu i ambientu, są uważane za typowy przykład brzmienia wytwórni ECM. Weber jest także reżyserem teatralnym i telewizyjnym.[2]
| |
| Miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Aktywność |
1960 - obecnie |
| Powiązania | |
| Strona internetowa | |
Był jednym z pierwszych muzyków używających kontrabasu elektrycznego[2]
Biografia
Pierwsze nagrania Webera pochodzą z początku lat sześćdziesiątych. Pierwszą płytę sygnowaną własnym nazwiskiem, The Colours of Chloë (nr w katalogu ECM 1042) wydał w roku 1973.[3]
W latach sześćdziesiątych najważniejszym współpracownikiem Webera był Wolfgang Dauner. Ich współpraca obejmowała wiele projektów o różnorakim charakterze, poruszali się w obszarach od free jazzu poprzez jazzową awangardę po jazz-rock i muzykę teatralną.[4] Jednym z ważniejszych wspólnych projektów obu muzyków było trio, które utworzyli wraz z Fredem Bracefulem.[4] Było ono czasem uzupełniane przez Gila Evansa.[4]
Po wydaniu The Colours of Chloë Weber nagrał jeszcze dziesięć płyt pod własnym nazwiskiem, wszystkie dla wytwórni ECM. Współpraca z tą wytwórnią zaowocowała także wieloma nagraniami z muzykami z jej kręgu, m.in. z Gary Burtonem (Ring,[5] 1974; Passengers,[6] 1976;), Ralphem Townerem (Solstice,[7] 1975; Solstice/Sound and Shadows,[8] 1977), Patem Metheny (Watercolors[9], 1977). Przez wiele lat współpracował z Janem Garbarkiem, z którym nagrał 9 płyt.[2][10]
W 1975 Weber założył zespół Colours[11]. W jego skład wchodzili saksofonista Charlie Mariano[11], grający na fortepianie i syntezatorach Rainer Brüninghaus[11] i perkusita Jon Christensen[11]. Nazwa zespołu nawiązywała do tytułu pierwszej solowej płyty Webera.[11]. Po nagraniu pierwszej płyty Yellow Fields (1975) zespół opuścił Christensen, który został zastąpiony przez Johna Marshalla[11]. W tym składzie grupa nagrałą jeszcze dwie płyty, Silent Feet (1977) i Little Movements (1980), dużo koncertując[11]. Rozpadła się w roku 1980[11].
Na początku lat osiemdziesiątych Weber rozpoczął trwającą po dzień dzisiejszy współpracę z brytyjską piosenkarką Kate Bush, grając na czterech spośród jej pięciu ostatnich albumów (The Dreaming, 1982; Hounds of Love, 1985; The Sensual World, 1989; Aerial[12], 2005).
W czerwcu 2007 roku Weber zachorował na udar mózgu,[13] co wstrzymało do dzisiaj jego występy. W wywiadzie udzielonym niemieckiemu Die Welt Weber przyznał, iż prawdopodobnie już nigdy nie będzie mógł grać.[14]
W listopadzie roku 2009 został laureatem nagrody im. Alberta Mangelsdorfa[15]. W tym samym czasie został wydany box zawierający nagrania zespołu Colours dla ECM.[11]
Dyskografia solowa
- The Colours of Chloë (1973)
- Yellow Fields (1975)
- The Following Morning (1976)
- Silent Feet (1977)
- Fluid Rustle (1978)
- Little Movements (1980)
- Later That Evening (1982)
- Chorus (1984)
- Orchestra (1988)
- Pendulum (1993)
- Endless Days (2001)
Linki zewnętrzne
- ↑ Endless Days - PopMatters Music Review. (ang.).
- ↑ a b c Eberhard Weber at All About Jazz. (ang.).
- ↑ katalog ECM. (ang.).
- ↑ a b c Błąd w składni szablonu {{Cytuj stronę}}. Brak podanego adresu cytowanej strony (parametr
url=|). - ↑ katalog ECM. (ang.).
- ↑ katalog ECM. (ang.).
- ↑ katalog ECM. (ang.).
- ↑ katalog ECM. (ang.).
- ↑ katalog ECM. (ang.).
- ↑ biografia Webera na stronie muzyka.onet.pl.
- ↑ a b c d e f g h i artykuł na temat zespołu Colours na stronie blogcritics.org. (ang.).
- ↑ strona Kate Bush. (ang.).
- ↑ stan zdrowia Eberharda Webera. (ang.).
- ↑ strona ECM. (ang.).
- ↑ Nagroda Mangelsdorffa dla Eberharda Webera. (niem.).