پرش به محتوا

سلطان حسین بایقرا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
سلطان حسین بایقرا
خاقان منصور، معزالسلطنه، ابوالغازی
سلطان حسین بایقرا، اثر کمال‌الدین بهزاد، دهه ۱۴۹۰ میلادی
سلطنت۱۴۶۹ م - ۱۵۰۶ م (۳۷ سال)
تاج‌گذاری۸۴۸ هجری خورشیدی
پیشینابوالقاسم بابر، ابوسعید میرزا، یادگار محمد میرزا
جانشینبدیع‌الزمان میرزا، مظفرحسین میرزا
زادهخرداد ۸۱۷ هجری خورشیدی
هرات، امپراتوری تیموری، افغانستان امروزی
درگذشته۱۳ اردیبهشت ۸۸۳ هجری خورشیدی
روستای بابااِلهی، نزدیک هرات، امپراتوری تیموری، افغانستان کنونی
آرامگاه
فرزند(ان)
  • بدیع‌الزمان میرزا
  • مظفرحسین میرزا
  • شاه قریب میرزا
  • ابوالحسن میرزا
  • محمدمحسن میرزا
  • ابوتراب میرزا
  • محمدحسین میرزا
  • فریدون‌حسین میرزا
  • حیدر میرزا
  • محمدمعصوم میرزا
  • فرخ‌حسین میرزا
  • ابراهیم‌حسین میرزا
  • ابن‌حسین میرزا
  • محمدقاسم میرزا
  • سلطانم بیگم
  • آغ بیگم
  • کچک بیگم
  • بگا بیگم
  • آغا بیگم
  • زبیده بیگم
  • فاطمه سلطان بیگم
  • نیژد سلطان بیگم
  • سعادت بخت بیگم
  • عایشه سلطان بیگم
  • مریم سلطان بیگم
  • منَوَر سلطان بیگم
نام کامل
سلطان بایقرا حسین میرزا پسر منصور پسر بایقرا پسر عمرشیخ پسر تیمور
دودمان تیموریان
پدرمنصور تیموری
مادرفیروزه سلطان بیگم

سلطان حسین بایقرا (محرم ۸۴۲/می-جون ۱۴۳۸ در هرات - ۱۱ ذی‌الحجه ۹۱۱ ه‍.ق /۴ می ۱۵۰۶ م در روستای بابااِلهی در نزدیکی هرات) پسر امیر منصور پسر بایقرا پسر عمر شیخ پسر تیمور گورکانی و معروف به «خاقان منصور» و معزالسلطنه و ابوالغازی، آخرین سلطان بزرگ از امرای تیموری (فرمانروایی: ۱۵۰۶–۱۴۶۹ م) بود.[۱]

نمونه ای از ترکی جغتایی، اشعار سلطان حسین بایقرا، موزه بروکلین

زندگی

[ویرایش]

سلطان حسین بایقرا در سال ۸۶۱ ه‍. ق که خراسان آشفته شده بود، در شهر مرو به پادشاهی نشست و در ذی‌حجهٔ ۸۶۲ ه‍. ق/۱۴۵۹ میلادی استرآباد را فتح کرد و در سال ۸۷۳ ه‍. ق. /۱۴۶۹ میلادی هرات را تسخیر نمود و در ۸۷۴ با میرزا یادگار محمد جنگید و در اواخر سال ۸۷۵ ه‍. ق. با میرزا سلطان محمود جنگید و تا سال ۹۰۲ه‍. ق در غایت دولت و شوکت حکومت کرد؛ و در سال ۹۱۱ ه‍. ق/۱۵۰۶ م درگذشت.[۲]

آثار

[ویرایش]

او پادشاهی ادب‌پرور و هنردوست بود و وزیر معروفش امیر علیشیر نوایی موجب شهرت دربار او و آبادانی پایتختش هرات شده بود. میر علی هروی از خوشنویسان مهم سده دهم مدتی در دربار وی بوده‌است.

اثری موسوم به مجالس‌العشاق و اشعاری به فارسی و ترکی دارد و تخلصش حسینی بوده‌است.

سلف:
میرزا یادگار محمد
سلسلهٔ تیموریان (در هرات) جانشین:
بدیع‌الزمان میرزا

منابع

[ویرایش]
  1. The Archaeology of Afghanistan from Earliest Times to the Timurid Period by Frank Raymond Allchin, Norman Hammond, Nicholas G. Hammond, page 379
  2. Lisa Balabanlilar The Begims of the Mystic Feast: Turco-Mongol Tradition in the Mughal Harem, The Journal of Asian Studies Vol. 69, No. 1 (2010), p. 128

پیوند به بیرون

[ویرایش]