Marc Ouellet
| Kardynał biskup | |||
.jpg) Marc Ouellet (2012) | |||
| |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
8 czerwca 1944 | ||
| Prefekt Dykasterii ds. Biskupów i Przewodniczący Papieskiej Komisji ds. Ameryki Łacińskiej | |||
| Okres sprawowania |
2010–2023 | ||
| Arcybiskup metropolita Québecu | |||
| Okres sprawowania |
2003–2010 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Inkardynacja | |||
| Prezbiterat |
25 maja 1968 | ||
| Nominacja biskupia |
3 marca 2001 | ||
| Sakra biskupia |
19 marca 2001 | ||
| Kreacja kardynalska |
21 października 2003 | ||
| Kościół tytularny |
S. Maria in Traspontina | ||
| Odznaczenia | |||
 
| |||
| Data konsekracji |
19 marca 2001 | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość |
Watykan | ||||||||||||||||||
| Miejsce | |||||||||||||||||||
| Konsekrator | |||||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Marc Ouellet PSS (właśc. Joseph Armand Marc Ouellet; ur. 8 czerwca 1944 w La Motte (regionalna gmina hrabstwa Abitibi)) – kanadyjski duchowny rzymskokatolicki, sulpicjanin, doktor nauk teologicznych specjalizujący się w dziedzinie teologii dogmatycznej, sekretarz Papieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan w latach 2001–2002, arcybiskup metropolita Québecu i prymas Kanady w latach 2003–2010, kardynał od 2003 (najpierw w stopniu prezbitera, w 2018 promowany do stopnia biskupa), prefekt Dykasterii ds. Biskupów (do 2022 Kongregacji ds. Biskupów) i przewodniczący Papieskiej Komisji ds. Ameryki Łacińskiej w latach 2010–2023.
Życiorys
Pochodzi z wielodzietnej rodziny, jego ojciec był dyrektorem szkoły. Na chrzcie otrzymał imiona Joseph Armand Marc[1]. Kształcił się na Uniwersytecie w Laval, następnie w Wyższym Seminarium w Montrealu, gdzie obronił licencjat z teologii (1968). 25 maja 1968 przyjął w Amos święcenia kapłańskie[2], których udzielił mu biskup Gaston Hains, koadiutor Amos. Pracował przez dwa lata jako duszpasterz, potem wyjechał na dalsze studia do Rzymu. W 1974 obronił licencjat z filozofii na Papieskim Uniwersytecie Świętego Tomasza z Akwinu (Angelicum)[1]. W 1972 wstąpił do zakonu księży św. Sulpicjusza (P.S.S.), w ramach pracy zakonnej wykładał i był rektorem kilku seminariów[1]. Na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie obronił w 1983 doktorat z teologii dogmatycznej[1]. W latach 1989–1997 był profesorem i rektorem seminariów w Montrealu i Edmonton, a od 1997 profesorem w Instytucie Jana Pawła II Badań nad Małżeństwem i Rodziną.
3 marca 2001 został powołany przez papieża Jana Pawła II na sekretarza Papieskiej Rady Promowania Jedności Chrześcijan, otrzymując jednocześnie tytularną stolicę arcybiskupią Acropolis[2]. Sakry biskupiej udzielił mu sam papież w Watykanie 19 marca 2001[1]. W listopadzie 2002 został arcybiskupem Quebecu i prymasem Kanady.
21 października 2003 wyniesiony do godności kardynalskiej, otrzymał tytuł prezbitera S. Maria in Traspontina[2].
12 stycznia 2008 papież Benedykt XVI mianował kard. Marca Ouelleta relatorem generalnym 12. zgromadzenia zwyczajnego Synodu Biskupów[1].
30 czerwca 2010 mianowany przez papieża Benedykta XVI prefektem watykańskiej Kongregacji ds. Biskupów[1], w miejsce odchodzącego na emeryturę kardynała Re.
W 2011 kardynał Marc Ouellet dokonał konsekracji, w asyście arcybiskupa Celestina Migliorego, nuncjusza apostolskiego w Polsce, i Stanisława Stefanka, dotychczasowego biskupa łomżyńskiego, biskupa diecezjalnego łomżyńskiego Janusza Stepnowskiego.
Był wymieniany w gronie faworytów do następstwa (tzw. papabile) po rezygnacji z urzędu Benedykta XVI w lutym 2013[3].
28 czerwca 2018 papież Franciszek podniósł go do rangi kardynała biskupa, na równi z pozostałymi kardynałami biskupami diecezji suburbikarnych, pomimo nieprzydzielenia mu żadnej z diecezji podrzymskich[4][5].
19 sierpnia 2022 Stolica Apostolska wydała komunikat o niewszczynaniu śledztwa w sprawie molestowania seksualnego, którego miał się dopuścić w Quebec[6][7]. Sam kardynał odrzucił oskarżenia[8].
8 czerwca 2024 w związku z ukończeniem 80 lat utracił prawo do udziału w konklawe[9].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g Ouellet, P.S.S., Marc. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2013-03-06]. (ang.).
- ↑ a b c Marc Cardinal Ouellet, P.S.S.. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2013-03-06]. (ang.).
- ↑ One Of These Men Will Be The Next Pope. businessinsider.com. [dostęp 2013-04-13]. (ang.).
- ↑ Nowi kardynałowie-biskupi. vaticannews.va/pl.html. [dostęp 2018-06-26]. (pol.).
- ↑ Rescriptum ex audientia SS.MI: Rescriptum of the Holy Father Francis by which he has decided to co-opt into the Order of Bishops, equating them in all respects with the Cardinals holding the title of a suburbicarian Church, Cardinals Parolin, Sandri, Ouellet and Filoni, 26.06.2018. press.vatican.va. [dostęp 2018-06-26]. (ang.).
- ↑ Dichiarazione del Direttore della Sala Stampa della Santa Sede, Matteo Bruni [online], press.vatican.va [dostęp 2022-08-18].
- ↑ Watykańskie oświadczenie w sprawie kard. Ouelleta: nie ma podstaw do wszczęcia śledztwa [online], niedziela.pl [dostęp 2022-08-18] (pol.).
- ↑ Katolicka Agencja Informacyjna KAI, Kard. Ouellet odrzuca oskarżenia o „niestosowne gesty” [online], eKAI, 20 sierpnia 2022 [dostęp 2022-08-24].
- ↑ Kard. Marc Ouellet kończy 80 lat. Tym samym traci prawo udziału w przyszłym konklawe. misyjne.pl. [dostęp 2024-06-08].
Linki zewnętrzne
- Nota biograficzna Marca Ouelleta na stronie Stolicy Apostolskiej. [dostęp 2024-04-20]. (wł.).
- Nota biograficzna Marca Ouelleta na stronie archidiecezji Québecu (arch.). [dostęp 2023-12-22]. (fr.)
- Marc Ouellet w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy [dostęp 2023-06-29] (ang.)
- Marc Ouellet [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2013-08-04] (ang.).
- M. Ouellet, Presente y futuro del Concilio Vaticano II. Entervista con el Padre Geoffroy de la Tousche, Madrid: Biblioteca de Autores Cristianos, 2013, s. 250, ISBN 978-84-220-1641-0 Wywiad z kardynałem Ouellet.
_mod.jpg)
| Biografia | |
|---|---|
| Pontyfikat | |
| Dokumenty papieskie | |
| Książki Benedykta XVI | |
| Współpracownicy |
