ناوشکن کلاس آرلی برک

*Arleigh Burke*-class destroyer
	یواس‌اس Arleigh Burke in Chesapeake Bay in 2013
اطلاعات کلی کلاس
نام:	Arleigh Burke class
سازندگان:	*Ingalls Shipbuilding Bath Iron Works;
کاربران:	نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا
جایگزین:	Kidd کلاس
قیمت:	US$1.843 billion per ship (DDG 114–116, FY2011/12)
ساخت:	۱۹۸۸ تا کنون
در ماموریت:	۱۹۹۱ تا کنون
کل کشتی‌های ساخته شده:	۴
طرح شده:	82 as of July 2018
تکمیل شده:	۶۸
فعال:	۶۵
مشخصات اصلی
نوع:	Guided missile destroyer
وزن:	Fully loaded:; Flight I: ۸٬۱۸۴ تن بزرگ (۸٬۳۱۵ تن); Flight II: ۸٬۳۰۰ تن بزرگ (۸٬۴۰۰ تن); Flight IIA: ۹٬۱۰۰ تن بزرگ (۹٬۲۰۰ تن); Flight III: ۹٬۶۰۰ تن بزرگ (۹٬۸۰۰ تن);
درازا:	Flights I and II: ۵۰۵ فوت (۱۵۴ متر); Flight IIA: ۵۰۹ فوت (۱۵۵ متر);
پهنا:	۶۶ فوت (۲۰ متر)
آبخور:	۳۰٫۵ فوت (۹٫۳ متر)
نیرومحرکه نصب شده:	۳ × Allison AG9140 Generators (2,500 kW each, 440 V)
پیشرانه:	۴ × General Electric LM2500 gas turbines each generating ۲۶٬۲۵۰ اسب بخار ترمز (۱۹٬۵۷۰ کیلووات);; coupled to two shafts, each driving a five-bladed reversible controllable-pitch propeller;; Total output: ۱۰۵٬۰۰۰ اسب بخار ترمز (۷۸٬۰۰۰ کیلووات);
سرعت:	In excess of ۳۰ گره (۵۶ کیلومتر بر ساعت؛ ۳۵ مایل بر ساعت)
برد:	۴٬۴۰۰ مایل دریایی (۸٬۱۰۰ کیلومتر) at ۲۰ گره (۳۷ کیلومتر بر ساعت؛ ۲۳ مایل بر ساعت)
قایق‌های; حمل شده:	۲ × rigid hull inflatable boats
خدمه تکمیلی:	Flight I: 303 total; Flight IIA: 23 officers, 300 enlisted;
خدمه:	۲۷۶
حسگرها و; دستگاه‌های پردازشگر:	الگو:Arleigh Burke class destroyer sensors
تجهیزات الکترونیکی; و جنگ الکترونیک:	الگو:Arleigh Burke class destroyer EW
جنگ‌افزار:	Missiles: Flights I and II: 90 cell Mk 41 Vertical Launching System (VLS); Flight IIA: 96 cell Mk 41 VLS Tomahawk cruise missile; RIM-66M Standard medium range SAM (has an ASuW mode); RIM-161 Standard Ballistic missile defense missile for Aegis BMD (15 ships تا تاریخ مارس ۲۰۰۹); RIM-162 ESSM (4 per cell) SAM (DDG-79 onward); RUM-139 Vertical Launch ASROC; RIM-174A Standard ERAM added in 2011; ; ۲ × Mk 141 Harpoon Missile Launcher SSM (not in Flight IIA units); ; Guns: DDG-51 to 80: 1 × 5-inch (127 mm)/54 Mk-45 Mod 1/2 (lightweight gun); DDG-81 onwards: 1 × 5-inch (127 mm)/62 Mk-45 mod 4 (lightweight gun); DDG-51 to -84: 2 × 20 mm Phalanx CIWS; DDG-85 onwards: 1 × 20 mm Phalanx CIWS; ۲ × 25 mm M242 Bushmaster cannons; ; Torpedoes: ۲ × Mark 32 triple torpedo tubes (six Mk-46 or Mk-50 torpedoes, Mk-54 in the near future); ;
هواپیماهای قابل حمل:	Flights I and II: None; Flight IIA onwards: up to two MH-60R Seahawk LAMPS III helicopters;
تجهیزات هوانوردی:	Flights I and II: Flight deck only, but LAMPS III electronics installed on landing deck for coordinated DDG-51/helo ASW operations; Flight IIA onwards: Flight deck and enclosed hangars for two MH-60R LAMPS III helicopters;

آرلی برک (Arleigh Burke)، بهترین، قدرتمندترین و پرتعدادترین ناوشکن در خدمت است و نیروی دریایی آمریکا ۶۴ فروند از این ناوشکنها را در خدمت دارد. آرلی برک در سال ۱۹۹۱ وارد خدمت نیروی دریایی آمریکا شد و امروزه در نقشهای دفاع هوایی و موشکی، ضد سطح، ضد زیردریایی و حمله زمینی به کار گرفته می‌شود.

