Βλαντίμιρ Ιβάσκο
| Βλαντιμίρ Ιβάσκο | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 28 Οκτωβρίου 1932 Πολτάβα |
| Θάνατος | 13 Νοεμβρίου 1994 Μόσχα |
| Αιτία θανάτου | νόσος |
| Τόπος ταφής | Second City Cemetery |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ρωσία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ρωσικά |
| Εκπαίδευση | Υποψήφιος Οικονομικών Επιστημών |
| Σπουδές | Kharkiv National University of Radioelectronics |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός οικονομολόγος |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Κομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ένωσης και Κομμουνιστικό Κόμμα Ουκρανίας |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Liudmyla Ivashko |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Πρόεδρος του Βέρκοβνα Ράντα Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης (Αύγουστος 1991 – Νοέμβριος 1991) First Secretary of the Communist Party of Ukraine (1989–1990) μέλος της Βερχόβνα Ράντα (Μαΐου 1990 – Ιουλίου 1990)[1] |
| Βραβεύσεις | τάγμα του Κόκκινου Λαβάρου της Εργασίας Τάγμα της Φιλίας των Λαών |
| Υπογραφή | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Βλαντίμιρ Αντόνοβιτς Ιβάσκο (ρωσικά: Влади́мир Анто́нович Ива́шко; ουκρανικά: Володимир Антонович Івашко, γεν. 28 Οκτωβρίου 1932 - 13 Νοεμβρίου 1994) ήταν Σοβιετικός Ουκρανός πολιτικός, ο οποίος διετέλεσε γενικός γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης (ΚΚΣΕ) κατά την περίοδο από τις 24 Αυγούστου 1991 έως τις 29 Αυγούστου 1991.
Στις 24 Αυγούστου ο Γκορμπατσόφ παραιτήθηκε από τη θέση του και στις 29 Αυγούστου το ΚΚΣΕ ανεστάλη από το Ανώτατο Σοβιέτ.
Πριν γίνει Γενικός Γραμματέας είχε ψηφιστεί Αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας στο κόμμα στις 12 Ιουλίου 1990, μια νεοσυσταθείσα θέση που ιδρύθηκε από το 28ο συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα, όταν ανέλαβε ο Ιβάσκο το ρόλο του γενικού γραμματέα, είχε χάσει την πολιτική του επιρροή.
Όταν έλαβε χώρα το 28ο συνέδριο τον Ιούλιο του 1990 το κόμμα θεωρούνταν σε μεγάλο βαθμό ανίκανο να ηγηθεί της χώρας και στις δεκαπέντε δημοκρατίες είχε διασπαστεί σε ομάδες υπέρ της ανεξαρτησίας και υπέρ της παραμονής στη Σοβιετική Ένωση.
Έχοντας χάσει τον ηγετικό του ρόλο στην κοινωνία, το κόμμα έχασε την δυνατότητα του να ηγηθεί του έθνους ή τη συνοχή που κράτησε το κόμμα ενωμένο.
Η πραγματική πολιτική εξουσία βρισκόταν στις θέσεις του Προέδρου της Σοβιετικής Ένωσης (που κατείχε ο Γκορμπατσόφ) και του Προέδρου της Ρωσικής ΣΟΣΔ (που κατείχε ο Μπόρις Γέλτσιν).
Κατά τη διάρκεια του Πραξικοπήματος του Αυγούστου δεν έκανε δημόσιες δηλώσεις αλλά για λογαριασμό της Γραμματείας του κόμματος διένειμε επιστολές σε τοπικές κομματικές οργανώσεις που τους καλούσε να υποστηρίξουν το ΚΚΣΕ.
Ο Γκορμπατσόφ έφερε τον σύμμαχό του Ιβάσκο για να αντικαταστήσει τον μακροχρόνιο Βολοντίμιρ Στσερμπίτσκι στη θέση του Πρώτου Γραμματέα του Ουκρανικού Κομμουνιστικού Κόμματος στις 28 Σεπτεμβρίου 1989.
Ο Ιβάσκο οδήγησε τους κομμουνιστές στη νίκη στις πρώτες σχετικά ελεύθερες βουλευτικές εκλογές που πραγματοποιήθηκαν στην Ουκρανική ΣΣΔ, οι οποίες έλαβαν χώρα από τις 4 Μαρτίου έως τις 18 Μαρτίου 1990.
Οι Κομμουνιστές κέρδισαν 331 έδρες και το Δημοκρατικό Μπλοκ 111 έδρες.
Ο Ιβάσκο εξελέγη από την κομμουνιστική πλειοψηφία στη θέση του προέδρου του Βερχόβνα Ράντα της Ουκρανικής ΣΣΔ στις 4 Ιουνίου 1990.
Από την εγκατάλειψη του "ηγετικού ρόλου" των κομμουνιστών στις αρχές του 1990, η θέση αυτή αντικατέστησε πλέον εκείνη του πρώτου γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος ως την πιο ισχυρή πολιτική θέση στην Ουκρανία.
