Ժան-Կլոդ Պրեսակ

Ժան-Կլոդ Պրեսակ; ֆր.՝ Jean-Claude Pressac
Ծնվել է	մարտի 3, 1944; Villepinte
Մահացել է	հուլիսի 23, 2003 (59 տարեկան); Le Kremlin-Bicêtre
Քաղաքացիություն	Ֆրանսիա
Մասնագիտություն	ակնարկագիր, դեղագործ և քիմիկոս
Ալմա մատեր	Ազգային ռազմական ուսումնարան
Տիրապետում է լեզուներին	ֆրանսերեն

Ժան-Կլոդ Պրեսակ (ֆր.՝ Jean-Claude Pressac, մարտի 3, 1944(1944-03-03), Villepinte - հուլիսի 23, 2003(2003-07-23)^[1]^[2], Le Kremlin-Bicêtre), ֆրանսիացի դեղագործ, Աուշվից (Օսվենցիմ) համակենտրոնացման ճամբարում Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ժամանակ նացիստների կողմից գազի խցիկներում կատարված զանգվածային սպանությունների մասին գրքերի հեղինակ։

Կենսագրություն

Ժան-Կլոդ Պրեսակը ծնվել է 1944 թվականի մարտի 3-ին Վիլպենտում (Ֆրանսիա)։ Երիտասարդ տարիքում պատրաստվել է դառնալ սպա, սակայն Ռոբերտ Մերլեի «Իմ աշխատանքը մահն է» (La mort est mon métier) գիրքը, որ պատմում է Օսվենցիմ համակենտրոնացման ճամբարի պարետ Ռուդոլֆ Ֆրանց Ֆերդինանդ Հյոսի մասին, մասին, խորը տպավորություն է թողել նրա վրա, և դրա ազդեցությամբ նա հրաժարվել է զինվորական կարիերայից և դարձել դեղագործ։

Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ժամանակ կատարված եղեռնի թեման շարունակել է հետաքրքրել նրան, և 1966 թվականին նա առաջին անգամ այցելում է Օսվենցիմ ճամբար՝ նպատակ ունենալով գրել վեպ ճամբարի կալանավորների մասին։ Երկրորդ անգամ նա ճամբար է գնում 1979 թվականի հոկտեմբերին։

Սկզբում Ժան-Կլոդ Պրեսակը կասկածով է վերաբերվել ճամբարում զանգվածային սպանությունների մասին տեղեկություններին և համագործակցել է հայտնի ռևիզիոնիստ Ռոբեր Ֆորիսոնի հետ, ով ժխտում էր այն փաստը, թե նացիստները գազի խցիկներ են օգտագործել մարդկանց սպանելու նպատակով։ Սակայն պատմական փաստաթղթերի ուսումնասիրության արդյունքում նա համոզվել է համընդհանուր պատմական փաստի ճշմարտացիության մեջ^[3]։

1981 թվականին Պրեսակը հանդիպել է ֆրանսիացի հայտնի պատմաբան Պիեռ Վիդալ-Նակեի հետ, և նրանք պայմանավորվել են, որ Պրեսակն իր ուսումնասիրությունների արդյունքները կներկայացնի գիտաժողովի ժամանակ։ 1982 թվականի հունիսի 30-ին Պրեսակը ելույթ է ունեցել «Նացիստական Գերմանիան ու Հոլոքոստը» գիտաժողովում։

1989 թվականին Ժան-Կլոդ Պրեսակը Բեատա Կլարսֆելդի հետ հրատարակել է «Աուշվից։ Գազի խցիկների տեխնիկան ու շահագործումը» (Auschwitz, technique and operation of the gas chambers) գիրքը, որում ներկայացնում է վավերագրական փաստեր այն մասին, որ Օվենցիմում եղել են գազի խցիկներ, որոնք նախատեսված են եղել մարդկանց զանգվածային սպանությունների համար^[4]։

1990 թվականին խորհրդային արխիվների բացումից հետո Ժան-Կլոդ Պրեսակը նոր փաստաթղթերի հիման վրա գրել է «Աուշվիցի դիակիզարանները։ Զանգվածային սպանությունների տեխնիկան» գիրքը։ ԽՍՀՄ Պետական անվտանգության կոմիտեի արխիվներում Պրեսակը գտել է ճամբարի շինարարության փաստաթղթերը՝ շուրջ 80 000 փաստաթուղթ 600 թղթապանակներում։ Նա դրանց մի մասից արել է 1500 պատճեն^[5]։