رادار

این ناوشکن به سیستم رزمی معروف ایجس مجهز است که تسلیحات و سنسورهای این ناو را یکپارچه می‌کند. قلب این سیستم رادار آرایه فازی AN/SPY-1D است که وظیفه کشف، ردگیری و هدایت تسلیحات به سمت هدف را بر عهده دارد.

تسلیحات

هر ناوشکن آرلی برک دارای ۹۶ پرتابگر عمودی است که درونشان:

موشک کروز تاماهاک
موشکهای پدافندی SM-2، SM-6 و RIM-162 ESSM،
موشک ضد بالستیک SM-3
موشک ضد زیردریای ASROC درون آن پرتابگرها قرار می‌گیرند.
این ناو همچنین به موشک ضد کشتی هارپون مجهز است
اژدر Mark 46 یا ۵۰
به توپ سینه MK 45 مجهز است.

این تسلیحات آرلی برک را به یک دژ دفاعی مستحکم تبدیل می‌کند که توانایی محافظت از ناوگروه‌ها را در مقابل سنگینترین حملات دارد.

تا کنون سه نسل از این کلاس با شناسه‌های Flight I، Flight II و Flight IIA تولید شده‌اند و به زودی پروسه ساخت نسل بعدی این ناو با شناسه Flight III نیز آغاز خواهد شد که دارای رادار و تسلیحات قدرتمندتری خواهند بود.

منابع

↑ "Report to Congress on U.S. Navy Destroyer Programs". usni.org. 11 July 2018. Retrieved 21 August 2018.
↑ "Navy DDG-51 and DDG-1000 Destroyer Programs: Background and Issues for Congress". Congressional Research Service Reports for the People (Open CRS). 26 February 2010. Archived from the original on 23 April 2010. Retrieved 15 April 2010.
↑ "LM2500 Gas Turbine Engine". FAS Military Analysis Network. Retrieved 7 December 2016.
↑ ^۴٫۰ ^۴٫۱ "US Navy Ship – Destroyer". United States Navy. Archived from the original on 28 July 2014. Retrieved 16 June 2014.
↑ Missile Defense Agency Fact sheet (03/2007) "Archived copy" (PDF). Archived from the original (PDF) on 14 October 2009. Retrieved 28 December 2010.{{cite web}}: نگهداری یادکرد:عنوان آرشیو به جای عنوان (link)
↑ pamphlet 09-MDA-4298 (4 MAR 09).
↑ Pike, John. "DDG-51 Arleigh Burke – Flight IIA". globalsecurity.org. Retrieved 27 October 2015.

[CRS_summary-1] "Report to Congress on U.S. Navy Destroyer Programs". usni.org. 11 July 2018. Retrieved 21 August 2018.

[2] "Navy DDG-51 and DDG-1000 Destroyer Programs: Background and Issues for Congress". Congressional Research Service Reports for the People (Open CRS). 26 February 2010. Archived from the original on 23 April 2010. Retrieved 15 April 2010.

[3] "LM2500 Gas Turbine Engine". FAS Military Analysis Network. Retrieved 7 December 2016.

[US_Navy_Ship_-_Destroyer-4] ۴٫۰ ^۴٫۱ "US Navy Ship – Destroyer". United States Navy. Archived from the original on 28 July 2014. Retrieved 16 June 2014.

[5] Missile Defense Agency Fact sheet (03/2007) "Archived copy" (PDF). Archived from the original (PDF) on 14 October 2009. Retrieved 28 December 2010.{{cite web}}: نگهداری یادکرد:عنوان آرشیو به جای عنوان (link)

[6] pamphlet 09-MDA-4298 (4 MAR 09).

[7] Pike, John. "DDG-51 Arleigh Burke – Flight IIA". globalsecurity.org. Retrieved 27 October 2015.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]