Keila, Estonija
Keila
| |
|---|---|
 | |
| Koordinate: 59°18′N 24°25′E / 59.300°N 24.417°E | |
| Država |  Estonija
|
| Okrug | Harju |
| Gradska prava | 1938. |
| Vlast | |
| - guverner | Enno Fels |
| Površina | |
| - Ukupna | 11.2 km²[1] |
| Stanovništvo (2021.) | |
| - Grad | 10,078[1] |
| - Gustoća | 898.2 stan. / km²[1] |
| Vremenska zona | UTC+2 (UTC+3) |
| Poštanski broj | 76603[1] |
| Pozivni broj | 67[1] |
| Karta | |
  Keila Pozicija Keile u Estoniji | |
Keila (njemački: Kegel) je grad od 10,078 stanovnika[1] na sjeverozapadu Estonije u Okrugu Harju.
Keila leži u donjem toku rijeke Keile, udaljena 11 km od Baltičkog mora i 26 km jugozapadno od Tallinna. Ona je treći po veličini grad u Okrugu Harju, nakon Tallinna i Maardua.[2]
Iznad Keile prije nekih hiljadu godina postojalo je selo, ali ono je prvi put dokumentirano 1241. u danskom registru pod imenom Keikæl.[2] To se desilo zato jer su sjevernu Estoniju zauzeli su Danci -1219., koji su za mjesto župne crkve odabrali brdo kod Keile.
Orginalnu drvenu crkvu iz 13. vijeka, posvećenu arhanđelu Mihaelu, zamijenila je kamena podignuta krajem 14. vijeka.[3] Uz crkvu se formiralo naselje od desetak kuća i stotinjak stanovnika.[3] Keikæl je kao danski feud - 1433. prodan Livonskom redu.[2] Red je na riječnom otoku (današnji Jõepark) izgradio utvrdu, čiji su temelji ugledali svijetlo dana nakon arheoloških iskapanja 1976.[3]
Grad je uništen pljačkama za Livonskog rata (1558-83), a nakon tog u periodu 1601-02. i zbog gladi i kuge.
Izgradnja željezničke pruge Tallinn-Paldiski 1870. donijela je prekretnicu u razvoju, jer su tad trgovci i poduzetnici počeli kupovati terene i graditi kuće i pogone.[3] Nakon tog je 1905. izgrađena i pruga do Haapsalua, u to vrijeme Keila je bila naselje od oko 65 kuća.[3]
U međuratnom periodu Keila je 1925. postala naselje sa pravom na lokalnu upravu, pa je 1938. dobila je i status grada.[3]
Za Drugog svjetskog rata grad su 23. septembra 1944. od napredovanja Crvene armije branile ne samo jedinice Wehrmachta već i jedinice estonske vojske. Zbog tog su brojni građani zatvarani i deportirani.[2]
Nakon rata za Estonske Sovjetske Socijalističke Republike od 1950. do 62., Keila je bila administrativni centar istoimenog rajona. U tom periodu počela je ubrzano brzo rasti kao satelitsko naselje Tallinna, ali i kao ekonomski i kulturni centar zapadnog Okruga Harju.[2]
Elektrifikacija željezničkih pruga do Tallinna 1958., Kloogaranne 1960., Paldiskogog 1962. i Riisiperea 1981. znatno je unaprijedila promet.[2]
U isto vrijeme u Keili je počela s radom mala zadružna građevinska organizacija (današnji AS Harju KEK), koja je puno utjecala na razvoj mjesta.[3]
Najveći industrijski pogoni nalaze se periferiji grada, uz cestu Tallinn-Paldiski, tu se nalazi i današnji Harju KEK Group, koji je podigao industrijski park na 48 hektara.[2] U njemu radi više od 20 firmi (PKC Eesti AS, Ensto Elekter AS, Glamox HE AS, AS Draka Keila Cables, ABB AS, Saajos AS, AS Harju Elekter, VIDA Packaging Eesti OÜ i drugi) koje zapošljavaju oko 1500 ljudi.[2]
Keile ima ugovore o prijateljstvu sa sljedećim gradovima;[4]
Barsbüttel, Njemačka
Birštonas, Litvanija
Huittinen, Finska
Lunner, Norveška
Nacka, Švedska
Sigulda, Latvija
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 „Estonia: Counties, Cities and Towns” (engleski). City population. Pristupljeno 8.10. 2021.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 „Keila” (estonski). Eesti Entsüklopeedia. Pristupljeno 7.10. 2021.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 „History” (engleski). Keile Linn. Arhivirano iz originala na datum 2021-10-10. Pristupljeno 7.10. 2021.
- ↑ „Sister cities of Keila” (engleski). Sister cities. Pristupljeno 7.10. 2021.
- Keila Linnavalitsus (en)
|  | |
Jaanilinn (Ivangorod) i Petseri (Pečori) anektirani su od strane Sovjetskog Saveza 1945. godine te su danas dio Rusije. | ||