Przejdź do zawartości

Siedlisko ruderalne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Selso (dyskusja | edycje) o 08:17, 4 lut 2015. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Przychacia z roślinnością ruderalną

Siedlisko ruderalne – obszar poddany bardzo intensywnej działalności człowieka, w wyniku której całkowicie, lub w bardzo dużym stopniu uległy zniszczeniu znajdujące się na nim naturalne siedliska roślin i zwierząt, wykształcił się natomiast nowy typ roślinności ruderalnej [1]. Przykłady siedlisk ruderalnych[2]:

  • szczeliny murów, dachów, schodów, płyt chodnikowych i asfaltu,
  • hałdy górnicze i poprzemysłowe,
  • przydroża, wydepczyska, pobocza ulic i autostrad,
  • torowiska kolejowe i tramwajowe,
  • wysypiska śmieci,
  • porty, dworce kolejowe i autobusowe,
  • otoczenie elewatorów zbożowych i młynów

Szczególnie dużo siedlisk ruderalnych znajduje się w miastach, przy drogach i na terenach przemysłowych, tutaj bowiem siedliska naturalne zostały najbardziej zniszczone w wyniku działalności człowieka, a teren przekształcony. W zasiedlaniu terenów ruderalnych często dużą rolę odgrywają gatunki synantropijne[2].

Zobacz też
  1. B. Sudnik-Wójcikowska: Słownik terminów z zakresu synantropizacji szaty roślinnej. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 1988.
  2. a b Sudnik-Wójcikowska, Koźniewska: Rośliny synantropijne. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2010. ISBN 978-83-7073-698-9.