Jump to content

Ռալֆ Ռանգնիկ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Ռալֆ Ռանգնիկ
գերմ.՝ Ralf Rangnick
Քաղաքացիությունը  Գերմանիա
Ծննդյան ամսաթիվ հունիսի 29, 1958(1958-06-29)[1] (66 տարեկան)
Ծննդավայր Backnang, Բադեն-Վյուրթեմբերգ, Գերմանիայի Ֆեդերատիվ Հանրապետություն[2]
Հասակ 181 սանտիմետր[3]
Դիրք կիսապաշտպան

Ռալֆ Ռանգնիկ (գերմ.՝ Ralf Rangnick, գերմաներեն արտասանություն (օգնություն • ինֆո), հունիսի 29, 1958(1958-06-29)[1], Backnang, Բադեն-Վյուրթեմբերգ, Գերմանիայի Ֆեդերատիվ Հանրապետություն[2]), գերմանացի ֆուտբոլային մարզիչ և ֆունկցիոներ, ով նախկինում հանդես է եկել որպես ֆուտբոլիստ կիսապաշտպանի դիրքում[4][5][6][7][8]։ 2022 թվականի հունիսի 1-ից՝ Ավստրիայի հավաքականի գլխավոր մարզիչ։

1983 թվականին ֆուտբոլիստի ոչ այնքան հաջող կարիերայից հետո 25 տարեկանում սկսել է մարզչական կարիերան։ 1997 թվականին աշխատանքի է ընդունվել նախկին «Ուլմ 1846» ակումբում, որի հետ իր դեբյուտային մրցաշրջանում հաղթել է «Հարավ» տարածաշրջանային լիգան։ Այնուհետև նշանակվել է Բունդեսլիգայի «Շտուտգարտ» ակումբում, որի հետ 2000 թվականին նվաճել է Ինտերտոտոյի գավաթը, սակայն հեռացվել է մի շարք անհաջող արդյունքներից հետո։ 2001 թվականին տեղափոխվել է «Հաննովեր 96», հաղթել երկրորդ Բունդեսլիգայում, սակայն 2004 թվականին հեռացվել է զբաղեցրած պաշտոնից։

«Շալկե 04»-ում կարճատև աշխատելուց հետո պայմանագիր է կնքել «Հոֆենհայմի» հետ 2006 թվականին և հետևողականորեն առաջադիմել է դասում՝ ակումբը տեղափոխելով Բունդեսլիգա։ Ակումբից հեռացել է 2011 թվականին և վերադարձել «Շալկե 04», որտեղ նույն թվականին նվաճել է Գերմանիայի Գավաթը և հասել Չեմպիոնների լիգայի կիսաեզրափակիչ։ 2012 թվականին տեղափոխվել է «Ռեդ Բուլ» և դարձել «Ռեդ Բուլ Զալցբուրգի» և «ՌԲ Լայպցիգի» ֆուտբոլի տնօրեն։ Վերջինում նաև աշխատել է որպես գլխավոր մարզիչ երկու ժամանակահատված՝ 2015-2019 թվականներին։

«Ռեդ Բուլ»-ը օգնեց վերահսկել իրենց ընդլայնումը եվրոպական ֆուտբոլում՝ շեշտը դնելով չստուգված խաղացողների ներգրավման և երիտասարդական համակարգերի զարգացման վրա՝ օգտագործելով համաշխարհային սկաուտական բազան, ինչպես նաև հարձակվող փիլիսոփայությունը խաղադաշտում բոլոր ակումբներում[9][10]։ Արդյունքում, «Ռեդ Բուլ» ակումբների շուկայական արժեքը նրա գործունեության ընթացքում 120 միլիոն եվրոյից հասել է 1,2 միլիարդ եվրոյի, իսկ ամենամեծ ակումբի՝ «ՌԲ Լայպցիգի» արժեքը 2019 թվականին հասել է 270 միլիոն եվրոյի[11]։ Ակումբները նաև կայուն հաջողություններ են գրանցել ներքին շուկայում[12][13] և զգալի շահույթ են ստացել խաղացողների տրանսֆերտներից, ինչը հանգեցրել է նրան[9][14], որ նա 2019 թվականին բարձրացել է սպորտի և զարգացման բաժնի ղեկավար[15]։ Նա 2020 թվականին հեռացել է «Ռեդ Բուլից» և միացել ռուսական «Լոկոմոտիվ» ակումբին՝ որպես սպորտի և զարգացման գծով ղեկավար 2021 թվականին[16][17][18]։ Նույն թվականին մինչև 2021/22 մրցաշրջանի ավարտը նշանակվել է «Մանչեսթեր Յունայթեդի» ժամանակավոր գլխավոր մարզիչ, որից հետո գլխավորել Է Ավստրիայի հավաքականը։

Ռալֆ Ռանգնիկը հորինել է հեգենպրեսինգը[19][20], որի ընթացքում թիմը գնդակի տիրապետումը կորցնելուց հետո անմիջապես փորձում է այն վերադարձնել, այլ ոչ թե հետ կանգնել՝ վերախմբավորվելու համար[21][22]։ Նրա թիմերը ճանաչվել են իրենց ճնշման և բարձր հարձակողական կատարման համար, ինչպես նաև գոտիավորված գծանշումների հանրահռչակման համար[23]։ Ռանգնիկը օրինակ է բերել Էռնստ Հապելին, Վալերի Լոբանովսկուն, Արրիգո Սակիին և Զդենեկ Զեմանին, որոնք նրա վրա ամենամեծ ազդեցությունն են թողել մարզչական գործունեության վրա[24]։ Նաև Ռալֆին են վերագրում Թոմաս Տուխելի, Յուլիան Նագելսմանի, Ռալֆ Հազենհյուտլի և Յուրգեն Կլոպի վրա ունեցած ազդեցությունը[25][26]։

