Συνθήκη του Λονδίνου (1915)

Το Τιρόλο τεμαχισμένο το 1918. Τα εναπομείναντα στην Αυστρία τμήματα ονομάζονταν Βόρειο Τιρόλο (Nordtirol) και Ανατολικό Τιρόλο (Osttirol), τμήματα του ομόσπονδου κράτους του Τιρόλου

Περιοχές που υποσχέθηκε η Τριπλή Αντάντ στην ανατολική Αδριατική, την Αυστρία και τη Δαλματία

Η Συνθήκη του Λονδίνου 1915 (ιταλικά: Patto di Londra), ήταν μυστική συμφωνία μεταξύ της Τριπλής Αντάντ και της Ιταλίας, που υπογράφηκε στο Λονδίνο στις 26 Απριλίου 1915 από το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γαλλία, τη Ρωσική αυτοκρατορία, και το Βασίλειο της Ιταλίας^[1]. Παρά την αντίθεση της πλειοψηφίας των Ιταλών που επιθυμούσαν την ουδετερότητα, η Ιταλία βάσει της συνθήκης ένωσε τις δυνάμεις της με τους συμμάχους κατά της Αυστροουγγαρίας τον Μάιο του ίδιου έτους^[2].

Σύμφωνα με τη συνθήκη, η Ιταλία ήταν υποχρεωμένη να εγκαταλείψει την Τριπλή Συμμαχία και να ενωθεί με την Τριπλή Αντάντ. Επίσης, όφειλε να κηρύξει πόλεμο εναντίον της Γερμανίας και της Αυστροουγγαρίας σε ένα μήνα (τούτο συνέβη κατά της Αυστροουγγαρίας σε ένα μήνα, αλλά μόλις το 1916 εναντίον της Γερμανίας). Θεωρώντας βέβαιη τη νίκη κατά της Γερμανίας και των συμμάχων της, η Τριπλή Αντάντ υποσχέθηκε στην Ιταλία την προσάρτηση εδαφών στο τέλος του πολέμου. Βάσει της συνθήκης οι συμμαχικές δυνάμεις εκχώρησαν στην Ιταλία την πλήρη κυριαρχία επί της Λιβύης και επί των Δωδεκανήσων καθώς και ζώνη επιρροής στη Μικρά Ασία^[3].

Η υπαναχώρηση των συμμάχων

Παρά τη συμφωνία των Συμμάχων οι όροι της συνθήκης προκάλεσαν στη συνέχεια προβλήματα στη Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων το 1919. Οι ιταλικές εδαφικές απαιτήσεις περιλάμβαναν τις γιουγκοσλαβικές περιοχές που βρίσκονταν τότε υπό την επικυριαρχία της Αυστροουγγαρίας και αυτό σήμαινε πως η Ιταλία έπρεπε να διαπραγματευτεί τα μελλοντικά σύνορά της με δύο από τους συμμάχους της, τη Σερβία και το Μαυροβούνιο. Η Ιταλία αρνήθηκε τη διαπραγμάτευση αλλά συμφώνησε τελικά με τις διαπραγματεύσεις υπό την πίεση του προέδρου των ΗΠΑ Γούντροου Ουίλσον. Τελικά η Ιταλία έλαβε το Τρεντίνο, την Τεργέστη, (το γερμανόφωνο) Νότιο Τιρόλο και την Ίστρια. Έχασε ωστόσο τη Δαλματία, όπως και το Φιούμε. Το ίδιο έγινε για τα αποικιακά εδάφη στην Αφρική ή την Ασία και για την Αλβανία. Οι εθνικιστές υποστήριξαν ότι η Ιταλία είχε πέσει θύμα ληστείας από τα νόμιμα κέρδη της^[4].

Σημειώσεις παραπομπές

↑ Baker, Ray Stannard. Woodrow Wilson and World Settlement, Volume I Doubleday, Page, and Company, 1923. pages 52–55 [1]
↑ «Treaty of London: European history [1915»]. Encyclopædia Britannica. Encyclopædia Britannica Online. http://www.britannica.com/event/Treaty-of-London. Ανακτήθηκε στις 06 Σεπτεμβρίου 2015.
↑ «Ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και η νέα «μοιρασιά» της Μέσης Ανατολής». Ημεροδρόμος. Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2015.
↑ «Primary Documents - Treaty of London, 26 April 1915». First World War. Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2015.

[1] Baker, Ray Stannard. Woodrow Wilson and World Settlement, Volume I Doubleday, Page, and Company, 1923. pages 52–55 [1]

[2] «Treaty of London: European history [1915»]. Encyclopædia Britannica. Encyclopædia Britannica Online. http://www.britannica.com/event/Treaty-of-London. Ανακτήθηκε στις 06 Σεπτεμβρίου 2015.

[3] «Ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και η νέα «μοιρασιά» της Μέσης Ανατολής». Ημεροδρόμος. Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2015.

[4] «Primary Documents - Treaty of London, 26 April 1915». First World War. Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2015.

[1]

[2]

[3]

[4]