Παραιτήθηκε από τη θέση του πρώτου γραμματέα στις 22 Ιουνίου 1990 μετά από διαδηλώσεις της αντιπολίτευσης οι οποίες αντιτίθονταν στην ταυτόχρονη κατοχή των θέσεων του πρώτου γραμματέα του κυβερνώντος κόμματος όσο και του προέδρου του νομοθετικού σώματος.
Ωστόσο, στις 9 Ιουλίου 1990 παραιτήθηκε από την θέση του προέδρου του Βερχόβνα Ράντα της Ουκρανικής ΣΣΔ αφού αρνήθηκε να μεταφερθεί στο Κίεβο κατά τη διάρκεια του 28ου συνεδρίου του Κομμουνιστικού Κόμματος στη Μόσχα.
Λίγες μέρες αργότερα εξασφάλισε με επιτυχία τη θέση του Αναπληρωτή Γενικού Γραμματέα του ΚΚΣΕ.
Στις 23 Αυγούστου 1990 ένα κρυφό μνημόνιο του Ιβάσκο υπογράμμιζε τις στρατηγικές για την απόκρυψη των περιουσιακών στοιχείων του Κομμουνιστικού Κόμματος μέσω ρωσικών και διεθνών κοινοπραξιών επειδή ο Μπόρις Γέλτσιν, ο οποίος ήταν ο νέος πρόεδρος της ρωσικής δημοκρατίας στην Σοβιετική Ένωση, ήθελε να επιβάλει φόρους στις τεράστιες διοικητικές περιουσίες του Κομμουνιστικού Κόμματος και στο ίδιο το κόμμα.[2]
Το μνημόνιο είχε στόχο να μεταφέρει τα ταμεία του ΚΚΣΕ, τη χρηματοδότηση και την υποστήριξη του ΚΚΣΕ μέσω ενώσεων, επιχειρήσεων, ιδρυμάτων, κ.ά., οι οποίες επρόκειτο να λειτουργήσουν ως αόρατα οικονομικά.[3]
Τον Νοέμβριο του 1990, η Ρωσική Κεντρική Τράπεζα (τότε Γκοσμπάνκ) ίδρυσε την υπεράκτια εταιρεία Fimaco, για αυτό το σκοπό.[4][5]
Σύμφωνα με τον Σεργκέι Τρετιακόφ ο αρχηγός της K.G.B, Βλαντίμιρ Κριουτσκόφ έστειλε κεφάλαια αξίας 50 δισεκατομμυρίων δολαρίων του Κομμουνιστικού Κόμματος σε μια άγνωστη τοποθεσία λίγο πριν την κατάρρευση της ΕΣΣΔ.[6][7][α]
Ο Ιβάσκο εγκατέλειψε την πολιτική 1992.
Πέθανε στις 13 Νοεμβρίου 1994, σε ηλικία 62 ετών μετά από μια απροσδιόριστη μακρά ασθένεια.
Σημειώσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ static
.rada .gov .ua /zakon /new /NEWSAIT /DEPUTAT1 /spisok1 .htm. - ↑ Dobbs, Michael; Coll, Steve (1993-02-01). «Ex-Communists are scrambling for quick cash». Washington Post. https://www.washingtonpost.com/archive/politics/1993/02/01/ex-communists-are-scrambling-for-quick-cash/00a47cf2-1f47-4051-90cd-844e3e35643b/#:~:text=Typical%20of%20the%20new%20breed%20of%20international%20%22communist-capitalist%22,in%20their%20ongoing%20investigation%20of%20Communist%20Party%20finances.. Ανακτήθηκε στις 2020-11-23.
- ↑ Palmer, Richard L. (21 Σεπτεμβρίου 1999). «Statement of Richard L. Palmer, president of Cachet International, Inc. on the Infiltration of the Western Financial System by Elements of Russian Organized Crime before the House Committee on Banking and Financial Services». House Committee on Banking and Financial Services. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ Belton 2020, σελ. 94.
- ↑ Leach, James A., επιμ. (21 Σεπτεμβρίου 1999). Russian Money Laudering: United States Congressional Hearing (serial number 106-38). Diane Publishing. σελ. 316. ISBN 9780756712556. Ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ Wise, David (2008-01-27). «Spy vs. Spy: They had Robert Hanssen. We had Sergei Tretyakov». Washington Post. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2008-07-26. https://web.archive.org/web/20080726003040/http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2008/01/24/AR2008012402750.html. Ανακτήθηκε στις 2020-12-08.
- ↑ Earley 2008.
- ↑ Steigerwald, Bill (2008-03-31). «Comrade J by Pete Earley». Townhall.com. https://townhall.com/columnists/billsteigerwald/2008/03/31/comrade-j-by-pete-earley-n1222481. Ανακτήθηκε στις 2020-12-08.