Μετάβαση στο περιεχόμενο

Γεωγραφία της Μαλαισίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πολιτικός χάρτης της Μαλαισίας

Η Μαλαισία είναι κράτος της Νοτιοανατολικής Ασίας που έχει την ιδιομορφία ότι αποτελείται από δύο φυσικώς διαχωριζόμενα από μεγάλη (σχεδόν 600 χιλιομέτρων) θαλάσσια απόσταση μέρη, τα οποία έχουν και παρόμοια έκταση: Το ηπειρωτικό, στη Μαλαϊκή Χερσόνησο της Ασίας, στα δυτικά και την Ανατολική Μαλαισία ή «Σαμπάχ», που καταλαμβάνει το βόρειο μέρος της νήσου Βόρνεο, του τρίτου μεγαλύτερου σε έκταση νησιού της Γης. Η χώρα περιλαμβάνει και πολυάριθμα μικρά νησιά και νησίδες που περιβάλλουν αυτές τις δύο μεγάλες χερσαίες μάζες.

Γενικά δεδομένα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Συνολικώς η Μαλαισία έχει έκταση 330.803 τετραγωνικά χιλιόμετρα, η οποία την κατατάσσει ως την 67η μεγαλύτερη χώρα της Γης. Η «χερσονησιακή» Μαλαισία καταλαμβάνει το νοτιότερο μέρος της Μαλαϊκής Χερσονήσου, νοτίως της Ταϊλάνδης, βορείως της Σιγκαπούρης και ανατολικώς της ινδονησιακής μεγαλονήσου Σουμάτρας. Η Ανατολική Μαλαισία έχει χερσαία σύνορα με το μικρό Σουλτανάτο του Μπρουνέι στα βόρεια και την Ινδονησία (Καλιμαντάν) στα νότια. Η ηπειρωτική Μαλαισία έχει έκταση 132.090 τετραγωνικά χιλιόμετρα, δηλαδή το 40% της συνολικής χερσαίας εκτάσεως της χώρας, ενώ η Ανατολική Μαλαισία καλύπτει 198.847 τετραγωνικά χιλιόμετρα, δηλαδή σχεδόν όλο το υπόλοιπο 60%. Τα 1.200 τετραγωνικά χιλιόμετρα από την έκταση όλης της Μαλαισίας, δηλαδή το 0,37%, καλύπτεται από εσωτερικά ύδατα, όπως λίμνες και κοίτες ποταμών. Μεταξύ όλων των χωρών της Γης η Μαλαισία έχει την 29η μεγαλύτερη ακτογραμμή, με μήκος 4.675 χιλιόμετρα συνολικώς, με την ηπειρωτική Μαλαισία να έχει ακτογραμμή 2.068 χιλιόμετρα και την Ανατολική Μαλαισία να έχει τα υπόλοιπα 2.607 χιλιόμετρα.[1]

Τα δύο ξεχωριστά μέρη της Μαλαισίας, που χωρίζονται από τη Νότια Σινική Θάλασσα, μοιράζονται παρόμοιο τοπίο, ως προς το ότι διαθέτουν παραλιακές πεδιάδες που δίνουν τη θέση τους σε λόφους και βουνά καθώς προχωρούμε προς το εσωτερικό.[1]

Κλίμα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κλιματικός χάρτης της Μαλαισίας

Ευρισκόμενη στην τροπική ζώνη της Γης, η Μαλαισία έχει θερμό και υγρό κλίμα σε όλη τη διάρκεια του έτους. Η μέση ετήσια βροχόπτωση ανέρχεται[2] σε 2.500 χιλιοστόμετρα, ενώ η μέση ετήσια θερμοκρασία είναι 25,4 °C.[3] Το κλίμα της ηπειρωτικής Μαλαισίας διαφέρει από εκείνο της Ανατολικής, καθώς η Μαλαϊκή Χερσόνησος επηρεάζεται απευθείας από ανέμους που πνέουν από την Ασία, ενώ ο καιρός της Ανατολικής Μαλαισίας καθορίζεται από τον ωκεανό. Η χώρα είναι εκτεθειμένη στο φαινόμενο Ελ Νίνιο, που μειώνει επιπλέον τη βροχή κατά την ξηρή εποχή. Η κλιματική αλλαγή θα έχει πιθανώς σημαντική επίδραση στη Μαλαισία, με πλημμύρες στις χαμηλές ακτές και πιο ραγδαίες βροχές, αλλά και πιο μακρόχρονες περιόδους ξηρασίας.[4]

Η Μαλαισία έχει δύο εποχές μουσώνων, τον νοτιοδυτικό μουσώνα από τα τέλη Μαΐου μέχρι τον Σεπτέμβριο και τον βορειοανατολικό μουσώνα από τον Οκτώβριο μέχρι τον Μάρτιο. Ο δεύτερος φέρνει και περισσότερη βροχή από τον πρώτο[5], προερχόμενος από την Κίνα και τον βόρειο Ειρηνικό Ωκεανό. Ο νοτιοδυτικός μουσώνας έρχεται από τις ερήμους της Αυστραλίας.

