شیث
شیث | |
|---|---|
 | |
| زادهٔ | ۳۸۷۴ (در تقویم جولیان) پ.م.  |
| درگذشت | ۲۹۶۲ (در تقویم جولیان) پ.م.، ۲۷۵۸ (در تقویم جولیان) پ.م. |
| همسر | |
| فرزندان |
|
| والدین | |
شیث | |
|---|---|
.jpg) تمثال مسیحی شیث | |
| تکریم‌شده در | یهودیت مسیحیت اسلام صابئه بهائیت |
شیث بر اساس تورات، سومین فرزند آدم و حوّا پس از هابیل و قابیل است. با استناد به تورات، شیث پس از قتل هابیل به‌دستِ قابیل، متولّد گشت و حوّا او را جانشینی برای هابیل دانست. نام فرزند شیث در تورات، انوش است. در تورات عمر شیث ۹۱۲ سال نوشته شده است. او صاحب فرزندان بسیاری شد.[۱]
نام شیث در قرآن نیامده است، اما در احادیث و روایات اسلامی، نام شیث به عنوان دومین پیامبران در اسلام ذکر شده است.
لفظ شیث، سُریانی و به معنای بخشش یا هدیه است؛ زیرا در دیدگاه یهود خداوند شیث را بعد از کشته شدن هابیل، در سن ۱۳۰ سالگی به آدم عطا کرد. برخی فلاسفه شیث را همان آغاثاذیمون یونانی دانسته‌اند. گفته می‌شود شیث اولین فردی است که بعد از آدم به تعلیم حکمت و ضروریات شریعت پرداخت و پنجاه صحیفه و به روایتی، بیست و نه موضوع دربارهٔ حکمت الهی و صفات نامتناهی بر وی نازل گشت.[۲]
ابوعلی بلعمی در ترجمه تاریخ طبری می‌نویسد: «و او را (کیومرث را) گِل پادشاه خواندندی که از گِل آفریده شد، و جفت او ایلده، که حوّا خوانند هم خدا از گِل آفرید و جان در تن هر دو اندر یکوقت و یک اندازه کرد.». سپس برای پانوشت متن مجلد مربوط به ایرانیان چاپ ۱۳۳۷، از نسخه دیگر برای ایلده آورده شده: «یلده». با توجه به اینکه فرزند دیگر کیومرت و یلده، سیامک نخستین سوشینث بود و شیث نیز فرزند آدم و حوّا می‌باشند، شاید بتوان گفت منظور از سیاه‌مک شیث است و تجلّی خورشید حقیقت، البته اگر یلدَه را با فتحه بخوانیم و مرادمان «یلدا» باشد و چنین خوانشی صحیح نیز باشد.
در شهر نبی شیث (به لهجه محلی: نبی شیت)، در منطقه بعلبک لبنان، قبری وجود دارد که آن را منسوب به شیث می‌دانند. طبق گفته‌هایی، قبر شیث در مسجد بزرگ موصل، در نزدیکی بغداد، در عراق بود، اما توسط داعش آن مسجد نابود شد و اکنون فقط قبر کوچکی در آنجا وجود دارد.[۳][۴]
پانویس
[ویرایش]- ↑ Larsson, Gerhard, "The Chronology of the Pentateuch: A Comparison of the MT and LXX", Journal of Biblical Literature, vol. 102, no. 3, 1983, p. 402
- ↑ اولیایی، سید نبی‌الدین (۱۳۶۴)، تاریخ انبیاء یا قصص قرآن، تهران: گنجینه.
- ↑ Quinn, Esther (1962). The Quest of Seth for the Oil of Life. University of Chicago Press. ISBN 978-0226700878.
- ↑ The Apocrypha and Pseudepigrapha of the Old Testament, R.H. Charles, Oxford: Clarendon Press, 1913. Book of Jubilees 4:7–13. شابک ۹۷۸−۰−۹۷۴۷۶۲۳−۷−۱.
منابع
[ویرایش]- قدس میرحیدری، جعفر (۱۳۷۷)، خلاصه حالات آدم ابوالبشر و پیام آوران اولوالعزم، تهران: انتشارات تهران.
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| سایر | |