Friedrich Kirchner (ur. 26 marca 1885 w Zöbigker[1], zm. 6 kwietnia 1960 w Fulda) – niemiecki generał, żołnierz obu wojen światowych, odznaczony Krzyżem Rycerskim z Liśćmi Dębu i Mieczami.

Friedrich Kirchner
Ilustracja
generał wojsk pancernych generał wojsk pancernych
Data i miejsce urodzenia

26 marca 1885
Zöbigker

Data i miejsce śmierci

6 kwietnia 1960
Fulda

Przebieg służby
Lata służby

1899–1947

Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego
Reichswehra
Wehrmacht

Stanowiska

dowódca 1 Dywizji Pancernej, XXXXI i LVII Korpusu Armijnego, LVII Korpusu Pancernego

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z liśćmi dębu i mieczami Złoty Krzyż Niemiecki (III Rzesza) Order Domowy Królewski Hohenzollernów z Mieczami na Wojennej Wstędze Krzyż Żelazny I Klasy, ponowne nadanie w 1939 Krzyż Żelazny II Klasy, ponowne nadanie w 1939 Krzyż Honorowy dla Walczących na Froncie (III Rzesza) Medal za Kampanię Zimową na Wschodzie 1941/1942 Order Wojskowy św. Henryka (Saksonia) Order Alberta (Saksonia) Krzyż Zasługi Wojskowej (w czasie wojny)

Życiorys

edytuj

W dniu 1 maja 1899 wstąpił do armii jako kandydat na oficera do 8 saskiego królewskiego pułku piechoty „Prinz Johann Georg”[2]. W 1906 roku został oficerem w tym pułku, gdzie służył do 1911 roku. W 1911 roku przeszedł do 17 pułku kawalerii[3], gdzie był dowódcą szwadronu.

Po wybuchu I wojny światowej nadal dowodził szwadronem w 17 pułku ułanów. Wraz z pułkiem brał udział w walkach na froncie wschodnim, zajmując różne stanowiska w tym pułku.

Po zakończeniu I wojny światowej pozostał w wojsku będąc oficerem w 12 pułku kawalerii, gdzie służył do 1928 roku. W latach 1928–1932 był oficerem w sztabie 2 Dywizji Kawalerii Reichswehry we Wrocławiu. W 1932 roku został przeniesiony na stanowisko dowódcy szkoły pułkowej w 10 pułku kawalerii. W 1933 roku został dowódcą 11 pułku kawalerii w Prudniku i stanowisko te pełnił do 1935 roku. Wtedy został dowódcą nowo utworzonego zmotoryzowanego 1 pułku strzeleckiego, a w 1938 roku dowódcą 1 Brygady Strzelców.

Jako dowódca 1 Brygady Strzelców wchodzącej w skład 1 Dywizji Pancernej wziął udział w atak na Polskę w 1939 roku. Po zakończeniu walk nadal dowodził brygadą, a w dniu 17 listopada 1939 roku został dowódcą 1 Dywizji Pancernej, którą dowodził w kampanii francuskiej w 1940 roku a następnie w ataku na ZSRR w składzie Grupy Armii „Północ” na kierunku północnym.

15 listopada 1941 roku został dowódcą LVII Korpusu Armijnego[4], którym dowodził także po przekształceniu w korpus pancerny do końca wojny. Korpus ten walczył froncie wschodnim, na Węgrzech, a w końcowym okresie wojny na Śląsku i Łużycach.

Po kapitulacji III Rzeszy dostał się do niewoli amerykańskiej i przebywał w obozie jenieckim do 1947 roku. Po zwolnieniu z obozu zamieszkał w Fuldzie, gdzie zmarł.

Awanse

edytuj
  • podporucznik (Leutnant) (27 stycznia 1907)
  • porucznik (Oberleutnant) (11 czerwca 1913)
  • rotmistrz (Rittmeister) (24 czerwca 1915)
  • major (Major) (1 lutego 1928)
  • podpułkownik (Oberstleutnant) (1 grudnia 1932)
  • pułkownik (Oberst) (1 listopada 1934)
  • generał major (Generalmajor) (1 marca 1938)
  • generał porucznik (Generalleutnant) (1 kwietnia 1940)
  • generał wojsk pancernych(General der Panzertruppe) (1 lutego 1942)

Odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Obecnie miejscowość wchodzi w skład miasta Markkleeberg.
  2. W 1906 roku pułk w związku powstaniem wspólnej armii niemieckiej zmienił nazwę na 107 pułk piechoty.
  3. Dawny 1 Królewski Saski pułk ułanów „Kaiser Franz Josef von Österreich, König von Ungarn”.
  4. Korpus ten w 1942 roku został przeformowany w LVII Korpus Pancerny
  5. W ten sposób było oznaczanie drugie nadanie Krzyża Żelaznego tej samej klasy, ale za działania w II wojnie światowej.

Bibliografia

edytuj
  • Константин  Залесский: Железный крест. Самая известная военная награда Второй мировой войны. Moskwa: Яуза-Пресс, 2007. ISBN 978-5-903339-37-2. (ros.).
  • Kirchner, Friedrich. Lexikon der Wehrmacht. [dostęp 2013-09-03]. (niem.).