Վաղ կյանք և խաղային կարիերա

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ռալֆ Ռանգնիկը ծնվել և մեծացել է Բակնանգում՝ Դիտրիխ և Էրիկա Ռանգնիկների ընտանիքում, ովքեր ծանոթացել են 1945 թվականին Լիխտենշտայնում՝ օր լեռներում։ Նրա մայրը Վրոցլավից է, իսկ հայրը՝ Քյոնիգսբերգից[27]։ Ավարտելով Մաքս Բորնի անվան գիմնազիան իր հայրենի Բակնանգ քաղաքում՝ Ռանգնիկը 1977 թվականին սկսեց սովորել որպես ֆիզկուլտուրայի և անգլերենի ուսուցիչ Շտուտգարտի համալսարանում։ Միևնույն ժամանակ, 1976 թվականից նա խաղացել է «Շտուտգարտ II» սիրողական թիմում՝ մինչ այդ կանչվելով Վյուրտեմբերգի ֆուտբոլային միության ընտրական թիմ՝ որպես երիտասարդական կազմի խաղացող[28]։

Սուսեքսի համալսարանում արտերկրում սովորելու ընթացքում նա սիրողական ֆուտբոլ է խաղացել Անգլիայում Արևմտյան Սասեքսի «Սաուտվիք»-ի համար 1979/80 մրցաշրջանում[28]։ Գերմանիա վերադառնալուց հետո նա միացել է «Հայլբրոն» թիմին, որի կազմում խաղացել է Օբերլիգա Բադեն-Վյուրթեմբերգում։ 1982 թվականին նա լիգայի շրջանակներում տեղափոխվեց «Ուլմ 1846» թիմ[29], սակայն մրցաշրջանի վերջում թիմի հետ երկրորդ Բունդեսլիգա տեղափոխվելուց հետո հեռացավ ակումբից։

Մարզչական կարիերա

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1983-1985 թվականներին Ռանգնիկը «Վիկտորիա» թիմի խաղացող մարզիչն էր իր հայրենի Բակնանգ քաղաքից։ Այդ ընթացքում նա ակումբը Բեզիրկսլիգայից դուրս է բերել Վերբանդսլիգա[30]։ 1984 թվականին Քյոլնի մարզական համալսարանում ֆուտբոլի ուսուցիչների վերապատրաստման դասընթացներում նա դարձավ իր դասի լավագույնը[31]։ Մինչ այդ, 22 տարեկան հասակում, նա ստացել էր մարզիչ Ա-Լիզենցայի կոչումը[29]։ 1984 թվականին, «Վիկտորիայի» հետ հավաքի ժամանակ, նա հետևել Է Կիևի «Դինամոյի» մարզումներին և խաղին Վալերի Լոբանովսկու գլխավորությամբ[32]։ Այս թիմը խաղում էր ժամանակի ամենաժամանակակից ֆուտբոլային մարտավարությամբ՝ չորս հոգանոց հետևի գծով և սեղմումով[33]։ 1985 թվականից գերմանացին երկու տարի աշխատել է «Շտուտգարտ II» սիրողական թիմի մարզիչ։ 1986 թվականին Շտուտգարտի համալսարանում հանձնել է առաջին պետական քննությունը։ 1987/88 մրցաշրջանում նա կրկին վերադարձավ խաղադաշտ՝ որպես շրջանային լիգայի «Լիպոլդսվայլեր» թիմի խաղացող մարզիչ։ Մինչև 1992 թվականը Նրա հիմնական մասնագիտությունը Շտուտգարտի fee Sprachreisen ընկերությունում աշխատելն էր՝ որպես ավագ դպրոցի և քոլեջի ծրագրերի ղեկավար[28]։ Բացի այդ, նա աշխատել է Բադեն-Վյուրտեմբերգի սիրողական ֆուտբոլի մարզիչ «Կորբ» թիմում, իսկ 1990 թվականից՝ «Շտուտգարտի» երիտասարդական թիմում։ 1992 թվականին նա թողեց իր աշխատանքը Բունդեսլիգայի Շվաբական ակումբում իր պաշտոնի համար, որը պայմանագիր կնքեց նրա հետ երիտասարդական և սիրողական ֆուտբոլի համար պատասխանատու մարզական համակարգողի պաշտոնի համար։

1994 թվականի ամռանը Ռանգնիկը հեռացավ «Շտուտգարտից» այն բանից հետո, երբ չկարողացավ ձեռք բերել մարզչի օգնական Յուրգեն Ռեբերի ցանկալի դերը Բունդեսլիգայի պրոֆեսիոնալ թիմում։ Նա պայմանագիր է կնքել տարածաշրջանային լիգայի «Ուլմ 1846» թիմի հետ, սակայն հիվանդության պատճառով չի կարողացել մարզչական պաշտոն զբաղեցնել[29]։ 1994 թվականից Ռանգնիկը ղեկավարել է Բեբլինգենի վերականգնողական կենտրոնը[34][35]։

«Ռոյթլինգեն 05»

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1995 թվականի ամռանը Ռանգնիկը գլխավորել է «Ռոյտլինգեն 05» թիմը, որը հանդես էր գալիս ռեգիոնալ լիգայում։ Ավելի վաղ՝ 1994/95 մրցաշրջանում, ակումբը հազիվ էր խուսափել վերացումից. այժմ Ռալֆը թիմին առաջնորդեց աղյուսակի չորրորդ հորիզոնական[36]։ Սիրողական առաջնությանը մասնակցությունը բաց է թողնվել ՝ երկու միավորով հետ մնալով «Ուլմ 1846»-ից։ Հաջորդ 1995/96 մրցաշրջանում ակումբը շարունակեց լավ արդյունքներ ցույց տալ՝ մնալով լիգայի վերին երրորդում։ Հաջորդ մի քանի ամիսների ընթացքում Ռանգնիկը վիճեց ղեկավարության հետ և ավարտեց իր մասնակցությունը թիմին 1996 թվականի դեկտեմբերին մրցաշրջանի առաջին կեսի ավարտին՝ լիգայի շրջանակներում տեղափոխվելով Ուլմ 1846[37]։

«Ուլմ1846»

