John Howard Northrop
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 5 de xullo de 1891 Yonkers, Estados Unidos de América (pt)  |
| Morte | 27 de maio de 1987 (95 anos) Wickenburg, Estados Unidos de América (pt) |
| Causa da morte | suicidio |
| Residencia | Yonkers (pt) Arizona |
| Educación | Universidade Columbia |
| Director de tese | Jacques Loeb (pt) e Thomas Hunt Morgan |
| Actividade | |
| Campo de traballo | Bioquímica |
| Ocupación | químico, científico, bioquímico, profesor universitario |
| Empregador | Universidade Columbia Universidade de California, Berkeley Universidade Rockefeller |
| Membro de | |
| Premios | |
| Descrito pola fonte | Enciclopedia soviética armenia, volume 8, (p.380) |
  | |
John Howard Northrop nado o 5 de xullo de 1891 en Yonkers, Nova York (Estados Unidos) e finado o 27 de maio de 1987 en Wickenberg (Arizona, Estados Unidos), foi un químico, bioquímico e profesor universitario estadounidense galardoado co Premio Nobel de Química no ano 1946.
Biografía
[editar | editar a fonte]Naceu o 5 de xullo de 1891 na cidade de Yonkers, no estado norteamericano de Nova York. Estudou química na Universidade de Columbia, pola que se doutorou en 1915. En 1916 incorporouse ao Instituto Rockefeller de Investigacións Médicas e en 1949 foi nomeado profesor da Universidade de California, cargo do que foi titular ata 1961.
Faleceu o 27 de maio de 1987 na cidade de Wickenberg, unha vila do condado de Maricopa, en Arizona.
Investigacións científicas
[editar | editar a fonte]Durante a primeira guerra mundial foi o encargado de conducir unha investigación ao servizo da guerra química do exército norteamericano acerca da produción de acetona e etanol mediante a fermentación. Posteriormente emprendeu investigacións sobre as propiedades químicas e actividades das encimas e en 1929 conseguiu obter pepsina en forma pura e cristalizada, determinando así mesmo as súas propiedades protéicas. Conseguiu cristalizar a tripsina e a quimotripsina, e, no transcurso das súas investigacións sobre substancias xeradoras (é dicir, sobre os precursores inactivos das encimas), illou o pepsinóxeno e o tripsinóxeno.
No ano 1938 illou e cristalizou o primeiro bacteriófago, un pequeno virus parasito que ataca bacterias, determinando que se trataba dunha nucleoproteína. En 1946 sinalou o proteinóxeno como a substancia nai de todas as proteínas presentes nas carnes, encimas, virus e anticorpos.
Obtivo en 1946 o Premio Nobel de Química (a metade do cal compartiu con Wendell Meredith Stanley polas súas achegas a "a representación fiel das encimas e as viru-proteínas"), recaendo a metade restante do Premio de devandito ano no químico James Batcheller Sumner.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- Páxina web do Instituto Nobel, Premio Nobel de Química 1946 (en inglés)
- Biografía na páxina do Instituto Nobel (en inglés)
| Predecesor: Artturi Ilmari Virtanen |
Premio Nobel de Química 1945 compartido con James Batcheller Sumner e Wendell Meredith Stanley |
Sucesor: Robert Robinson |
