Leopold Łojek
Leopold Łojek (ur. 13 stycznia 1897 w Tule, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – doktor nauk medycznych, major lekarz Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
| |
 major lekarz
| |
| Data i miejsce urodzenia |
13 stycznia 1897 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
wiosna 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1918–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
1 Pułk Szwoleżerów |
| Stanowiska |
ordynator |
| Główne wojny i bitwy |
wojna polsko-bolszewicka |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys
edytujUrodził się jako syn Adama (zm. 1942) i Franciszki (zm. 1937), z domu Bal. Miał pięcioro rodzeństwa.
W listopadzie 1918 wstąpił do Wojska Polskiego. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej 1920. Absolwent Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Warszawskiego z tytułem doktora nauk medycznych. Służył w Szpitalu Szkolnym Centrum Wyszkolenia Sanitarnego w Warszawie.
1 grudnia 1924 roku został awansowany na kapitana ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 roku i 28. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy[1]. W 1928 roku był przydzielony do 1 pułku szwoleżerów w Warszawie[2]. 12 marca 1933 roku został awansowany na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1933 roku i 4. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy[3]. W następnym roku był w Departamencie Zdrowia Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie[4]. Do 1939 roku pełnił służbę w 1 Szpitalu Okręgowym w Warszawie na stanowisku ordynatora.
Po wybuchu II wojny światowej 1939 i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939, został aresztowany przez Sowietów. Był przetrzymywany w obozie w Kozielsku. W tym czasie nadsyłał korespondencję do bliskich w Warszawie. Wiosną 1940 został przetransportowany do Katynia i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Został pochowany na terenie obecnego Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu, gdzie w 1943 jego ciało zidentyfikowano podczas ekshumacji prowadzonych przez Niemców pod numerem 3298[5]. Przy zwłokach Leopolda Łojka zostały odnalezione m.in. trzy pocztówki nadane przez żonę z Warszawy, dyplom doktorski[6].
Jego żoną od 1926 była Eugenia, z domu Juszko (1896-1971), z którą miał synów Jerzego (1932-1986, historyk) i Tadeusza (1935-2009). Jerzy Łojek zajmował się zbrodnią katyńską i publikował na ten temat; jego żona Bożena Mamontowicz-Łojek została działaczką i prezesem Polskiej Fundacji Katyńskiej oraz założycielką Warszawskiej Rodziny Katyńskiej, zginęła 10 kwietnia 2010 w katastrofie polskiego samolotu Tu-154M w Smoleńsku, w drodze na obchody 70. rocznicy zbrodni katyńskiej.
Upamiętnienie
edytuj5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia podpułkownika[7]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[8].
Leopold Łojek został uhonorowany inskrypcją pamiątkową na grobowcu rodzinnym na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 251-1-29)[9].
Przy Zespole Szkół Zawodowych nr 2 im. 5 Pułku Ułanów Zasławskich w Ostrołęce został zasadzony Dąb Pamięci honorujący Leopolda Łojka.
Odznaczenia
edytujZobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 745.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 715, 735.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 3 z 14 marca 1933 roku, s. 47.
- ↑ Lista starszeństwa korpusu oficerów sanitarnych w: Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 3 z 31 stycznia 1934 roku, s. 21.
- ↑ Katyń według źródeł niemieckich – 1943 r.. stankiewicze.com. [dostęp 2014-07-12].
- ↑ Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 102. ISBN 83-7001-294-9.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. policja.pl. [dostęp 2014-07-12].
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: EUGENIA ŁOJEK, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-23].
Bibliografia
edytuj- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Katyń. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2000. s. 361. [dostęp 2016-12-19].
- Leopold Łojek. katyn-pamietam.pl. [dostęp 2014-07-25].
- Barbara Stanisławczyk: Ostatni krzyk. Od Katynia do Smoleńska historie dramatów i miłości. Poznań: Dom Wydawniczy Rebis, 2011, s. 89-157. ISBN 978-83-7510-814-9.