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1997 թվականին Ռալֆը դարձավ «Ուլմի» գլխավոր մարզիչը, որտեղ նա խաղում էր նախկինում։ 1996/97 մրցաշրջանում թիմը, որը մարզում էր երիտասարդական կազմի երկարամյա մարզիչ Մարտին Սինը, զգալիորեն հետ էր մնում լիգայում գերիշխող «Նյուրնբերգ» և «Գրոյտեր Ֆյուրտ» դուետից։ Իր ժամանումից հետո նոր մարզիչ Ռանգնիկը խաղում էր իր գնդակակենտրոն համակարգով՝ չորս հոգանոց պաշտպանական շղթայով։ Ակումբը մրցաշրջանն ավարտեց 50 բաց թողած գնդակով, որոնցից 31-ը թիմը ստացավ մրցաշրջանի երկրորդ կեսին՝ Ռանգնիկի գլխավորությամբ, հաջորդ մրցաշրջանում թիմը մրցեց «Քիքերսի» (Օֆենբախ) հետ՝ տարածաշրջանային լիգայի չեմպիոնության և դրա հետ կապված ուղղակի առաջխաղացման համար։ «Ուլմը» մրցաշրջանն ավարտեց առաջին տեղում՝ մեկ միավորի առավելությամբ[38]։ Ռանգնիկը նաև նվաճեց իր առաջին տիտղոսը ակումբի հետ,երբ Վյուրտեմբերգի լիգայի գավաթի եզրափակչում նրանք հաղթեցին «Կիրհայմ/Տեկին»։

Մրցաշրջանի սկզբում իջեցման հավակնորդներ՝ «Ուլմ 1846»-ը, անմիջապես ամրապնդվեցին երկրորդ Բունդեսլիգայի լիգայի վերևում և անպարտելի մնացին գերմանական պրոֆեսիոնալ ֆուտբոլի բոլոր թիմերից ամենաերկար ժամանակ։ Նրա նորարարական խաղային համակարգի հաջողությունը հանգեցրեց քննարկումների ժամանակակից ֆուտբոլային մարտավարության վերաբերյալ։ Արդյունքում մասնագետը դարձել է ԶԼՄ-ներում հարցազրույցի համար ամենապահանջված զրուցակիցը և մարզչի պաշտոնի ամենատարածված թեկնածուն։ 1998 թվականի դեկտեմբերի 19-ին ZDF das aktuelle sportstudio ծրագրում ելույթի շնորհիվ, որում նա մանրամասն բացատրեց խաղատախտակի մարտավարությունը, նրան այսօր էլ անվանում են «ֆուտբոլի պրոֆեսոր»[39][40]։ Ռանգնիկի՝ որպես ֆուտբոլային մարզչի կարիերան նշանավորվում է նաև նրանով, որ նա դարձել է Գերմանիայի ամենահաջողակ ֆուտբոլային մարզիչներից մեկը։

Բունդեսլիգայի «Շտուտգարտ» ակումբում հաջողության բացակայությունից հետո նախընտրելի մարզիչ Գերհարդ Մայեր-Վորֆելդեր Ուինֆրիդ Շեֆերի ղեկավարությամբ և Վոլֆգանգ Ռոլֆին որպես նրա իրավահաջորդ նշանակելուց հետո ակումբի ղեկավարությունը համաձայնեցրել է պայմանագիրը Ռանգնիկի հետ ձմեռային արձակուրդների ժամանակ՝ 1999/2000 մրցաշրջանի սկզբում։ Այն պետք է գաղտնի մնար մինչև սեզոնի ավարտը, բայց փետրվարին այն հանրությանը հասանելի դարձավ։ Սա վրդովմունք առաջացրեց, հատկապես, երբ թիմը սկսեց կորցնել դիրքերը աղյուսակում, և 1999 թվականի մարտի վերջին մասնագետը հրաժարական տվեց[29]։

«Շտուտգարտ»

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1999 թվականի մայիսի 3-ին գերմանացին գլխավորեց «Շտուտգարտը»[41]՝ անցկացնելով առաջնության վերջին 5 հանդիպումները[41], որոնց արդյունքում ակումբը 1998/99 մրցաշրջանն ավարտեց 11-րդ տեղում[42]։ Նա հաղթել է ակումբի վերջին 5 խաղերից 2-ում[41]։ Նրա առաջին հանդիպումը 2:0 հաշվով պարտություն էր Մյունխենի «Բավարիայից»[41]։ Ռանգնիկը դարձավ թիմի առաջին մարզիչն այն ակումբում, որտեղ նա հանդես էր գալիս որպես խաղացող և նախկինում մարզել էր սիրողական և մինչև 19 տարեկանների մակարդակում։ «Շտուտգարտի» նոր նախագահ Մանֆրեդ Հաասի օրոք ակումբը հաջորդ տարի ձեռնամուխ եղավ տնտեսական համախմբման գործընթացին, որը ներառում էր այնպիսի հայտնի առանցքային խաղացողների հեռանալը, ինչպիսիք են Ֆրանկ Վերլաթը և Ֆրեդի Բոբիչը։ Աշխատանքի ընթացքում բազմիցս քննարկումներ և վեճեր են առաջացել ակումբի ֆինանսական և մարզական մենեջերների միջև։ Մարզչին հաճախ մեղադրում էին այն բանում, որ նա չափազանց ջանասիրաբար փորձում է ակումբին պարտադրել իր գաղափարները[29]։ Մասնավորապես, նրան քննադատել են 2000 թվականի աշնանը Կրասիմիր Բալակովին որակազրկելու համար[43]։ 1999/00 Բունդեսլիգայում իր առաջին լիարժեք մրցաշրջանում ակումբը զբաղեցրեց ութերորդ տեղը[44]։

