Sármatas
Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. |
Los sármatas (en llatín sarmatæ o sauromatæ —la segunda forma utilizada sobremanera polos antiguos escritores griegos y la primera polos romanos—) fueron un pueblu iraniu al que Heródoto (Hestories 4.21-117) alluga nel sieglu V e. C. na frontera occidental d'Escitia, más allá del Tanais (actual ríu Don).
Nel sieglu III e. C. los sármatas avanzaron dende El Cáucasu invadiendo gran parte del territoriu qu'hasta entós ocupaben los escites. Nel sieglu II e. C. atopar a los sármatas fuertemente instalaos nes estepes qu'arrodien al mar Negru, principalmente en territorios que na actualidá correspuenden a Ucraína y Polonia. D'ende qu'en xeografía se nome a les llanures de la Europa Oriental al este de los Cárpatos col nome de Llanura Sarmática. Depués algamaron la so máxima espansión escontra'l sieglu I e. C., cuando s'estendíen dende'l mar Negru hasta'l mar Bálticu y dende el Volga hasta'l Vístula y el valle mediu del Danubiu. Tal territoriu foi llamáu polos romanos Sarmatia (Sarmacia). El so final como potencia bélica producir escontra'l sieglu III, cuando s'estiende l'imperiu» de los godos hasta Crimea y depués tienen d'encarar l'ataque de los vándalos y los hunos.
Como pueblu iraniu, los sármatas taben rellacionaos colos escites pol idioma y la mayor parte de la so cultura.
Los sármatas nunca llegaron a constituyir un Estáu unificáu, yá que s'atopaben estremaos en delles tribus» o parcialidaes. Dalgunes d'elles persistieron hasta tiempos contemporáneos y otres hanse fundíu con otros pueblos (los sármatas son unu de los principales llinaxes de los actuales eslavos). Ente les parcialidaes más destacaes figuren les de los alanos, roxolanos, yázigas, y dalgunos creen que los rashu del noroeste del mar Caspiu formaron parte d'estos sármatas-eslavos al emigrar, conocíos polos romanos y xudíos como ros.
Teunoloxía militar
editarLa teunoloxía militar del pueblu sármata influyó la teunoloxía de los sos aliaos tanto como la de los sos enemigos. Les cualidaes guerreres de los sármatas, de los sos ancestros, los saurómatas, y de los sos descendientes, los alanos, fueron de cutiu descrites polos autores antiguos. Polibio, Diodoro Sículo, Estrabón, Flavio Josefo, Tácito, Pausanias o Dion Casio dexaron cuadros testimoniales bien vivos d'estes tribus iranines que teníen costumes tan exótiques pa los griegos y los romanos.
Bien xerarquizaos, los sármatas tuvieron dellos reis y, a lo menos, una reina: Amagê. Ello ye que les muyeres teníen una elevada posición social y les guerreres de la fase antigua, que realmente esistieron, contribuyeron a caltener vivu'l mitu de les amazones.
Primeramente instalaos ente'l Don y l'Ural, los primeres sármatas invadieron los territorios de los escites. Dempués, vencieron a los partos y a los armenios. Dende'l final del sieglu I e. C., enfrentar a los romanos nel sur del Danubiu. Mientres el sieglu II, dempués de delles confrontaciones, los romanos reclutaron a dellos llanceros sármatas. Más tarde, crearon unidaes de catafractos, tomando de los sármatas l'armadura d'escames, la llanza llarga (contus), la espada con pómulu anular y hasta la so insinia: el Draco (una especie de palu tubular que la so embocadura de bronce representa la boca d'un dragón).
Referencies
editarEnllaces esternos
editar
- Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Sármatas.