Kazimierz Fuhrman

Kazimierz Fuhrman
Marek Lachowicz
Kazimierz Czekański

Bratek, Zaczep, Bączek, Kazik

Kazimierz Fuhrman/Marek Lachowicz (ze zbiorów NAC)
porucznik
Data i miejsce urodzenia	1 stycznia 1917 Sanok
Data i miejsce śmierci	17 września 1978 Warszawa
Przebieg służby
Lata służby	1939–1944
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne Armia Krajowa
Jednostki	53 Pułk Piechoty Strzelców Kresowych, 24 Pułk Piechoty (PSZ), Okręg Wołyń AK, 27 Wołyńska Dywizja Piechoty, 50 pułk piechoty
Stanowiska	szef kompanii, dowódca baonu
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa (kampania wrześniowa)
Późniejsza praca	geodeta
Odznaczenia

Kazimierz Fuhrman, po wojnie Marek Lachowicz vel Kazimierz Czekański, pseud.: „Bratek”, „Zaczep”, „Bączek”, „Kazik” (ur. 1 stycznia 1917 w Sanoku, zm. 17 września 1978 w Warszawie) – porucznik łączności Wojska Polskiego, cichociemny, szef V Wydziału Okręgu Wołyń Armii Krajowej od października 1943 roku.

Życiorys

Urodził się 1 stycznia 1917 w Sanoku jako syn Andrzeja (właściciel restauracji) i Stefanii z domu Sołtysik (1885–1944). Ukończył Szkołę Podoficerów Piechoty dla Małoletnich Nr 2 w Śremie. Służył jako podoficer zawodowy w 53 pułku piechoty Strzelców Kresowych.

Po wybuchu II wojny światowej w kampanii wrześniowej 1939 walczył w swoim pułku. 20 września został ranny pod Lelechówką-Brzuchowicami walcząc w ochronie sztabu frontu południowego. Po agresji ZSRR na Polskę 29 listopada 1939 roku został aresztowany przez NKWD i wywieziony na Wschód. W marcu 1942 roku wstąpił do Armii Andersa, został przydzielony do 24 pułku piechoty 8 Dywizji Piechoty, w którym był szefem kompanii. Jednocześnie uczył się w Szkole Podchorążych. We wrześniu 1942 roku dotarł do Wielkiej Brytanii, gdzie został przydzielony do Sekcji Dyspozycyjnej Naczelnego Wodza. Po przeszkoleniu ze specjalnością w łączności radiowej został zaprzysiężony 10 lipca 1943 roku i przeniesiony do Oddziału VI Sztabu Naczelnego Wodza. Został zrzucony w Polsce w nocy z 14 na 15 września 1943 w ramach operacji lotniczej o kryptonimie „Neon 7”. Dostał przydział do Oddziału V Okręgu Wołyń AK jako oficer radiołączności, a następnie szef łączności 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty. Od 11 kwietnia 1944 roku walczył jako dowódca III baonu 50 pułku piechoty. Został awansowany na porucznika 3 maja 1944 roku.

Ożenił się z Pauliną Kinasz, z którą miał syna Andrzeja (ur. 1940). 25 lipca 1944 Fuhrmann zmienił nazwisko na Lachowicz i podjął pracę jako geodeta. Wielokrotnie zmieniał miejsca zamieszkania. Ostatnim miastem jego życia był Płock. W 1947 przed Sądem Grodzkim w Lubaniu, na wniosek Pauliny Fuhrmann, zamieszkałej w Nikorsku, toczyło się postępowanie sądowe o uznanie za zmarłego (dosł.) Kazimierza Fuhrmanna, który przebywał po raz ostatni w miejscowości Nachodka Buchta, Budionowskij rejon, Prymorskij Kraj i od dnia 28 maja 1941 nie dawał znaku życia.

Marek Lachowicz był inwigilowany przez UB od 1953 roku, gdy zwierzył się kolegom ze Śremu o swojej przeszłości. Był więziony pod zarzutem fałszowania danych geodezyjnych. Podjął współpracę z SB jako TW „Kazik”, pobierając w latach 1958–1968 z tego tytułu wynagrodzenie. W 1969 roku SB zaniechała współpracy z Lachowiczem. Bezskutecznie usiłowano wykorzystać go do kombinacji operacyjnych, służących nawiązaniu kontaktów z pracownikami brytyjskiej ambasady czy „godnymi uwagi” osobami zamieszkałymi w Anglii.

Marek Lachowicz był autorem Wspomnień cichociemnego, wstęp i opracowanie naukowe Krzysztof A. Tochman, wydane w 2011 przez Instytut Pamięci Narodowej KŚZpNP oddział w Rzeszowie (ISBN 978-83-7629-309-7).

Zmarł 17 września 1978 jako Marek Lachowicz. Pod tym nazwiskiem został pochowany na cmentarzu komunalnym Północnym w Warszawie.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 13485
• Krzyż Walecznych (za odwagę i poświęcenie, od gen. Kazimierza Sosnkowskiego, w czasie bitwy pod Lelechówką-Brzuchowicami).

Bibliografia

• Cichociemni z ziemi sanockiej rodem (I). „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 5, Nr 7 (478) 1-10 marca 1989. 
• Krzysztof A. Tochman: Słownik biograficzny cichociemnych. T. 1. Oleśnica: Firma „Kasperowicz – Meble”, 1994, s. 39–41. ISBN 83-902499-0-1.
• Jędrzej Tucholski: Cichociemni. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 1984, s. 311. ISBN 83-211-0537-8.
• Jędrzej Tucholski: Cichociemni 1941–1945 – Sylwetki spadochroniarzy. Wojskowy Instytut Historyczny, s. 170.