Հաջորդ մրցաշրջանը շատ ավելի բարդ էր, սակայն թիմին հաջողվեց դուրս գալ ՈւԵՖԱ-ի գավաթի տարվա 1/8 եզրափակիչ՝ Ինտերտոտոյի Գավաթում հաղթելուց և Գերմանիայի գավաթի կիսաեզրափակչում հաղթելուց հետո։ Այնուամենայնիվ, Բունդեսլիգայում անհաջողությունների արդյունքում ակումբը հայտնվել է հեռացող գոտում։ Նրա վերջին հանդիպումը 2001 թվականի փետրվարի 22-ին ՈՒԵՖԱ-ի Գավաթում «Սելտայից» կրած 2-1 պարտությունն էր[45]։ Այս խաղից հետո «Շտուտգարտը» հեռացրեց Ռանգնիկին[46]։ Պաշտոնանկության պահին գերմանական ակումբը զբաղեցնում էր 17-րդ տեղը[47]։ Գերմանացին ակումբից հեռացել է հետևյալ ցուցանիշով՝ 36 հաղթանակ, 16 ոչ-ոքի և 34 պարտություն[48]։

«Հաննովեր 96»

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2001 թվականի ամռանը Ռանգնիկը գլխավորեց «Հաննովեր 96»-ը՝ երկրորդ դիվիզիոնի թիմը, որը 1991/92 Գերմանիայի գավաթի խաղարկությունում իր հաջողությունից ի վեր դուրս չի եկել Բունդեսլիգա և այդ ընթացքում փոխել է 13 մարզչի[49]։ Նրա առաջին խաղը 2001 թվականի հուլիսի 30-ին Բեռլինի «Ունիոնի» հետ ոչ-ոքի՝ 1:1 էր[50]։ Մասնագետը փոխեց խաղի համակարգը, և թիմը սկսեց գերիշխել 2001/02 մրցաշրջանում։ Թիմի հատկապես հաջող մասը հարձակումն էր Դանիել Շտենդելի, Իրժի Կաուֆմանի, Յան Շիմակի և Նեբոյշա Կրուպնիկովիչի կազմում, ովքեր այդ մրցաշրջանում 93 գոլ խփեցին ստորին սաքսոնական ակումբի կազմում։ Թիմը Բունդեսլիգա է դուրս եկել երկրորդ տեղը զբաղեցնող «Արմինիայից» 10 միավոր տարբերությամբ։

Գերմանիայի բարձրագույն լիգայում Ռանգնիկի գլխավորած թիմը խաղում էր վերացման դեմ և երկար ժամանակ գտնվում էր հեռացման գոտում։ Մինչ այդ ակումբից հեռացել էր կարևոր կիսապաշտպան Յան Շիմակը։ Սակայն ակումբը նախընտրեց երկարաժամկետ համագործակցությունը մարզչի հետ և 2002 թվականի սեպտեմբերին երկարաձգեց նրա պայմանագիրը մինչև 2005 թվականի ամառը[51][52]։ Հետագա շրջանում մասնագետը բազմիցս կոնֆլիկտներ է ունեցել նախագահ Մարտին Քինդի, ինչպես նաև մարզական տնօրեն Ռիկարդո Մոարի հետ։ 2003 թվականի վերջին հայտնի դարձավ Ռանգնիկի հետ պայմանագրի վաղաժամկետ դադարեցման մասին։ Արդյունքում ենթադրություններ են հայտնվել Ռալֆի՝ «Հերտա» հնարավոր տեղափոխության վերաբերյալ[53]։ 2004 թվականի մարտին մարզիչը պաշտոնանկ արվեց երկրորդ շրջանի առաջին վեց խաղերում չորս միավոր վաստակելուց հետո։ Մասնագետն ավարտել է հետևյալ ցուցանիշով՝ 44 հաղթանակ, 22 ոչ-ոքի և 32 պարտություն[54]։

2004 թվականի ամռանը հավաքականի նոր գլխավոր մարզիչ Յուրգեն Կլինսմանը օգնական էր փնտրում և դիմել, մասնավորապես, Ռալֆ Ռանգնիկին։ Վերջինս հրաժարվեց, և նրա փոխարեն վարձվեց Յոախիմ Լյովը[55]։

«Շալկե 04»

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2004 թվականի սեպտեմբերի 28-ին Ռանգնիկը «Շալկե 04»-ում փոխարինեց Յուպ Հայնկեսին և մրցաշրջանի առաջին կեսում թիմին դուրս բերեց աղյուսակի առաջին հորիզոնական՝ միավորներով հավասարվելով Մյունխենի «Բավարիային»[56]։ Նրա առաջին հանդիպումը կայացավ ՈՒԵՖԱ-ի գավաթի խաղարկությունում[57]։ «Շալկեն» 4:0 հաշվով հաղթեց Լիեպայի «Մետալուրգին»[57]։ Նա նաև անցավ խմբային փուլ, սակայն փլեյ-օֆֆում նրանք զիջեցին Դոնեցկի «Շախտյորին»[57]։ Առաջնության 25-րդ տուրում «Շալկեն» հաղթեց Մյունխենի թիմին և գլխավորեց մրցաշարային աղյուսակը։ «Շալկեն» հաջորդ 5 խաղերից 4-ում պարտվեց, իսկ «Բավարիան» հաղթեց[58]։

2005/06 մրցաշրջանի առաջին կեսը անբավարար էր, չնայած «Շալկեն» լավ արդյունքների հասավ առաջնությունում։ Գավաթում ակումբը 0:6 հաշվով պարտվեց Ֆրանկֆուրտի «Այնտրախտին» և նույնպես ժամանակից շուտ դուրս մնաց Չեմպիոնների լիգայից։ Ձմեռային դադարից մի քանի շաբաթ առաջ ԶԼՄ-ներում տեղեկություններ էին հայտնվել, որ ակումբի խորհուրդը մտադիր է բաժանվել մասնագետից ձմեռային ընդմիջման ժամանակ։ Ռանգնիկն իր հերթին հայտարարել է մրցաշրջանի ավարտին հեռանալու մասին։ Ի պատասխան դրան՝ դեկտեմբերի 10-ին «Մայնցի» հետ տնային խաղից առաջ ամբոխից հնչեցին դժգոհության բարձրագոչ արտահայտություններ վարչության և թիմի հասցեի[59]։ Ռանգնիկը հետադարձ հայացքով դա սխալ է անվանել։ Նա ասաց, որ կարող է հասկանալ, որ տնօրենների խորհուրդը և որոշ խաղացողներ դա ընկալել են որպես սադրանք, սակայն դա «բացառիկ հուզական իրավիճակ էր»[60]։ Երկու օր անց մարզիչն ազատվել է աշխատանքից։ Նա հեռացավ 36 հաղթանակ, 15 ոչ-ոքի և 14 պարտություն ցուցանիշով[61]։

