Wikipedia

Włodzimierz Dusiewicz

Włodzimierz Zbigniew Dusiewicz[1] ps. Dusza (ur. 13 stycznia 1931 w Nowej Wsi[2], zm. 14 października 2024[3]) – polski reżyser i scenarzysta filmów dokumentalnych, aktor lalkowy, nauczyciel, Zawiszak, powstaniec warszawski, pisarz, podharcmistrz[4], członek Stowarzyszenia Filmowców Polskich[5], pracownik Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa[6], prezes Stowarzyszenia Rodzina Katyńska w Warszawie (1994–1995)[7] i prezes Federacji Rodzin Katyńskich (1993–2006)[8]. Syn aspiranta Władysława Dusiewicza[9].

Włodzimierz Zbigniew Dusiewicz
Dusza
Data i miejsce urodzenia

13 stycznia 1931
Nowa Wieś, II RP

Data śmierci

14 października 2024

Zawód, zajęcie

reżyser, scenarzysta, pisarz, aktor lalkowy

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Rodzice

Władysław Dusiewicz i Jadwiga

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal „Pro Patria” Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi RFN

Życiorys

edytuj

Dzieciństwo (1931–1944)

edytuj

Urodził się 13 stycznia 1931 w Nowej Wsi (powiat Szamotuły) w rodzinie aspiranta straży więziennej Władysława Dusiewicza (1899–1939) i nauczycielki Jadwigi (pochodzącej z Warszawy)[10]. Przed wojną skończył dwie klasy szkoły publicznej w Grodzisku Wielkopolskim. W kwietniu 1941 razem z rodziną został wysiedlony do Łodzi, a następnie przez Konstantynów Łódzki trafił do Warszawy. Działał w harcerstwie. Jako Zawiszak wziął udział w powstaniu warszawskim. Zajmował się zdobywaniem informacji wywiadowczych i przenoszeniem meldunków[2].

W Polsce Ludowej (1945–1989)

edytuj

Po wojnie został przeszkolony z zakresu skoków spadochronowych oraz na pilota szybowca. Zdał maturę (1948)[10].

Absolwent Wydziału Filologii Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego. Pracował w Państwowym Teatrze Lalek i Aktora „Baj” w Warszawie (od 1951), w Centrali Filmów Oświatowych „Filmos” (1963–1965) oraz w Wytwórni Filmowej Czołówka (w 1965)[11][5].

W 1976 w Krakowie na Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Krótkometrażowych za film Polacy w paradzie zwycięstwa otrzymał Nagrodę Szefa Głównego Zarządu Politycznego Wojska Polskiego za najlepszy film o tematyce patriotycznej[11][12].

W III RP (po 1990)

edytuj

W 1993 został wybrany prezesem Zarządu Federacji Rodzin Katyńskich i pełnił tę funkcję do 2006[8]. W tym czasie przez rok (1994–1995) był także prezesem Stowarzyszenia Rodzina Katyńska w Warszawie[7]. W 1996 przeszedł na emeryturę[10]. W 2001 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi[13][14]. W 2003 wszedł w skład Rady Programowej Muzeum Policji[15].

21 grudnia 2009 udzielił wywiadu Annie Bosiackiej dla Archiwum Historii Mówionej[2].

W 2011 otrzymał Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[16]. W 2012 w Pałacu na Wodzie w Warszawie został odznaczony przez szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych doktora Jana Stanisława Ciechanowskiego Medalem „Pro Patria” w uznaniu szczególnych zasług w kultywowaniu pamięci o walce o niepodległość Polski[17].

W 2015 w ambasadzie RFN w Warszawie został odznaczony przez ambasadora Rolfa Nikla przyznanym przez prezydenta Niemiec Joachima Gaucka Krzyżem Zasługi na Wstędze Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec w dowód uznania zasług na rzecz stosunków polsko-niemieckich[18].

Główny bohater książeczki Zaklęcie na W Michała Rusinka[19].

Działacz Stowarzyszenia Szarych Szeregów (pracuje m.in. w redakcji gazetki „Warszawskie Szare Szeregi”)[10].

W 2019 z okazji 75 rocznicy powstania warszawskiego „za zasługi dla Niepodległej” otrzymał z rąk Prezydenta RP Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości[20].