Οι τοπικές κλιματικές συνθήκες επηρεάζονται από την παρουσία οροσειρών και το κλίμα μπορεί να διακριθεί σε εκείνο των υψιπέδων, των πεδιάδων και των παραλιακών περιοχών. Στα παράλια το κλίμα έχει περισσότερη ηλιοφάνεια, ενώ οι πεδιάδες μακριά από τη θάλασσα έχουν παρόμοιες μέσες θερμοκρασίες, αλλά διαφορετική κατανομή βροχοπτώσεων και πολύ υψηλή σχετική υγρασία. Οι υψηλότερες περιοχές είναι δροσερότερες και με πολλές βροχοπτώσεις, με την υγρασία και εδώ να μην πέφτει κάτω από το 75%.[4]

Η υψηλότερη θερμοκρασία στη χώρα στο Τσουπίνγκ, δίπλα στην πόλη Κάνγκαρ, μία από τις βορειότερες της χώρας, στις 9 Απριλίου 1998, με 40,1 °C. Η χαμηλότερη θερμοκρασία στη χερσονησιακή Μαλαισία καταγράφηκε στο διαμέρισμα Υψίπεδα του Κάμερον την 1η Φεβρουαρίου 1978, με 7,8 °C. Στην Ανατολική Μαλαισία η μικρότερη θερμοκρασία καταγράφηκε στο πανύψηλο βουνό Κιναμπάλου, με –4 °C, όπου και η μεγαλύτερη χιονόπτωση, το 1975, το 1993 και το 2022. Το μεγαλύτερο ύψος βροχής που καταγράφηκε σε μία μόνο ημέρα ήταν 608 χιλιοστά, στην Κότα Μπάρου, στις 6 Ιανουαρίου 1967. Το μεγαλύτερο ύψος βροχής που καταγράφηκε σε ένα ημερολογιακό έτος ήταν 5.687 χιλιοστά και σημειώθηκε στο Σαντακάν του βορειοανατολικού Βόρνεο το 2006. Από την άλλη, το μικρότερο ύψος βροχής που καταγράφηκε σε ένα ημερολογιακό έτος ήταν 1.151 χιλιοστά, στο Τάβαου[6] το 1997. Το πιο βροχερό μέρος στη χώρα είναι το Κούτσινγκ, με μέση ετήσια βροχόπτωση 4.159 χιλιοστά και 279 ημέρες βροχής ανά έτος, ενώ το ξηρότερο είναι το Σιτιαγουάν στη δυτική Μαλαισία, με μέση ετήσια βροχόπτωση 1.787 χιλιοστά.[6]

Γεωλογία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η τοπογραφία της ηπειρωτικής Μαλαισίας

Η Μαλαισία βρίσκεται πάνω στην Κρηπίδα της Σούνδης, που είναι τεκτονικώς αδρανής. Τα αρχαιότερα πετρώματα στη χώρα έχουν ηλικία 540 εκατομμύρια έτη και είναι ως επί το πλείστον ιζηματογενή. Το συνηθέστερο πέτρωμα είναι o ασβεστόλιθος που σχηματίσθηκε κατά τον Παλαιοζωικό αιώνα. Μεταγενέστερος ασβεστόλιθος στην Ανατολική Μαλαισία, από την Τριτογενή περίοδο, διαβρώθηκε αργότερα σχηματίζοντας ιζηματογενείς λεκάνες πλούσιες σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Οι οροσειρές της Μαλαισίας δημιουργήθηκαν σε ορογένεση του Μεσοζωικού αιώνα.[4]

Η τοπογραφία του μαλαισιανού Βόρνεο

Η χώρα είναι γενικώς ορεινή, με πάνω από το μισό του εδάφους της να βρίσκεται περισσότερα από 150 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.[4] Σχεδόν το ήμισυ της ηπειρωτικής Μαλαισίας αποτελείται από γρανίτη και άλλα πυριγενή πετρώματα, το ένα τρίτο από στρωματοποιημένα πετρώματα αρχαιότερα του γρανιτικού πετρώματος και το υπόλοιπο είναι προσχωσιγενές.[7]

