Öiropafahne

Dr Öiropafahne isch ane 1955 vom Öiroparoot ygfüert worde als nöis Sümbool vo dere Ländergmeinschaft, wo 1949 entstanden isch.

Gschicht

Am 8. Dezämber 1955 het s Minischterkomitee vom Öiroparoot nach vil Vorarbete und Diskussioone pschlosse, dä Fahne sig jetz für alli Sache vom Öiroparoot gültig.

Mit der Zyt sin bi vil verschidene internazionale Greemie z Öiropa ganz divärsi Fähne ufchoo. Ane 1979 het derno s Öiropäische Parlamänt die visuelli Vilfalt welle korigiere, und so isch bim Öiroparoot und bim öiropäische Parlamänt abgmacht worde, ass sid 1986 dä blaugääl Stärnefahne s Zeiche vo alnen Instituzioone vo dr EG wärdi. Und hüzetags bruucht men en als algemines Sümbool vo dr Öiropäischen Union.

s Bild ufem Fahne

S Bild vom Fahne gseht so us: Ufem blaue Grund stoot e chranz vo zwölf Stärne, und jede Stärn isch füüfzaggig.

Wie viel Stärne ass es sy, het nüt z tue mit dr Zahl vo de Mitgliidländer vo dr EU oder vom Öiroparoot; hüt – anne 2019 – sind s jo 49 Länder im Öiroparoot und 28 i dr EU. As es zwölf Stärne sind, chunt dervo, das s Fahnebild eso i jedere Grössi guet uusgseht, und drzue au no wil d Zahl Zwölf e grossi kulturelli Bedüütig het.

Intressant isch, ass me nie usegfunde het, wäär eigentlech das so wytume bekante Fahnebild zeichnet het; i de Archyvdokumänt vo de öiropäischen Organisazioone und vo persönliche Ussage vo Lüüt wo dozmol mit der Sach z tue gha hän – es sin dr Arsène Heitz, dr Paul M.G. Lévy, dr Hanno F. Konopath und dr Arthur Eisenmenger – git’s divärsi Imformazione do derzue.

wie me das Sümbol bruucht

Wie dr Fahne ufghänkt wird, isch bi der EU und i de Länder ufem Kontinänt i de Fahnereglemänt gnau aggää.

I dr Schwiiz, wo sid 1963 bim Öiroparoot derby isch, seit s Fahnereglemänt vom Bund im Artikel 8, wänn ass dr Öiropafahne ufem Bundeshuus z Bärn und uf de andere Hüüser, wo der Äiggnosseschaft ghööre, mues uufzoge wärde.^[1]

Das Stärnezeiche isch au uf gwüssne offizielle Sache vo de öiropäische Länder: em Euro, uf de Autodafele usw.

Me gseht das Fahnebild i vilne Wariante ganz algemein als Zeiche füre Kontinänt Öiropa, au bi Länder usserhalb vo der EU und sogar a mängem ganz privaten Oort. Es git keis ygschränkts Rächt zum s Sümbol z bruuche, es isch es freis Bild und nid öpen e ytreiti Marggä.

Literatur

Roland Bieber: Die Flagge der EG. In: Wilfried Fiedler, Georg Ress: Verfassungsrecht und Völkerrecht: Gedächtnisschrift für Wilhelm Karl Geck. Carl Heymanns, Köln/ Berlin/ Bonn/ München 1989, ISBN 3-452-21362-5, S. 59–77.
Carlo Curti Gialdino: I Simboli dell'Unione europea, Bandiera – Inno – Motto – Moneta – Giornata. Istituto Poligrafico e Zecca dello Stato S.p.A., Roma 2005, S. 80–85.