«Հոֆենհայմ»

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ռանգնիկը «Հոֆենհայմում» տարածաշրջանային լիգայում, 2007 թվական

2006 թվականի հունիսի 22-ին հայտարարվեց, որ Ռանգնիկը նշանակվել է «Հոֆենհայմի» գլխավոր մարզիչ տարածաշրջանային լիգայից, որը հովանավորվում է բարերար Դիտմար Հոփի կողմից։ Նրա առաջին հանդիպումը 2-2 հաշվով ոչ-ոքի էր «Մյունխեն 1860 II» թիմի հետ 2006 թվականի օգոստոսի 5-ին[62]։ Առաջին չորս խաղերում երկու պարտությամբ թույլ մեկնարկից հետո, 2007 թվականի մայիսի 5-ին «Շպորտֆրոյնդեի» նկատմամբ 4-0 հաշվով հաղթանակից հետո ակումբը դուրս է բերվել երկրորդ Բունդեսլիգա։ Մեկ տարի անց ակումբը մտավ Բունդեսլիգա։ Հետագա տարիներին ակումբի նման արագ զարգացումը վերագրվում էր Ռանգնիկի մարզական կառավարմանը, որը ԶԼՄ-ները անվանում էին հաջողության ճարտարապետ, ի թիվս այլ բաների, բացի խաղացողների տրանսֆերների զգալի ներդրումներից[63][64][65]։

Բունդեսլիգայում իր առաջին տարում Ռանգնիկի գլխավորած թիմը հաղթեց ոչ պաշտոնական աշնանային առաջնությունում (աղյուսակի առաջին տեղը մրցաշրջանի առաջին կեսի արդյունքներով, մրցաշրջանի երկրորդ կեսում նա այնքան էլ հաջող հանդես չեկավ՝ մրցաշրջանն ավարտելով յոթերորդ տեղում։ 2010 թվականի մայիսի 13-ին Բունդեսլիգայի երկրորդ մրցաշրջանում տասնմեկերորդ տեղում ավարտվելուց հետո հայտարարվեց Ռանգնիկի պայմանագրի վաղաժամկետ երկարաձգման մասին մինչև 2012 թվականը[66]։ Այն բանից հետո, երբ «Հոֆենհայմը» 2010/2011 մրցաշրջանի առաջին կեսն ավարտեց ութերորդ տեղում, Ռանգնիկը հրաժարական տվեց մարզչի պաշտոնից նոր 2011 թվականի օրը[67]։ ԶԼՄ-ների հաղորդմամբ՝ դրա հիմնական պատճառը Դիթմար Հոփի հետ տարաձայնություններն են եղել։ Նախորդ տարիներին նրանց միջև հարաբերությունները նույնպես զերծ չեն եղել լարվածությունից[68]։ Պայմանագրի խզումից քիչ առաջ հայտնի դարձավ «Հոֆենհայմի» ֆուտբոլիստ Լուիս Գուստավոյի մոտալուտ տեղափոխության մասին «Բավարիա»։ Ռանգնիկը կտրականապես դեմ էր բրազիլացի կիսապաշտպանի վաճառքին[69][70]։ Ռանգնիկին փոխարինել է նրա նախորդ օգնական Մարկո Պեցայոլին[71]։ Ռալֆն ավարտեց 79 հաղթանակ, 43 ոչ-ոքի և 44 պարտություն ցուցանիշով։

Վերադարձ «Շալկե 04»

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ռանգնիկը «Շալկե 04»-ում, 2011 թվական

2011 թվականի մարտի 21-ին Ռանգնիկը Ֆելիքս Մագաթի փոխարեն նշանակվել է «Շալկե 04»-ի մարզիչ[72]։ Նրա առաջին հանդիպումը 2-0 հաշվով հաղթանակ էր «Սանկտ Պաուլիի» դեմ 2011 թվականի ապրիլի 1-ին[73]։ Խաղը դադարեցվել է 89-րդ րոպեին այն բանից հետո, երբ օգնականի վրա գարեջրի բաժակ է նետվել, ինչը մթագնել է Ռանգնիկի հաջող դեբյուտը Միլեռնթորում։ Հանդիպման չեղարկման պահին «Շալկեն» հաղթում էր 2:0 հաշվով[74]։ Այն բանից հետո, երբ թիմը, Ռաուլի, Կլասս-Յան Հունտելարի, Ջեֆերսոն Ֆարֆանի և Մանուել Նոյերի գլխավորությամբ Մագատի գլխավորությամբ դուրս եկավ Չեմպիոնների լիգայի քառորդ եզրափակիչ, «Շալկեն» առաջին և երկրորդ տուրերում համապատասխանաբար 5:2 և 2:1 հաշվով հաղթեց գործող տիտղոսակիր Միլանի «Ինտերին»[75], իսկ կիսաեզրափակչում պարտվեց «Մանչեսթեր Յունայթեդին»[76]։ Կիսաեզրափակիչ դուրս գալը ակումբի ամենամեծ հաջողությունն էր այս մրցույթում։ 2011/12 մրցաշրջանը «Շալկեն» սկսել է 2011 թվականին Գերմանիայի Սուպերգավաթի խաղում 11 մետրանոցներով հաղթելով Դորտմունդի «Բորուսիային»[77]։ 2011 թվականի սեպտեմբերի 22-ին Ռանգնիկը լքեց գլխավոր մարզչի պաշտոնը այրման համախտանիշի պատճառով՝ հայտարարելով, որ չունի «անհրաժեշտ էներգիա թիմի և ակումբի հաջողության և զարգացման համար»[78][79]։ Նա մրցաշրջանն ավարտեց տասը հաղթանակի, երեք ոչ-ոքիի և տասը պարտության ցուցանիշով[61]։

