پرش به محتوا

۳سی ۲۷۳

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
3C 273
Quasar 3C 273 taken by تلسکوپ فضایی هابل.[۱]
داده‌های رصدی (مبدأ مبدأ (ستاره‌شناسی))
صورت فلکیVirgo
بُعد12h 29m 06.7s[۲]
میل‏ 09″ 03′ ‎+02°[۲]
انتقال به سرخ0.158339 ± 0.000067[۲]
فاصله۲٫۴۴۳ گیگا سال نوری (۷۴۹ مگاپارسک)[۳][۴] (luminosity distance)
نوعBlazar; Sy1[۲]
قدر ظاهری (V)12.9[۲]
ویژگی‌های مهمoptically-brightest quasar, first spectrum of a quasar
نامگذاری‌های دیگر
PGC 41121[۲] and HIP 60936
همچنین ببینید : اختروش، فهرست اختروش‌ها

۳سی ۲۷۳(به انگلیسی: ۳C ۲۷۳) یک اختروش در صورت فلکی دوشیزه است. این اختروش اولین اختروش شناخته شده‌است.

به لحاظ درخشانی ظاهری درخشان‌ترین اختروش است (با قدر ظاهری ~12٫9), و یکی از نزدیکترین اختروش‌ها به خطر داشتن انتقال به سرخ, z= 0٫158 است.[۵] و درخشندگی آن DL = ۷۴۹ مگاپارسک (۲٫۴ گیگا سال نوری) که از z بدست می‌آید.[۴] یکی از درخشانترین اختروش‌هاست، پ قدر مطلق (ستاره‌شناسی) آن −26٫7، نشان می‌دهد اگر جای راس پیکر پسین (~10 پارسک) بود. قدر ظاهری به اندازه خورشید می‌شد. جرم آن 886 ± 187 میلیون برابر جرم خورشید است.[۶]

منابع

[ویرایش]
  1. "Best image of bright quasar 3C 273". ESA/Hubble Picture of the Week. Archived from the original on 11 November 2020. Retrieved 20 November 2013.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ ۲٫۴ ۲٫۵ "NASA/IPAC Extragalactic Database". Results for 3C 273. Retrieved 2006-10-26.
  3. "3C 273". XJET: X-Ray Emission from Extragalactic Radio Jets. 2008-01-11. Retrieved 2010-04-05.
  4. ۴٫۰ ۴٫۱ Uchiyama, Yasunobu; Urry, C. Megan; Cheung, C. C. ; Jester, Sebastian; Van Duyne, Jeffrey; Coppi, Paolo; Sambruna, Rita M. ; Takahashi, Tadayuki; Tavecchio, Fabrizio; Maraschi, Laura (2006). "Shedding New Light on the 3C 273 Jet with the Spitzer Space Telescope". The Astrophysical Journal. 648 (2): 910–921. arXiv:astro-ph/0605530. Bibcode:2006ApJ...648..910U. doi:10.1086/505964.{{cite journal}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  5. Schmidt, M. (1963). "3C 273: a star-like object with large red-shift". Nature. 197 (4872): 1040–1040. Bibcode:1963Natur.197.104۰S. doi:10.1038/۱971040a0. {{cite journal}}: Check |bibcode= length (help)
  6. Peterson, B. M. ; Ferrarese, L. ; Gilbert, K. M. ; Kaspi, S. ; Malkan, M. A. ; Maoz,D. ; Merritt, D.; Netzer, H. ; Onken, C. A. ; Pogge, R. W. ; Vestergaard, M. ; Wandel, A. (2004). "Central Masses of AGNs. II". The Astrophysical Journal. 613 (2): 682–۶۹۹. arXiv:astro-ph/0407299. Bibcode:2004ApJ...613..682P. doi:10.1086/423269.{{cite journal}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)