Przejdź do zawartości

Jelizawieta Bykowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jelizawieta Bykowa
Ilustracja
Jelizawieta Bykowa
Data i miejsce urodzenia

4 listopada 1913
Bogolubowo

Data i miejsce śmierci

8 marca 1989
Moskwa

Obywatelstwo

ZSRR
Rosja

Tytuł szachowy

arcymistrzyni (1976)

Jelizawieta Iwanowna Bykowa, ros. Елизавета Ивановна Быкова (ur. 4 listopada 1913 w Bogolubowie, zm. 8 marca 1989 w Moskwie) – rosyjska szachistka, mistrzyni świata w szachach w latach 1953–1956 oraz 1958–1962.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodzona w chłopskiej rodzinie w siole Bogolubowo, od 1925 roku mieszkała w Moskwie. Jej pierwszym sukcesem szachowym było zajęcie III miejsca w kobiecych mistrzostwach Moskwy w 1937. Największe triumfy święciła jednak po II wojnie światowej. W 1947, 1948 i 1950 roku zdobywała tytuł mistrzyni Związku Radzieckiego, była wielokrotną mistrzynią Moskwy. W 1950 roku w pierwszym powojennym turnieju o mistrzostwo świata kobiet zajęła III miejsce za Ludmiłą Rudenko i Olgą Rubcową[1]. W 1952 roku zwyciężyła w pierwszym turnieju pretendentek[2], co dało jej prawo do zmierzenia się z mistrzynią świata Rudenko w meczu o tytuł. Mecz rozstrzygnął się dopiero w ostatniej partii na korzyść Bykowej (końcowy wynik: 8 – 6)[3].

Bykowa utraciła tytuł mistrzyni świata w 1956 roku na rzecz Rubcowej, która wyprzedziła Bykową zaledwie o pół punktu w rozegranym w Moskwie trójmeczu z udziałem trzech radzieckich zawodniczek[4]. Była mistrzyni świata Rudenko zajęła III miejsce, aż o 5 punktów za Bykową (grano po osiem partii systemem kołowym). Bykowa zachowała prawo do meczu rewanżowego, z którego skutecznie skorzystała. W rozegranym w 1958 roku meczu odzyskała tytuł mistrzyni świata, pokonując Rubcową 8½ – 5½ (po sześciu partiach przegrywała już 2 - 4, jednak udało się jej odwrócić losy meczu po wygraniu następnych sześciu partii z rzędu)[5]. Rok później obroniła tytuł w meczu z Kirą Zworykiną, pokonując ją w stosunku 8½ – 4½[6].

Do 1962 Bykowa dzierżyła koronę w kobiecych szachach. W tym roku spotkała się ze zwyciężczynią turnieju pretendentek, Gruzinką Noną Gaprindaszwili. Mecz zakończył się przytłaczającym rezultatem 9 - 2 na korzyść Gruzinki[7]. Bykowa jeszcze raz, w 1964 roku podjęła walkę o mistrzostwo świata, jednak w turnieju pretendentek w Suchumi zajęła odległą, XI lokatę w gronie osiemnastu zawodniczek[8].

Pochowana na Cmentarzu Chowańskim w Moskwie[9]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]