«ՌԲ Լայպցիգ»

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ռանգնիկը «Լայպցիգում», 2018 թվական

2015 թվականի փետրվարին Ռալֆը հայտարարել էր, որ 2015/16 մրցաշրջանի համար կզբաղեցնի «ՌԲ Լայպցիգում» գլխավոր մարզչի պաշտոնը։ Աքիմ Բայերլորցերը պաշտոնավարեց մինչև մրցաշրջանի ավարտը՝ Ալեքսանդր Ցորնիգերի հրաժարականից հետո։ Բացի այդ, Ռանգնիկը հեռացել է «Ռեդ Բուլ Զալցբուրգի» մարզական տնօրենի պաշտոնից[80]։ Նրա առաջին հանդիպումը հուլիսի 25-ին «Ֆրանկֆուրտի» նկատմամբ 1:0 հաշվով հաղթանակն էր[81], իսկ 2016 թվականի մայիսի 8-ին Ռանգնիկը Բունդեսլիգայում առաջխաղացում գրանցեց՝ հաղթելով «Կարլսրուեին»[82][83]։ Մայիսի 16-ին «Լայպցիգը» հայտարարել էր, որ Ռալֆ Հազենհյուտլը կփոխարինի Ռանգնիկին[84]։ Մասնագետը մրցաշրջանն ավարտել է հետևյալ ցուցանիշով՝ 21 հաղթանակ, 7 ոչ-ոքի և 8 պարտություն[85]։

2018 թվականի հուլիսի 9-ին կրկին դարձել է «ՌԲ Լայպցիգի» գլխավոր մարզիչ[86], պայմանագիրը կնքվել է մինչև հաջորդ տարվա հունիսի 30-ը։ Դա տեղի ունեցավ մեկ տարի անց, երբ Սեմ Ալարդայսը ընտրվեց Անգլիայի հավաքականի գլխավոր մարզչի պաշտոնում[87]։ Ռանգնիկը վերադարձից հետո առաջին խաղում 4:0 հաշվով հաղթել է շվեդական «Հեկկենին» Եվրոպա լիգայի որակավորման երկրորդ փուլում[88][89]։ «ՌԲ Լայպցիգը» երկու խաղերի արդյունքում հաղթել է 5:1 հաշվով[90]։ Այնուհետև նրանք 3-րդ որակավորման փուլում հաշվեհարդար տեսան «Կրայովի համալսարանի» հետ[91]։ Առաջին տնային հանդիպումը (և հաղթանակը) կայացավ «Վիկտորիա Քյոլնի» դեմ Գերմանիայի գավաթի խաղարկությունում[88], «Լայպցիգը» հաղթեց 3:1 հաշվով[92]։ Բունդեսլիգայում «Լայպցիգի» առաջին հանդիպումը կայացել է 2018 թվականի օգոստոսի 26-ին[88]։ «Լայպցիգը» 4:1 հաշվով պարտվեց Դորտմունդի «Բորուսիային»[93]։ «Լայպցիգը» որակավորվել է Եվրոպա լիգայի խմբային փուլ՝ փլեյ-օֆֆ փուլում դուրս թողնելով Լուգանսկի «Զարյային» ընդհանուր 3:2 հաշվով[94]։ Խմբային փուլում նրանք խաղացել են «ՌԲ Զալցբուրգի», «Սելտիկի» և «Ռուսենբորգի» հետ՝ խմբային փուլում գրավելով 3-րդ տեղը[95]։

Չնայած դրան, ակումբը մրցաշրջանն ավարտեց Բունդեսլիգայի 3-րդ հորիզոնականում, որակավորվեց Չեմպիոնների լիգայի 2019/20 մրցաշրջանի համար և դուրս եկավ Գերմանիայի Գավաթի եզրափակիչ՝ զիջելով Մյունխենի «Բավարիային»։ 2019 թվականի հունիսի 4-ին ակումբը ակումբի պաշտոնական Twitter-ի էջում հայտարարել է գերմանացու՝ գլխավոր մարզչի պաշտոնից հեռանալու մասին[96]։ Ռանգնիկը մարզչի պաշտոնում իր երկրորդ ժամկետն ավարտեց 29 հաղթանակ, 13 ոչ-ոքի և 10 պարտություն ցուցանիշով[85]։

«Մանչեսթեր Յունայթեդ»

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2021 թվականի նոյեմբերի 29-ին հայտարարվել է Ռանգնիկին անգլիական «Մանչեսթեր Յունայթեդ» ակումբի ժամանակավոր գլխավոր մարզիչ նշանակելու մասին մինչև 2021/22 մրցաշրջանի ավարտը, նա աշխատանքի է անցել դեկտեմբերի 3-ին[97]։ Մրցաշրջանի ավարտից հետո Ռանգնիկը պետք է զբաղեցներ ակումբի խորհրդատուի պաշտոնը մինչև 2024 թվականը[98]։ Մրցաշրջանի ավարտից հետո Ռանգնիկը պետք է զբաղեցներ ակումբի խորհրդատուի պաշտոնը մինչև 2024 թվականը[99]։ 2022 թվականի ապրիլի 10-ին Ռանգնիկը դարձել է ակումբի վատագույն մարզիչը Պրեմիեր լիգայում թիմի ելույթների պատմության մեջ հաղթանակների տոկոսով. գերմանացի մասնագետի գլխավորությամբ առաջին 17 խաղերում նրանք տարել են ընդամենը 8 հաղթանակ, ինչը կազմել է 47%[100]։ «Մանչեսթեր Յունայթեդը» մրցաշրջանն ավարտեց մրցաշարային աղյուսակի 6-րդ հորիզոնականում, ինչը վերջին 4 տարվա վատագույն արդյունքն է։ 2022 թվականի մայիսի 29-ին հայտարարվեց, որ Ռանգնիկը չի շարունակի աշխատել ակումբում որպես խորհրդատու և կլքի պաշտոնը[101]։

