Guido del Mestri: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Nie podano opisu zmian |
m szablon, drobne techniczne |
||
| Linia 43: | Linia 43: | ||
* ''Wielka Encyklopedia Jana Pawła II'', Edipresse Warszawa 2005, ISBN 83-60160-06-6 |
* ''Wielka Encyklopedia Jana Pawła II'', Edipresse Warszawa 2005, ISBN 83-60160-06-6 |
||
{{DEFAULTSORT: |
{{DEFAULTSORT:Mestri, Guido del}} |
||
[[Kategoria:Włoscy kardynałowie]] |
[[Kategoria:Włoscy kardynałowie]] |
||
Wersja z 14:14, 14 maj 2010
| nuncjusz apostolski | ||
| ||
| ||
| Data i miejsce urodzenia |
13 stycznia 1911 | |
|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
2 sierpnia 1993 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Prezbiterat |
11 kwietnia 1936 | |
| Nominacja biskupia |
28 października 1961 | |
| Sakra biskupia |
31 grudnia 1961 | |
| Kreacja kardynalska |
28 czerwca 1991 | |
| Kościół tytularny |
S. Eustachio | |
Guido del Mestri, (ur. 13 stycznia 1911 w Banja Luce, zm. 2 sierpnia 1993 w Norymberdze), włoski duchowny katolicki, kardynał, nuncjusz apostolski w Niemczech.
Pochodził z arystokratycznej rodziny włoskiej mieszającej w Banja Luce (obecnie Bośnia i Hercegowina). Po ukończeniu prowadzonego przez jezuitów liceum w Wiedniu rozpoczął studia na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim. Później studiował w Papieskiej Akademii Kościelnej, przygotowując się do pracy w służbie dyplomacji Stolicy Apostolskiej. 11 kwietnia 1936 roku przyjął święcenia kapłańskie. Od 1940 roku pracował kolejno w nuncjaturach w Belgradzie, Bejrucie i Bukareszcie. W 1950 roku rumuńskie władze komunistyczne wydaliły go z kraju (wraz z nuncjuszem apostolskim). Pełnił następnie funkcje dyplomatyczne w nuncjaturach w Damaszku, Dżakarcie i Bonn. 3 października 1959 roku został delegatem apostolskim we wschodniej i zachodniej Afryce. 28 października 1961 roku wyniesiony do godności arcybiskupa tytularnego Tuscamia. Sakrę biskupią przyjął 31 grudnia 1961 roku w katedrze w Nairobi. Brał udział w Soborze Watykańskim II. 9 września 1967 roku został delegatem apostolskim w Meksyku, a od 20 czerwca 1970 roku pełnił funkcję pronuncjusza apostolskiego w Kanadzie. Po 5 latach został nuncjuszem papieskim w Bonn. 28 czerwca 1991 Jan Paweł II wyniósł go do godności kardynalskiej. Zmarł w Norymberdze.
Źródło
- Wielka Encyklopedia Jana Pawła II, Edipresse Warszawa 2005, ISBN 83-60160-06-6