Filmografia

edytuj

Reżyser

edytuj
  1. 1972 – Iłża – ziemia walcząca[21]
  2. 1977 – Przerwana pieśń ...[21]
  3. 1977 – Za drutami[21]
  4. 1979 – W moim obiektywie[21]
  5. 1981 – Piłka Wodna[21]
  6. 1981 – Dajmy im szansę[21]
  7. 1983 – Trauguttowcy[21]
  8. 1983 – Łęczyckie bajanie o Borucie – panie[21]
  9. 1984 – Pałac tysiąca imion[21]
  10. 1985 – Nasz dom ojczyzna – Polska[21]
  11. 1986 – Bojowe szkoły[21]
  12. 1987 – Walczył na morzach i oceanach[21]
  13. 1992 – Życiorys do protokołu. Rzecz o generale Leopoldzie Okulickim[21]

Scenarzysta

edytuj
  1. 1977 – Przerwana pieśń ...[21]
  2. 1977 – Za drutami[21]
  3. 1981 – Piłka Wodna[21]
  4. 1981 – Dajmy im szansę[21]
  5. 1982 – Zawiszacy[21]
  6. 1983 – Trauguttowcy[21]
  7. 1983 – Łęczyckie bajanie o Borucie – panie[21]
  8. 1984 – Pałac tysiąca imion[21]
  9. 1985 – Nasz dom ojczyzna – Polska[21]
  10. 1986 – Bojowe szkoły[21]
  11. 1987 – Walczył na morzach i oceanach[21]
  12. 1989 – Szesnastu[21]
  13. 1992 – Życiorys do protokołu. Rzecz o generale Leopoldzie Okulickim[21]
  14. 1994 – Grupy szturmowe. Szare Szeregi[21]

Życie prywatne

edytuj

Ma dwie siostry: Mirosławę (1925–przed 2009) i Teresę (ur. 1933)[2].

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Włodzimierz Zbigniew Dusiewicz − Profil Osoby z KRS. Krajowy Rejestr Sądowy. [dostęp 2017-02-09]. (pol.).
  2. ↑ a b c d Anna Bosiacka, Włodzimierz Dusiewicz: Włodzimierz Dusiewicz „Dusza” – Wywiad dla Archiwum Historii Mówionej. Muzeum Powstania Warszawskiego, 2009-12-21. [dostęp 2017-02-09]. (pol.).
  3. ↑ Kolejny powstaniec warszawski odszedł na wieczną wartę. Nie żyje Włodzimierz Dusiewicz ps. Dusza [online], www.se.pl [dostęp 2024-10-15] (pol.).
  4. ↑ Harcerska Wieczornica w 69. Rocznicę Powstania Warszawskiego już za nami. – Gmina Nieporęt [dostęp z dnia: 2016-04-17]
  5. ↑ a b Redakcja: Włodzimierz Zbigniew Dusiewicz. Stowarzyszenie Filmowców Polskich. [dostęp 2017-02-09]. (pol.).
  6. ↑ Janusz Stankiewicz, O rozwiązaniu Federacji Rodzin Katyńskich [online], 30 listopada 2008 [dostęp 2016-04-17] [zarchiwizowane z adresu 2016-05-07].
  7. ↑ a b Historia Warszawskiej Rodziny Katyńskiej [dostęp z dnia: 2016-04-17]
  8. ↑ a b Federacja Rodzin Katyńskich [dostęp z dnia: 2016-04-17]
  9. ↑ K. Maciejaszek: Uroczystość odsłonięcia tablicy katyńskiej oraz posadzenie Dębu Pamięci. Zakład Poprawczy w Grodzisku Wlkp., 2014-09-17. [dostęp 2017-02-09]. (pol.).
  10. ↑ a b c d Włodzimierz Zbigniew Dusiewicz. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 2017-02-09]. (pol.).
  11. ↑ a b 85. urodziny Włodzimierza Dusiewicza Stowarzyszenie Filmowców Polskich [dostęp z dnia: 2016-04-17]
  12. ↑ Włodzimierz Dusiewicz – FilmPolski.pl [dostęp z dnia: 2016-04-17]
  13. ↑ M.P. z 2001 r. nr 13, poz. 214
  14. ↑ Odznaczenia w Pałacu Prezydenckim [online], prezydent.pl, 15 lutego 2002 [dostęp 2024-10-27] (pol.).
  15. ↑ Decyzja nr 141 Komendanta Głównego Policji z dnia 29 maja 2003 r. w sprawie utworzenia Rady Programowej Muzeum Policji [dostęp z dnia: 2016-04-17]
  16. ↑ M.P. z 2011 r. nr 64, poz. 635
  17. ↑ Uroczystość wręczenia odznaczeń w Pałacu na Wodzie. udskior.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-06)]. [dostęp z dnia: 2016-10-05]
  18. ↑ Federalny Krzyż Zasługi dla weteranów powstania warszawskiego [online], Onet.pl, 16 kwietnia 2015 [dostęp 2016-04-17] [zarchiwizowane z adresu 2015-04-17].
  19. ↑ Michał Rusinek, "Zaklęcie na W" Culture.pl [dostęp z dnia: 2016-04-17]
  20. ↑ Ordery i odznaczenia z okazji 75. rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego. prezydent.pl, 2019-07-30. [dostęp 2019-09-04]. (pol.).
  21. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa mafia: Włodzimierz Dusiewicz w bazie Filmweb.pl. Filmweb. [dostęp 2017-02-09]. (pol.).

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Włodzimierz_Dusiewicz&oldid=75168149”