Sylvia Miles
Sylvia Miles, właśc. Sylvia Reuben Lee[1] (ur. 9 września 1924 w Nowym Jorku, zm. 12 czerwca 2019 tamże[2]) – amerykańska aktorka filmowa, telewizyjna i teatralna, zdobywczyni dwóch nominacji do Oscara za role w filmach Nocny kowboj i Żegnaj, laleczko[3].
| |
| Imię i nazwisko |
Sylvia Reuben Lee |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
9 września 1924 |
| Data i miejsce śmierci |
12 czerwca 2019 |
| Zawód |
aktorka |
| Współmałżonek |
William Miles |
Życiorys
edytujWczesne lata
edytujUrodziła się w Nowym Jorku w żydowskiej rodzinie[4] jako córka Belle Fellman i meblarza Reubena Lee[5]. Dorastała w Greenwich Village na Manhattanie.
Kariera
edytujW 1960 roku pojawiła się gościnnie jako Sally Rogers w jednym z odcinków sitcomu CBS The Comedy Spot[6], a na kinowym ekranie po raz pierwszy wystąpiła w dramacie kryminalnym Stuarta Rosenberga Murder, Inc. (1960) ze Stuartem Whitmanem i Peterem Falkiem. W serialu ABC Naked City (1962) jako bywalczyni baru spotyka się z psychopatycznym Corneliusem 'Neilem' Daggettem (Jack Warden).
Debiutowała jako Lampito w sztuce Arystofanesa Lizystrata na nowojorskiej scenie Dramatic Workshop[7]. W 1963 roku trafiła na Broadway w roli Rosie w The Riot Act[8] w Cort Theatre, a w 1982 zagrała w spektaklu Zło, które żyje pod słońcem wg powieści Agathy Christie.
Pomimo że pojawiła się w ciągu ok. sześciu minut jako Cass w dramacie Johna Schlesingera Nocny kowboj (1969) wg powieści Jamesa Leo Herlihy'ego została nominowana do nagrody Oscarem dla najlepszej aktorki drugoplanowej. Drugą nominację do Oscara dla najlepszej aktorki drugoplanowej otrzymała za rolę Jessie Halstead Florian (będąc na ekranie osiem minut) w filmie Żegnaj, laleczko (1975) wg powieści Raymonda Chandlera.
Grała w dramacie Gorączka (Heat, 1972; producentem był Andy Warhol) z Joe Dallesandro, baśni Śpiąca królewna (Sleeping Beauty, 1987) z Morgan Fairchild i Tahnee Welch, dramacie Olivera Stone’a Wall Street (1987) i sequelu Wall Street: Pieniądz nie śpi (Wall Street: Money Never Sleeps, 2010) z Michaelem Douglasem, komedii Diablica (She-Devil, 1989) z Meryl Streep, dramacie Abela Ferrary Go Go Tales (2007) z Willemem Dafoe, a także serialach: Wszystkie moje dzieci (All My Children, 1982, 1984), Policjanci z Miami (Mimi Vice, 1987), Seks w wielkim mieście (Sex and the City, 2002) i Tylko jedno życie (One Life to Live, 1999).
Przypisy
edytuj- ↑ Sylvia Miles. Listal. [dostęp 2017-04-20]. (ang.).
- ↑ Mike Barnes, Duane Byrge: Sylvia Miles, Scene-Stealer in 'Midnight Cowboy' and 'Farewell, My Lovely,' Dies at 94. hollywoodreporter.com, 12 czerwca 2019. [dostęp 2019-06-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-13)]. (ang.).
- ↑ Sylvia Miles. SensaCine.com. [dostęp 2017-04-20]. (hiszp.).
- ↑ John Stark (1988-10-10): Forget That Trinket in Her Right Hand—Actress Sylvia Miles' Biggest Fan Is Sylvia Miles. People. [dostęp 2017-04-20]. (ang.).
- ↑ Judy Kessler (1976-10-18): What Would a Manhattan Party Be Without the Ubiquitous Sylvia Miles?. People. [dostęp 2017-04-20]. (ang.).
- ↑ Mel Gussow (1981-04-15): 'It's Me,' By and with Sylvia Miles. The New York Times. [dostęp 2017-04-20]. (ang.).
- ↑ Sylvia Miles Biography (1932-). Film Reference. [dostęp 2017-04-20]. (ang.).
- ↑ Sylvia Miles. Internet Broadway Database. [dostęp 2017-04-20]. (ang.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Sylvia Miles w bazie IMDb (ang.)
- Sylvia Miles w bazie Filmweb
- Sylvia Miles w bazie Notable Names Database (ang.)