Konstytuanta
Konstytuanta – grupa reprezentantów wybranych przez suwerena (naród) do specjalnie przez siebie powołanego organu, któremu powierzone zostaje opracowanie i uchwalenie konstytucji. Sposób ten był często stosowany dawniej, np. Norwegia (1814), Rosja (1918), Włochy (1947). Mianem konstytuanty można również określić również parlament, który działając w szczególnym trybie może być podmiotem uchwalającym konstytucję np.: Zgromadzenie Narodowe w Polsce w latach 1992-1997[1].
Termin konstytuanta został również użyty jako nazwa własna Zgromadzenia Narodowego we Francji, ogłoszonego przez 3 stan Stanów Generalnych (powołanych przez króla Ludwika XVI Burbona w 1789 roku), przekształciło się w Konstytuantę (Assemblée Nationale Constituante). Zniosła ona podział społeczeństwa na stany i przyznała prawa polityczne obywatelom płacącym wysokie podatki (cenzus majątkowy). Została rozwiązana 3 września 1791 roku, przedkładając królowi gotową Konstytucję.[potrzebny przypis]
- ↑ Bogusław Banaszak "Prawo konstytucyjne" C.H. BECK Warszawa 2010