Guido del Mestri

Guido del Mestri

Kardynał diakon
Data i miejsce urodzenia	13 stycznia 1911 Banja Luka
Data i miejsce śmierci	2 sierpnia 1993 Norymberga
nuncjusz apostolski w Niemczech
Okres sprawowania	1975 - 1984
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	11 kwietnia 1936
Nominacja biskupia	28 października 1961
Sakra biskupia	31 grudnia 1961
Kreacja kardynalska	28 czerwca 1991 Jan Paweł II
Kościół tytularny	S. Eustachio

{{Duchowny infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | alt grafiki = | faksymile = | imię i nazwisko org = | opis grafiki = | miejsce pochówku = | kraj działania = | opis faksymile = Nieznane pola: "imię przybrane oryginalne", "imię i nazwisko oryginalne" oraz "państwo".

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	31 grudnia 1961
Konsekrator	Laurean Rugambwa
Współkonsekratorzy	Ireneus Wien Dud Cornelius Chitsulo
Konsekrowani biskupi James Joseph Komba 3 maja 1962 Cipriano Biyehima Kihangire 24 marca 1963 José López Lara 22 lutego 1968 Bernard Hubert 12 września 1971 Alphonsus Liguori Penney 18 stycznia 1973 Louis-de-Gonzague Langevin 23 września 1974
Współkonsekrowani biskupi James Dominic Sangu 11 września 1966 Emmanuel Nsubuga 30 października 1966 Adriani Mkoba 2 lipca 1967 Jean-Guy Couture 15 sierpnia 1975 Lucian Mureşan 27 maja 1990 Vasile Hossu 27 maja 1990

Guido del Mestri (ur. 13 stycznia 1911 w Banja Luce, zm. 2 sierpnia 1993 w Norymberdze) – włoski duchowny katolicki, kardynał, nuncjusz apostolski w Niemczech.

Pochodził z arystokratycznej rodziny włoskiej mieszającej w Banja Luce (obecnie Bośnia i Hercegowina). Po ukończeniu prowadzonego przez jezuitów liceum w Wiedniu rozpoczął studia na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim. Później studiował w Papieskiej Akademii Kościelnej, przygotowując się do pracy w służbie dyplomacji Stolicy Apostolskiej. 11 kwietnia 1936 roku przyjął święcenia kapłańskie. Od 1940 roku pracował kolejno w nuncjaturach w Belgradzie, Bejrucie i Bukareszcie. W 1950 roku rumuńskie władze komunistyczne wydaliły go z kraju (wraz z nuncjuszem apostolskim). Pełnił następnie funkcje dyplomatyczne w nuncjaturach w Damaszku, Dżakarcie i Bonn. 3 października 1959 roku został delegatem apostolskim we wschodniej i zachodniej Afryce. 28 października 1961 roku wyniesiony do godności arcybiskupa tytularnego Tuscamia. Sakrę biskupią przyjął 31 grudnia 1961 roku w katedrze w Nairobi. Brał udział w Soborze Watykańskim II. 9 września 1967 roku został delegatem apostolskim w Meksyku, a od 20 czerwca 1970 roku pełnił funkcję pronuncjusza apostolskiego w Kanadzie. Po 5 latach został nuncjuszem papieskim w Bonn. 28 czerwca 1991 Jan Paweł II wyniósł go do godności kardynalskiej.

Bibliografia

• Wielka Encyklopedia Jana Pawła II, Edipresse Warszawa 2005, ISBN 83-60160-06-6