Autostrady w Turcji

Wersja do druku nie jest już wspierana i może powodować błędy w wyświetlaniu. Zaktualizuj swoje zakładki i zamiast tego użyj domyślnej funkcji drukowania w swojej przeglądarce.

Autostrady w Turcji (tur. otoyol^[1]) – sieć tureckich autostrad, licząca ok. 2155 km^[2]. Minimalna prędkość na tureckiej autostradzie wynosi 40 km/h, zaś maksymalna – 120 km/h^[3]. Wszystkie autostrady posiadają co najmniej 6 pasów (po 3 na daną jezdnię). Autostrady w Turcji posiadają zielone tablice. Treść zapisywana jest czcionką Highway Gothic.

Historia

Sieć tureckich autostrad jest stosunkowo nowa. W 1980 roku istniało zaledwie 27 km dróg i skupione były w Stambule. Obecnie kładzie się duży nacisk na ogólnokrajową rozbudowę sieci. We wrześniu 2009 roku zaplanowano budowę 12 nowych tras samochodowych. Budowa będzie realizowana do 2023 roku, a cała sieć powinna mieć ok. 4773 km długości.

Opłaty i dane statystyczne

Wszystkie autostrady w Turcji są płatne. Koszt przejazdu zależy od odcinka i przebytej długości. Opłatę uiszcza się w punktach poboru opłat, tylko za pośrednictwem systemu RFID, działającego na podstawie fal HGS i OGS. Możliwość płacenia gotówką została wycofana w ostatnich latach. Dochody z opłat w 2001 roku wyniosły około 203 mln dolarów. W 2012 roku wyniosły już około 542 milionów dolarów. W 2012 roku zarejestrowano 150 mln samochodów, mijających Bosfor. Innymi płatnymi drogami podróżowało ponad 210 mln samochodów^[4].

Drogi projektowane

W budowie:

Autostrada Gebze – Оrhangazi – Izmir (O_5)
Autostrada Kuzey Marmara (O_6)
Pozostałe części obwodnicy Izmiru (O_30)

W planach:

Autostrada Ankara – Niğde (O_21)
Autostrada Stambuł – Izmit
Autostrada Bursa – Sivrihisar (O_22)
Autostrada Kınalı – Tekirdağ – Çanakkale – Balıkesir (w tym most przez Dardanele)
Autostrada Aliaga – Çandarlı
Autostrada Aydın – Denizli – Burdur Autostrady
Autostrada Afyon – Antalya – Alanya Autostrady
Autostrada Ankara – Izmir
Autostrada Mersin – Silifke
Autostrady Şanlıurfa – Habur (w tym link do Diyarbakir)
Autostrada Gerede – Merzifon – Gürbulak
Autostrada Ankara – Delice – Samsun (w tym obwodnica Samsunu)

Lista autostrad

Nazwa	Długość	Przebieg
Boğaziçi Köprüsü Otoyolu	25 km	Stambuł – – Most Bosforski – Stambuł –
İstanbul – Fatih Sultan Mehmet Köprüsü – Anadolu Otoyolu	37 km	– Stambuł – Most Mehmeda Zdobywcy – Stambuł –
Edirne – İstanbul Otoyolu	229 km	– Edirne – Lüleburgaz – Çorlu – Stambuł – –
İstanbul – Ankara Otoyolu	407 km	Istanbul – – – Gebze – İzmit – Düzce – Bolu – Gerede – Ankara –
Istanbul – Bursa Otoyolu	80 km	at Gebze – İzmit Bay Bridge – Altinova – Yalova – Gemlik – Bursa –
Ankara Çevre Otoyolu	110 km	– Ring wokół Ankary
Tarsus-Ankara-Otoyolu	69 km	Tarsus – – Pozantı
İzmir Çevre Otoyolu	40 km	– – Ring wokół Izmiru
İzmir – Aydın Otoyolu	97 km	Izmir – – Aydın
İzmir – Çeşme Otoyolu	79 km	Izmir – – Urla – Çeşme
Bursa Çevre Otoyolu	54 km	Częściowy ring koło miasta Bursa
Adana Otoyolu	23 km	– Adana –
Adana – Mersin Otoyolu	88 km	– Adana – – Tarsus – Mersin
Adana – Şanlıurfa Otoyolu	365 km	– Adana – Ceyhan – } – Osmaniye – Gaziantep – – Nizip – Şanlıurfa
Toprakkale – İskenderun Otoyolu	150 km	– Dörtyol – İskenderun
Gaziantep Çevre Otoyolu	35 km	– Częściowy ring koło Gaziantep

Zobacz też

Przypisy

↑ Również otoban, wymawiane podobnie jak niemieckie słowo Autobahn.
↑ Według stanu na dzień 1 stycznia 2017; Yol Ağı Bilgileri. [dostęp 2017-05-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-09)].
↑ Hız Sınırları [online], www.kgm.gov.tr [dostęp 2017-11-17] [zarchiwizowane z adresu 2015-05-11] (tur.).
↑ Otoyol ve Köprü Gelirleri (2001-2012). KGM, 18 czerwca 2013. [dostęp 2016-07-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 marca 2016)].(turecki).

Linki zewnętrzne

Oficjalna mapa autostrad. kgm.gov.tr. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-04)].

[1] Również otoban, wymawiane podobnie jak niemieckie słowo Autobahn.

[2] Według stanu na dzień 1 stycznia 2017; Yol Ağı Bilgileri. [dostęp 2017-05-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-09)].

[3] Hız Sınırları [online], www.kgm.gov.tr [dostęp 2017-11-17] [zarchiwizowane z adresu 2015-05-11] (tur.).

[4] Otoyol ve Köprü Gelirleri (2001-2012). KGM, 18 czerwca 2013. [dostęp 2016-07-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 marca 2016)].(turecki).

[1]

[2]

[3]

[4]