Kryterium Eisensteina
Kryterium Eisensteina (lub kryterium Eisensteina-Schönemanna[1]) – kryterium badania nierozkładalności wielomianów o współczynnikach z pewnego pierścienia z jednoznacznym rozkładem w pierścieniu wielomianów o współczynnikach z ciała ułamków wyjściowego pierścienia. Początkowo sformułowane dla wielomianów o współczynnikach całkowitych. Twierdzenie to zwyczajowo nazywane jest kryterium Eisensteina, jednak pierwszym autorem był Schönemann[1][2], który udowodnił je w 1846[1].
Twierdzenie
edytujNiech będzie pierścieniem z jednoznacznym rozkładem i niech będzie jego ciałem ułamków. Niech
będzie wielomianem o współczynnikach z pierścienia Jeśli istnieje element pierwszy taki, że
- oraz
to wielomian jest nierozkładalny w pierścieniu
Szczególny przypadek
edytujJeśli jest pierścieniem liczb całkowitych, to jego ciałem ułamków jest ciało liczb wymiernych. Wystarczy wówczas zastąpić zwrot element pierwszy przez liczba pierwsza.
Przykłady
edytuj- Wielomian jest nierozkładalny na mocy kryterium Eisensteina dla
- Jeśli jest liczbą pierwszą, to wielomian
jest nierozkładalny w ciele liczb wymiernych. Istotnie,
gdzie oznacza symbole Newtona, na przykład
Wszystkie współczynniki tego wielomianu z wyjątkiem najstarszego są podzielne przez ale nie dzieli zatem z kryterium Eisensteina wynika, że wielomian ten jest nierozkładalny w ciele liczb wymiernych.
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Bolesław Gleichgewicht, Algebra, Oficyna Wydawnicza GiS, Wrocław 2004, ISBN 978-83-01-14388-6; s. 316.
- ↑ Jerzy Rutkowski, Algebra abstrakcyjna w zadaniach, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006, ISBN 978-83-01-14388-6; s. 222–223.
Bibliografia
edytuj- Andrzej Mostowski, Marceli Stark: Elementy algebry wyższej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1975.