پرش به محتوا

دودمان لیائو

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
لیائوی کبیر / چیدان

大遼 (لیائوی کبیر)
"دولت خیتان" / 契丹國 (حکومت خیتان)
دودمان لیائو
۹۰۷–۱۱۲۵
دودمان لیائو، حدود ۱۱۱۱ میلادی
دودمان لیائو، حدود ۱۱۱۱ میلادی
پایتختشانگ‌جینگ (لین‌هوانگ)۱
زبان(های) رایجخیتانی، چینی میانه، جورچن
دین(ها)
حکومتپادشاهی
امپراتور 
• ۹۰۷–۹۲۶
تای‌زو (آبائوجی)
• ۹۲۶–۹۴۷
تای‌زونگ
• ۹۴۷–۹۵۱
شی‌زونگ
• ۹۵۱–۹۶۹
موزونگ
• ۹۶۹–۹۸۲
جینگ‌زونگ
• ۹۸۲–۱۰۳۱
شنگ‌زونگ
• ۱۰۳۱–۱۰۵۵
شینگ‌زونگ
• ۱۰۵۵–۱۱۰۱
دائوزونگ
• ۱۱۰۱–۱۱۲۵
تیان‌زو
دوره تاریخیقرون وسطای آسیا
• آبائوجی لشکرکشی‌های نظامی را آغاز می‌کند.
۹۰۱
• آبائوجی خان کبیر خیتان شد.
۹۰۷
• آبائوجی عنوان امپراتور آسمانی را می‌گیرد
۹۱۶
• "لیائوی اعظم" به‌عنوان یک نام دودمانی در نظر گرفته‌شد.
۹۴۷
۱۰۰۵
• ظهور دودمان کین
۱۱۱۴–۱۱۱۵
• امپراتور تیان‌زو توسط دودمان کین اسیر گشت.
۱۱۲۵
• قراختاییان تاسیس شد.
۱۱۲۴
مساحت
۹۴۷ حدود.[۱][۲]۲٬۶۰۰٬۰۰۰ کیلومتر مربع (۱٬۰۰۰٬۰۰۰ مایل مربع)
واحد پولاغلب داد و ستد پایاپای در مناطق عشایری، و سکه‌های کش در محیط جنوبی. (ببینید: سکه دودمان لیائو)
پیشین
پسین
مردم خیتان
دودمان تانگ
خاقانات اویغور
جین پسین
کومو شی
شیوی
بالهایی
زوبو
خلخ
دودمان کین
لیائوی شمالی
شیای غربی
لیائوی غربی
خاماگ مغول
مملکت قره‌خواجه
۱. شانگ‌جینگ (لین‌هوانگ) به‌عنوان نخستین از پنج پایتخت که توسط لیائو ایجاد گشت رتبه‌بندی شد، همهٔ آنان به‌عنوان پایتخت‌های منطقه‌ای استفاده می‌شدند. چهار پایتخت دیگر شامل نان‌جینگ (شی‌جین، پکن امروزی)، دونگ‌جینگ (لیاویانگ)، شی‌جینگ (داتونگ) و ژونگ‌جینگ (دادینگ، نینگ‌چنگ امروزی) بودند.

دودمان لیائو (‎/lj/‎؛ (به خیتانی: 'Mos Jælud'چینی سنتی: 遼朝؛چینی ساده‌شده: 辽朝؛ پین‌یین: Liáo cháo)، همچنین شناخته‌شده با نام امپراتوری خیتانی (به خیتانی: 'Mos diau-d kitai huldʒi gur')، با نام رسمی لیائوی کبیر (大遼؛ 大辽؛ دا لیائو)، یک امپراتوری در چین بود که از سال ۹۰۷ میلادی تا سال ۱۱۲۵ در حدود فلات مغولستان و بخش‌هایی از خاور دور روسیه، منچوری، شمال چین، و شمال‌شرقی شبه‌جزیره کره فرمانروایی می‌نمود. آبائوجی، خاقان خیتان‌ها در حدود زمان سقوط دودمان تانگ این امپراتوری را ایجاد کرد و نخستین حکومتی بود که بر تمام منچوری حکمرانی می‌کرد.

سقوط

[ویرایش]

امپراتوری لیائو توسط جورچنهای سلسله کین در ۱۱۲۵ میلادی از میان رفت اما قوم خیتان مدتی بعد در آسیای مرکزی خانات قراختایی را به وجود آورد که تا یک قرن بعد (تا زمان حملهٔ مغولان به رهبری چنگیزخان) بر آن منطقه حکومت کرد.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. Turchin, Peter; Adams, Jonathan M.; Hall, Thomas D (December 2006). "East-West Orientation of Historical Empires". Journal of world-systems research. 12 (2): 222. ISSN 1076-156X. Retrieved 16 September 2016.
  2. Rein Taagepera (September 1997). "Expansion and Contraction Patterns of Large Polities: Context for Russia". International Studies Quarterly. 41 (3): 493. doi:10.1111/0020-8833.00053. JSTOR 2600793. Retrieved 7 September 2018.