Карл Станіслававіч Куркевіч

Карл Станіслававіч Куркевіч
Карл Станіслававіч Куркевіч
Дата нараджэння	17 кастрычніка 1926
Месца нараджэння	Мазыр, Гомельская вобласць
Дата смерці	19 сакавіка 2002 (75 гадоў)
Месца смерці	Рыга
Грамадзянства	Беларусь;
Прыналежнасць	СССР
Род войскаў	пяхота
Званне	voyskovoy starshina[d] і радавы
Бітвы/войны	Вялікая Айчынная вайна

У гэтай старонкі няма правераных версій, хутчэй за ўсё, яе якасць не ацэньвалася на адпаведнасць стандартам.

Карл Станіслававіч Куркевіч (17 кастрычніка 1926, Мазыр, Гомельская вобласць, Беларуская ССР — 19 сакавіка 2002, Рыга, Латвія) — удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, поўны кавалер ордэна Славы.

Біяграфія

Нарадзіўся 17 кастрычніка 1926 года ў горадзе Мазыр Гомельскай вобласці ў сям'і служачага. Беларус. У 1941 годзе скончыў 7 класаў сярэдняй школы^[1].

Падчас Вялікай Айчыннай вайны ўдзельнічаў у партызанскім руху, ваяваў у складзе партызанскага атрада імя Громава 64-й партызанскай брыгады. У арміі і на фронце з чэрвеня 1944 года на пасадзе аўтаматчыка роты аўтаматчыкаў 515-га стралковага палка. Удзельнічаў у вызваленні Беларусі і Польшчы, у Берлінскай аперацыі^[1].

Радавы К. С. Куркевіч 4 студзеня 1945 года падчас адбіцця атакі праціўніка ў ваколіцах горада Франкфурт-на-Одэры меткім агнём знішчыў 15 ворагаў. Загадам камандзіра 134-й стралковай дывізіі № 0614 ад 20 студзеня 1945 года ўзнагароджаны ордэнам Славы 3-й ступені^[1].

У ноч на 26 студзеня 1945 года К. С. Куркевіч, дзейнічаючы ў складзе групы захопу на паўночна-заходняй ускраіне горада Франкфурт, імклівым кідком пераадолеў аддкрытую мясцовасць, уварваўся ў дом, дваіх праціўнікаў знішчыў, а дваіх узяў у палон і даставіў у штаб палка. 9 сакавіка 1945 года загадам па 69-й арміі ўзнагароджаны ордэнам Славы 2-й ступені^[1].

19 красавіка 1945 года, адбіваючы контратаку ворага ў раёне населенага пункта Дэберын, агнём з аўтамата ліквідаваў 18 салдатаў. 20 красавіка 1945 года, вядучы за сабой таварышаў, у раёне вышыні 62,0 падняўся ў атаку і ў ходзе бою знішчыў 13 праціўнікаў, а дваіх захапіў у палон^[1].

Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 15 мая 1945 года радавы Куркевіч Карл Станіслававіч узнагароджаны ордэнам Славы 1-й ступені^[1].

У 1950 годзе старшыня К. С. Куркевіч дэмабілізаваны. Жыў у горадзе Рыга. Працаваў інструктарам вытворчага навучання на Рыжскім тэкстыльным камбінаце. Памер 19 сакавіка 2002 года^[1].

Узнагароды

Зноскі

↑ ^а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё ^ж ^з ^і ^к Карл Станіслававіч Куркевіч на сайце «Героі краіны»

Літаратура

Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 9: Кулібін — Малаіта / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1999. — Т. 9. — 560 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0155-9 (т. 9).
Долготович Б. Д. Кавалеры ордена Славы. Минск, 2006.
Кавалеры ордена Славы трёх степеней: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии Д. С. Сухоруков. — М.: Воениздат, 2000. — 703 с. — 10 000 экз. — ISBN 5-203-01883-9.
Навечно в сердце народном. 3-е изд., доп. и испр. Минск, 1984.
Рощин И. И. Солдатская слава. Книга 6 М., 1982.
Слава солдатская. Рига, 1970.

Спасылкі

Карл Станиславович Куркевич на сайце «Героі краіны»

[wh-1] а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё ^ж ^з ^і ^к Карл Станіслававіч Куркевіч на сайце «Героі краіны»

[1]