Arthur von Pongrácz
Arthur von Pongrácz de Szent-Miklós und Óvár (ur. 25 czerwca 1864 w Białej, zm. 13 stycznia 1942 w Wiedniu) – generał major cesarskiej i królewskiej Armii.
 Arthur von Pongrácz w 1901 | |
 tytularny generał major
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Arthur von Pongrácz de Szent-Miklós und Óvár |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
25 czerwca 1864 |
| Data i miejsce śmierci |
13 stycznia 1942 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1881–1919 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
.png){kind=small}
Życiorys
edytujUrodził się w Białej (dziś Bielsko-Biała) na pograniczu Śląska Austriackiego i Galicji w arystokratycznej rodzinie pochodzenia węgierskiego. W 1881 wstąpił do c. k. Armii. Od 1904 służył jako oficer ordynansowy, a w latach 1906-1908 jako adiutant przyboczny cesarza Franciszka Józefa I. Następnie został przeniesiony do Pułku Huzarów Cesarza Nr 1 w Wiedniu. 18 czerwca 1913 został mianowany pułkownikiem[1].
W 1915 został komendantem tego pułku, w następnym roku komendantem 6 Brygady Kawalerii, a w 1917 komendantem 14 Brygady Kawalerii. 29 maja 1917 został mianowany na stopień generała majora[2]. W 1918 był zastępcą komendanta wojskowego w Bratysławie. 1 stycznia 1919 został przeniesiony w stan spoczynku[2].
W 1902 wziął udział w pierwszych Międzynarodowych Zawodach Konnych w Turynie, zajmując drugie miejsce w kategorii ujeżdżenia. Startował również w konkursach skoków przez przeszkody, w latach 1913-1936 dzierżąc rekord Austrii wynoszący 2,08 metra.
Trzykrotnie występował na igrzyskach olimpijskich: w Paryżu w 1924 na koniu Aberta, w Amsterdamie w 1928 na Turridu oraz w Berlinie w 1936 na Georgine. Za każdym razem był najstarszym uczestnikiem igrzysk. W Berlinie zdobył wraz z austriacką drużyną czwarte miejsce, co było jego największym sukcesem olimpijskim. Miał wtedy 72 lata, co czyni go, zaraz po szwedzkim strzelcu Oscarze Swahnie, drugim najstarszym olimpijczykiem wszech czasów.
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Rycerski Orderu Leopolda z dekoracją wojenną i mieczami[3]
Przypisy
edytuj- ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 145, 694.
- ↑ a b Schmidt-Brentano 2007 ↓, s. 142.
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 41.
Bibliografia
edytuj- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914. (niem.).
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
- Antonio Schmidt-Brentano: Die k. k. bzw. k. u. k. Generalität 1816-1918. Wiedeń: Austriackie Archiwum Państwowe, 2007.
- sports-reference.com: Arthur von Pongracz. [dostęp 2014-08-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-01-19)]. (ang.).
- P. Broucek: Pongrácz von Szent Miklós und Óvár, Arthur. W: Österreichisches Biographisches Lexikon 1815-1950, Bd. 13 (Lfg. 59, 2007). s. 192.