Ավստրիայի հավաքական

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2022 թվականի ապրիլի 29-ին Ավստրիայի ֆուտբոլային միությունը հայտնել է, որ Ռալֆ Ռանգնիկը դարձել Է Ավստրիայի հավաքականի նոր գլխավոր մարզիչը՝ կնքելով պայմանագիր մինչև 2024 թվականը՝ ևս երկու տարով երկարաձգելու հնարավորությամբ[102]։ 2022 թվականի հունիսի 3-ին, Ռանգնիկի գլխավորությամբ կայացած առաջին խաղում ավստրիացիները 3:0 հաշվով ջախջախեցին Խորվաթիայի հավաքականին ՈՒԵՖԱ-ի Ազգերի լիգայի խաղում[103]։ Սակայն սա Ավստրիայի հավաքականի միակ հաղթանակն էր մրցաշրջանում, իսկ նույն Խորվաթիայից 1:3 հաշվով կրած պարտությունից հետո նրանք տեղափոխվեցին Բ Լիգա[104]։ 2023 թվականի հոկտեմբերի 16-ին նա որակավորեց թիմը Եվրո-2024-ում։

Մարզչական ոճ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Նա առաջիններից մեկն էր, ով սկսեց օգտագործել չորս պաշտպանների սխեման Գերմանիայում և իրականացնել ոճ՝ առանց անձնական խնամակալության, բայց դեռ ագրեսիվ։ Նա 4-4-2 սխեմայի և բարձր ճնշման օգտագործման առաջամարտիկներից մեկն էր, և նա շարունակում է մնալ գերմանական ֆուտբոլում այս զարգացման առաջատարներից մեկը, ուստի տակտիկորեն նա, իհարկե, էլիտար մարզիչ է։

 Թոմաս Տուխելը բարձր է գնահատել Ռանգնիկի ազդեցությունը գերմանական ֆուտբոլի վրա, 2021 թվականի նոյեմբեր[105]

Ռանգնիկը համարվում է ժամանակակից գերմանական ֆուտբոլի «կնքահայրը»[106]։ Նրան վերագրվում է գեգենպրեսինգի զարգացումը[19], որի ընթացքում թիմը, գնդակի տիրապետումը կորցնելուց հետո, անմիջապես փորձում է վերականգնել տիրապետումը, այլ ոչ թե հետ կանգնել վերախմբավորման համար, ինչպես նաև զարգացնել խաղացողների տարածական ծածկույթը՝ ավելացնելով հիշողության ծավալը և տեղեկատվության մշակման արագությունը[21][22][107]։ Նա այս համակարգը մշակել է 1984 թվականին Կիևի «Դինամոյի» դեմ ընկերական խաղից հետո՝ ոգեշնչվելով Վալերի Լոբանովսկու պրեսինգի փիլիսոփայությունից[108][109]։ Նրա թիմերը ճանաչվել են իրենց ճնշման և բարձր հարձակողական կատարման համար, ինչպես նաև գոտիավորված գծանշումների հանրահռչակման համար[23]։

Ռանգնիկը իր մարզչական հիմնական ազդեցություններն անվանել է Էռնստ Հապելին, Վալերի Լոբանովսկուն, Արրիգո Սակկիին և Զդենեկ Զեմանին[110], ինչպես նաև վերագրում է Թոմաս Տուխելի, Յուլիան Նագելսմանի, Ռալֆ Հազենհյուտլի, Մարկո Ռոզեի, Ռոգեր Շմիդտի, Ադի Հութերի, Օլիվեր Գլասների, Մատիաս Յայսլեի և Յուրգեն Կլոպի վրա ունեցած ազդեցությունը[25][26][111][112]։

Ռանգնիկը երբեմն նշում է, որ ծնողական սեմինարը «սիրո և հետևանքի դաստիարակության» վերաբերյալ ազդել է իր հարաբերությունների վրա այն մարդկանց հետ, ում հետ աշխատում է։ Մարդկանց հոգ տանելուց բացի, երբեմն հետևողական լինելը օգտակար է։ Խոսքը ոչ միայն աշխատանքի, այլև դրանից հետո կյանքի մասին է[111]։

Կառավարման կարիերա

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գործունեություն «Ռեդ Բուլ»-ում

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2012 թվականի հունիսի վերջին Ռալֆ Ռանգնիկը 10-ամսյա դադարից հետո ներկայացվեց որպես Ռեդ Բուլ Զալցբուրգի նոր մարզական տնօրեն։ Բացի այդ, նա նաև պատասխանատու է «ՌԲ Լայպցիգի» զարգացման համար[113]։ Մրցաշրջանի սկզբում նա հեռացրեց «ՌԲ Լայպցիգի» գլխավոր մարզիչ Պետեր Պակուլտին և փոխարինեց նրան Ալեքսանդր Ցորնիգերով[114]։

«Զալցբուրգում» գլխավոր մարզիչ է նշանակվել Ռոգեր Շմիդտը, որի պաշտոնը նախկինում զբաղեցնում էր Ռիկարդո Մոնիզը։ Դրանից անմիջապես հետո «Զալցբուրգը» չկարողացավ հաղթել Լյուքսեմբուրգի «Դյուդելինգեն» ակումբին Չեմպիոնների լիգայի որակավորման փուլում, ինչը ԶԼՄ-ներում գնահատվեց որպես Ավստրիական ֆուտբոլի ամենախայտառակ իրադարձություններից մեկը։ Այնուհետև Ռանգնիկը վերակառուցեց թիմը՝ ստորագրելով այնպիսի երիտասարդ խաղացողների, ինչպիսիք են Կևին Կամպլը, Սադիո Մանեն և Վալյոն Բերիշան։ Գերմանացի մարզական տնօրենի գլխավորությամբ թիմը մրցաշրջանն ավարտեց երկրորդ տեղում։

