Tadeusz Kałasa
Tadeusz Marian Kałasa (ur. 17 września 1917 w Warszawie, zm. 4 czerwca 2012 w Chylicach[1][2]) – polski rzemieślnik (piekarz i cukiernik), działacz społeczny, poseł na Sejm PRL VIII kadencji, członek Trybunału Stanu, właściciel piekarni przy ul. Polnej i Racławickiej w Warszawie.
| Data i miejsce urodzenia |
17 września 1917 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
4 czerwca 2012 |
| Poseł VIII kadencji Sejmu PRL | |
| Okres |
od 23 marca 1980 |
| Przynależność polityczna | |
| Odznaczenia | |
    
| |
Życiorys
edytujWywodził się ze znanej warszawskiej rodziny piekarzy – był synem Janiny Heleny i Aleksandra Kałasów[3][4]. W młodości uczył się w Gimnazjum Wojciecha Górskiego w Warszawie, po czym praktykował w zawodzie piekarskim i cukierniczym (uzyskał tytuł czeladnika). W 1945 zdobył tytuł mistrza piekarskiego, a później również mistrza cukiernictwa. Prowadził własną piekarnię odziedziczoną po przodkach przy ul. Racławickiej w Warszawie, która w 1951 została upaństwowiona przez władze komunistyczne. W latach 50. zatrudniony w charakterze brygadzisty i kierownika piekarni Miejskiego Handlu Detalicznego, pracownika działu technicznego Warszawskich Zakładów Przemysłu Piekarskiego oraz technologa w Biurze Projektowania Piekarń przy stołecznym ZSS "Społem". W 1956 otworzył własną piekarnię "Kuracyjna" przy ul. Polnej w Warszawie.
Po zakończeniu II wojny światowej związany z organizacjami rzemieślniczymi (m.in. Centralnym Związkiem Rzemiosła i Krajową Radą Rzemiosła), był członkiem ich najwyższych władz. W latach 70. kierował m.in. Radą Izby Rzemieślniczej w Warszawie[5]. W Stronnictwie Demokratycznym działał od 1948. W latach 1968–1980 i 1985–1988 zasiadał w Stołecznym Komitecie partii, od 1973 do 1980 w jego prezydium. Podczas XI Kongresu wybrany w skład Centralnego Komitetu oraz do prezydium (do 1981, od 1976 był jego wiceprzewodniczącym). Pełnił obowiązki ławnika Sądu Wojewódzkiego dla Miasta Warszawy (1966–1974). W 1980 uzyskał mandat posła na Sejm PRL VIII kadencji z okręgu Praga-Północ. Zasiadał w Komisjach: Górnictwa, Energetyki i Chemii, Rolnictwa i Przemysłu Spożywczego (później: Rolnictwa, Gospodarki Żywnościowej i Leśnictwa), Handlu Wewnętrznego, Drobnej Wytwórczości i Usług (Rynku Wewnętrznego, Drobnej Wytwórczości i Usług) oraz Nadzwyczajnej do rozpatrzenia projektu ustawy – Ordynacja Wyborcza do Sejmu PRL. W latach 1985–1989 był członkiem Trybunału Stanu z nominacji SD.
Pracował nadal w zawodzie do późnego wieku. Odzyskał rodzinną piekarnię przy ul. Racławickiej w Warszawie, w której pracują również jego synowie Aleksander i Krzysztof oraz córka Jadwiga (Milej), sam prowadził piekarnię przy ul. Polnej, a po jego śmierci jego małżonka Janina. W 2020 piekarnia została zlikwidowana[6].
Odznaczony m.in. Orderem Sztandaru Pracy II klasy[7] oraz Krzyżami Komandorskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Złotym Krzyżem Zasługi[8]. W 1994 z żoną Janiną odznaczeni Medalem za Długoletnie Pożycie Małżeńskie[9]. Pochowany na Cmentarzu Bródnowskim (kwatera 83B-3-13)[10].
Przypisy
edytuj- ↑ Nekrolog w "Gazecie Wyborczej"
- ↑ Tadeusz Kałasa. rejestry-notarialne.pl.
- ↑ "Życie Warszawy, nr 202 z 26–27 sierpnia 1978, s. 11 (nekrolog Janiny Kałasy)
- ↑ "Życie Warszawy", nr 204 z 29 sierpnia 1978, s. 10 (nekrolog Janiny Kałasy)
- ↑ Iwona Porczak, Leciwa wiekiem – młoda duchem. 70. urodziny Mazowieckiej Izby Rzemiosła i Przedsiębiorczości, "Rzemieślnik", nr 40 (2419), 3 października 1999, s. 3
- ↑ Zuzanna Bukłaha, Nawet w powstaniu był tam chleb. Znika najstarsza warszawska piekarnia. W jej miejsce: apartamentowiec, wyborcza.pl, 16 stycznia 2020
- ↑ Lista odznaczonych, "Kurier Polski", nr 146 z 30 lipca 1985, s. 2
- ↑ Profil na stronie Biblioteki Sejmowej
- ↑ M.P. z 1994 r. nr 53, poz. 448
- ↑ Tadeusz Kałasa [nekrolog] [online], nekrologi.wyborcza.pl, 8 czerwca 2012 [dostęp 2021-08-20].
Bibliografia
edytuj- (oprac. Barbara Koziej-Żukowa; oprac. biograficzne posłów: Marian Kunkowski, Władysław Witold Spychalski), Stronnictwo Demokratyczne w Polsce Ludowej. T. 6. Udział Stronnictwa w pracach Sejmu PRL VIII kadencji. Cz. 1. Od marca 1980 do 31 grudnia 1981 r., Wydawnictwo Epoka, Warszawa 1983
- Anna Kręźlewicz, 90-lecie piekarni Kuracyjna na Polnej, miasta.gazeta.pl z 3 listopada 2003
- Informacje w BIP IPN