Գիրքն առաջին անգամ հրատարակվել է ֆրանսերեն 1993 թվականին^[6]։ 1994 թվականին այն թարգմանվել է գերմաներեն և լույս ընծայվել Գերմանիայում ու Շվեյցարիայում^[7]։ Պրեսակը հաշվել է ճամբարում զոհվածների նվազագույն թիվը՝ 631 հազարից մինչև 711 հազար մարդ^[8]։

Մատենագրություն

Jean-Claude Pressac. Les carences et incohérences du Rapport Leuchter (Deficiencies and incoherence of the "Leuchter" Report, Jour J., la lettre télégraphique juive, December 12, 1988
Jean-Claude Pressac, Serge Klarsfeld. THE STRUTHOF ALBUM. Study of the gassing at Natzweiler-Struthof of 86 Jews whose bodies were to constitute a collection of skeletons. A photographic document. New York : Beate Klarsfeld Foundation, 1985

Ծանոթագրություններ

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 Babelio (ֆր.) — 2007.
↑ Dominique Vidal. (Octobre 2007). «Les crématoires d'Auschwitz. La machinerie du meurtre de mass» (ֆրանսերեն). monde-diplomatique.fr. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ սեպտեմբերի 17-ին. Վերցված է 2012 թ․ ապրիլի 5-ին.
↑ «The Holocaust-Denial Debate» (անգլերեն). mailstar.net. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ սեպտեմբերի 17-ին. Վերցված է 2012 թ․ ապրիլի 4-ին.
↑ Burkhard Müller-Ullrich. — интервью с Прессаком (1994). «ZEITGESCHICHTE: Die Technik des Massenmords» (գերմաներեն). FOCUS Online. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ սեպտեմբերի 17-ին. Վերցված է 2012 թ․ ապրիլի 3-ին.
↑ Jean-Claude Pressac. Les Crématoires d’Auschwitz: la machinerie du meurtre de masse, Paris, 1993 ISBN 978-2-271-05093-9
↑ Die Krematorien von Auschwitz: die Technik des Massenmordes, R. Piper GmbH & Co. KG Мюнхен — Цюрих, 1994 ISBN 3-492-03689-9
↑ «Число погибших в концентрационном лагере Аушвиц-Биркенау». jewniverse.ru. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ սեպտեմբերի 17-ին. Վերցված է 2012 թ․ ապրիլի 3-ին.

Գրականություն

Valérie Igounet. Histoire du négationnisme en France. — Éd. du Seuil, 2000. — P. 386-391. — 691 p. — (XXe siècle). — ISBN 9782020354929

Արտաքին հղումներ

Крематории Аушвица. Техника массовых убийств
Պրեսակի գրքերը - der Deutschen Nationalbibliothek

[_480c0b305e24675f-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.

[_7dc2595888bceb11-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 Babelio (ֆր.) — 2007.

[3] Dominique Vidal. (Octobre 2007). «Les crématoires d'Auschwitz. La machinerie du meurtre de mass» (ֆրանսերեն). monde-diplomatique.fr. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ սեպտեմբերի 17-ին. Վերցված է 2012 թ․ ապրիլի 5-ին.

[4] «The Holocaust-Denial Debate» (անգլերեն). mailstar.net. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ սեպտեմբերի 17-ին. Վերցված է 2012 թ․ ապրիլի 4-ին.

[5] Burkhard Müller-Ullrich. — интервью с Прессаком (1994). «ZEITGESCHICHTE: Die Technik des Massenmords» (գերմաներեն). FOCUS Online. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ սեպտեմբերի 17-ին. Վերցված է 2012 թ․ ապրիլի 3-ին.

[6] Jean-Claude Pressac. Les Crématoires d’Auschwitz: la machinerie du meurtre de masse, Paris, 1993 ISBN 978-2-271-05093-9

[7] Die Krematorien von Auschwitz: die Technik des Massenmordes, R. Piper GmbH & Co. KG Мюнхен — Цюрих, 1994 ISBN 3-492-03689-9

[8] «Число погибших в концентрационном лагере Аушвиц-Биркенау». jewniverse.ru. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ սեպտեմբերի 17-ին. Վերցված է 2012 թ․ ապրիլի 3-ին.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]