Афорт
Выгляд
Афо́рт[1][2] (фр.: eau-forte — азотная кіслата, літаральна — «дужая вада»), таксама аквафортэ (італ.: acquaforte), медзярыт — разнавіднасць гравюры на метале, тэхніка станковай графікі глыбокага друку, якая дазваляе атрымліваць адбіткі з друкарскіх форм («дошак»), у працэсе стварэння выявы праводзіцца траўленне іх паверхні кіслотамі. Вядомы з пачатку XVI стагоддзя. У тэхніцы афорта працавалі Альбрэхт Дзюрэр, Жак Кало, Рэмбрандт і шматлікія іншыя.
Сучасным майстрамі беларускага афорта з’яўляюцца мастакі Юрый Якавенка ды Сяргей Балянок.
Крыніцы
[правіць | правіць зыходнік]Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Паграноўскі М. М. Афо́рт // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 2: Аршыца — Беларусцы / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1996. — Т. 2. — С. 136. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0061-7 (т. 2).
- Афо́рт // Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы / уклад.: І. Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І. Л. Капылова. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — С. 95. — 968 с. — 1 000 экз. — ISBN 978-985-11-0937-7.
- Офо́рт / Фарбер Э. М., Безменова К. В. // Т. 19. Отоми — Пластырь. — М. : Советская энциклопедия, 1975. — С. 28—29. — (Большая советская энциклопедия : [в 30 т.] / гл. ред. А. М. Прохоров; 1969—1978). (руск.)
- Офо́рт // Популярная художественная энциклопедия. Архитектура. Живопись. Скульптура. Графика. Декоративное искусство. В 2 т. / Под ред. Полевого В. М. Ред. кол.: В. Ф. Маркузон, Д. В. Сарабьянов, В. Д. Синюков (зам. гл. ред.) — М.: Издательство «Советская энциклопедия», 1986. — Книга II. М—Я, 1986. — С. 91—92. — 432 с, ил., 32 л. ил. — 200 000 экз. (руск.)
- Офо́рт // Атанасова Иванка. Словарь терминов изобразительного искусства — Велико Тырново: Великотырновский университет им. Кирилла и Мефодия, Филологический факультет, Кафедра русистики, 2006. — 142 с. — ISBN 954-775-578-1, ISBN 978-954-775-578-9. (руск.)
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]- На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Афорт