Σπήλαια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πολλά είναι τα σπήλαια της Μαλαισίας, εξαιτίας της διαβρώσεως του ασβεστολιθικού πετρώματος από το νερό των άφθονων βροχών. Τα Σπήλαια Μούλου στην Ανατολική Μαλαισία είναι τα μεγαλύτερα του κόσμου. Βρίσκονται μεταξύ της Οροσειρά Πεναμπο και του Μπρουνέι, και αποτελούν μείζον αξιοθέατο για τους τουρίστες. Η «Αίθουσα Σαράουακ», με μήκος 650 μέτρα, εύρος 435 μέτρα και ύψος 70 μέτρα, είναι η μεγαλύτερη σε έκταση αίθουσα σπηλαίου σε όλο τον κόσμο. Φημισμένα είναι επίσης τα σπήλαια του Ελαφιού (Γκούα Ρούσα) και του Λανγκ, το πρώτο με μήκος σχεδόν 1,6 χιλιόμετρο.[4]

Αριθμητικά και άλλα δεδομένα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ακραία σημεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βορειότερο σημείο:

  • Το βόρειο άκρο της Νήσου Μπάνγκι (7°21'46" Βόρειο, 117°14'04" Ανατολικό), η οποία βρίσκεται βόρεια από το βορειότερο άκρο του Βόρνεο.

Νοτιότερο σημείο:

Ανατολικότερο σημείο:

  • Στη δυτική πλευρά της ευρείας Χερσονήσου Ντεντ στο Σαμπάχ, που είναι και το ανατολικότερο σημείο όλης της νήσου Βόρνεο (5°13'57" Ν, 119°16'09" Α).

Δυτικότερο σημείο:

Υψηλότερο σημείο

  • Η κορυφή του όρους Κιναμπάλου στο Βόρνεο, 4.095,2 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.

Χρήσεις γης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μεγάλες εκτάσεις γης στη Μαλαισία καταλαμβάνονται από φυτείες ελαιοφοινίκων, φυτείες καουτσουκόδεντρου και ορυζώνες. Η μαλαισία είναι σήμερα ο μεγαλύτερος εξαγωγέας φοινικέλαιου παγκοσμίως, με ετήσια παραγωγή 15,8 εκατομμύρια τόνους το 2007.[10] Είναι επίσης μία από τις μεγαλύτερες παραγωγές και εξαγωγικές χώρες καουτσούκ και προϊόντων του.[11]

Το 2011 το ποσοστό αρόσιμης καλλιεργήσιμης γης στη Μαλαισία ήταν 5,44%.[12] Το 2009 η αρδευόμενη έκταση ήταν συνολικώς 3,8 εκατομμύρια στρέμματα. Οι ολικοί ανανεώσιμοι υδάτινοι πόροι ανέρχονταν σε 580 κυβικά χιλιόμετρα το 2011.


Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 CIA: The World Fact Book: Malaysia. Retrieved 4 April 2019.
  2. ↑ Saw Swee Hock (2007). The Population of Peninsular Malaysia. Institute of Southeast Asian Studies. ISBN 978-981-230-427-8. 
  3. ↑ «Malays Travel Guide:Climate of Malaysia». Circle of Asia. http://www.circleofasia.com/Geography-and-Climate-Malaysia.htm. Ανακτήθηκε στις 28 July 2008. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 World and Its Peoples: Eastern and Southern Asia. Marshall Cavendish. 2007. ISBN 978-0-7614-7642-9. 
  5. ↑ «Weather phenomena». Malaysian Meteorological Department. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Μαρτίου 2008. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2008. 
  6. ↑ 6,0 6,1 «General Climate Information». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 November 2015. https://web.archive.org/web/20151116010753/http://www.met.gov.my/web/metmalaysia/education/climate/generalclimateinformation. Ανακτήθηκε στις 3 December 2016. 
  7. ↑ «The Land (West Malaysia)», στην Encyclopædia Britannica
  8. ↑ «Asia's southernmost tip». Travel Times. 3 Ιουλίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιουλίου 2007. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2010. 
  9. ↑ Sager Ahmad (22 Αυγούστου 2003). «Tanjung Piai, The End of Asia». Travel Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Αυγούστου 2003. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2010. 
  10. ↑ «Malaysia export growth slows to 16.9%». International Herald Tribune. 4 January 2005. http://www.iht.com/articles/2005/01/03/bloomberg/sxringgit.php. Ανακτήθηκε στις 30 July 2008. 
  11. ↑ «Malaysia Chemical Reports 2008». Business Monitor International. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 April 2008. https://web.archive.org/web/20080429200639/http://www.businessmonitor.com/chemicals/malaysia.html. Ανακτήθηκε στις 31 July 2008. 
  12. ↑ «Environment at a Glance 2004: Malaysia» (PDF). World Bank. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2008. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γεωγραφία_της_Μαλαισίας&oldid=10866662"