Մարզական տնօրեն Ռանգնիկը «Ռեդ Բուլ Զալցբուրգի» երիտասարդական մրցաշարում

2013/14 մրցաշրջանը հաջող էր, ակումբը մրցաշրջանի ավարտից 8 տուր առաջ դարձավ չեմպիոն։ 34 տուրից հետո 106 գոլով գերազանցել է Բունդեսլիգայի ռեկորդը, որը սահմանել էր Վիեննայի «Ռապիդ» ակումբը։ Չեմպիոնների լիգայի որակավորման փուլում թիմը չկարողացավ հաղթել Ստամբուլի «Ֆեներբահչեին», սակայն Եվրոպա լիգայի հետագա խմբային փուլում թիմը հաղթեց բոլոր 6 հանդիպումներում և դարձավ խմբի հաղթող։ Տասնվեցերորդ եզրափակչում «Զալցբուրգը» երկու խաղերում էլ հաղթել է Հոլանդիայի չեմպիոն Ամստերդամի «Այաքսին» (3:0, 3:1)։ 1/8 եզրափակչում նրանք պատասխան խաղում 1:2 հաշվով պարտվել են «Բազելին»՝ առաջին խաղում 0:0 ոչ-ոքիից հետո։

Միևնույն ժամանակ, «Լայպցիգ» թիմը, այժմ արդեն մարզիչ Ցորնիգերի ղեկավարությամբ, կարողացավ երկու անգամ անընդմեջ բարձրանալ Գերմանիայում՝ 2014 թվականին Տարածաշրջանային չորրորդ լիգայի «հյուսիս-արևելք»-ից երկրորդ Բունդեսլիգա։ Եթե Լայպցիգի ակումբն այդպիսով անսպասելիորեն արագ բարձրացավ պրոֆեսիոնալ ֆուտբոլ և հետագա տարիներին ամրապնդվեց Բունդեսլիգայում, ապա «Զալցբուրգը» պակաս հաջողակ էր, օրինակ՝ բազմիցս չհայտնվեց Չեմպիոնների լիգայում։ Արդյունքում մասնագետն ավելի մեծ ուշադրություն է դարձրել «Լայպցիգին» «Ռեդ Բուլի» կողմից նշանակված ակումբների շրջանում։ 2015 թվականի փետրվարին, երբ «Լայպցիգն» իր առաջին մրցաշրջանն անցկացրեց երկրորդ լիգայում, Ռանգնիկը հայտարարեց, որ մրցաշրջանի ավարտից հետո կզբաղեցնի «ՌԲ Լայպցիգի» մարզչի պաշտոնը և կհեռանա իր պաշտոնից «Զալցբուրգում»։ Արդյունքում «Լայպցիգի» գլխավոր մարզիչ Ցորնիգերը ժամանակից շուտ հրաժարական տվեց, իսկ մինչև 17 տարեկանների թիմի մարզիչ Ահիմ Բայերլորցերը մինչև մրցաշրջանի ավարտը գլխավորեց առաջին թիմը։

Ինչպես հայտարարվել է, Ռալֆ Ռանգնիկը 2015/16 մրցաշրջանում աշխատել է «Լայպցիգի» գլխավոր մարզչի պաշտոնում, իսկ Բայերլորցերը եղել է նրա մարզիչը[115]։ «Զալցբուրգում» նրան փոխարինել են գլխավոր մենեջեր Յոխեն Զաուերը և մարզական համակարգող Քրիստոֆ Ֆրյունդը[116]։ Ռանգնիկի օրոք «ՌԲ Լայպցիգը» դուրս եկավ Բունդեսլիգա։ 2016/17 մրցաշրջանի համար ակումբը վարձեց Ռալֆ Հազենհյուտլին որպես գլխավոր մարզիչ, և Ռանգնիկը կրկին ամբողջովին կենտրոնացավ մարզական տնօրենի պաշտոնի վրա։ 2017/18 մրցաշրջանից հետո ակումբը բաժանվեց Հազենհութլից և 2019 թվականի հուլիսից վարձեց Յուլիան Նագելսմանին որպես նոր մարզիչ, Ռանգնիկը ստանձնեց գլխավոր մարզչի պաշտոնը 2018/19 մրցաշրջանում[117]։ Ռանգնիկի օրոք «ՌԲ Լայպցիգը» Չեմպիոնների լիգայում որակավորվել է երրորդ տեղից և դուրս եկել Գերմանիայի Գավաթի եզրափակիչ, որտեղ պարտվել է Մյունխենի «Բավարիային»։

2019 թվականի հուլիսի 1-ին գերմանացին հեռացել է «ՌԲ Լայպցիգից» և դարձել Ֆուշլ-ամ-Զեեի «Red Bull GmbH» ընկերության սպորտի և ֆուտբոլի զարգացման բաժնի ղեկավարը։ Այս պաշտոնում նա հիմնականում ղեկավարել է «Նյու Յորք Ռեդ Բուլզ» և «Ռեդ Բուլ Բրագանտինո» ակումբները, ինչպես նաև խորհրդատու է եղել «ՌԲ Լայպցիգում»[118]։ Ռանգնիկի գլխավորությամբ «Նյու Յորք Ռեդ Բուլզը» հաղթել է Supporters' Shield-ին 2013, 2015, 2018 թվականներին, իսկ «Ռեդ Բուլ Բրագանտինոն» 2020 թվականին ստացել է Ա Սերիայի առաջխաղացում։ 2020 թվականի հուլիսի 31-ին կնքված պայմանագիրը, որը ուժի մեջ էր մինչև 2021 թվականի հունիսի 30-ը, դադարեցվել է[119]։

«Լոկոմոտիվ» (Մոսկվա)

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2021 թվականի հուլիսի 6-ին Մոսկվայի «Լոկոմոտիվը» հայտարարել է Ռանգնիկին սպորտի և զարգացման ակումբի ղեկավար նշանակելու մասին՝ նրա հետ կնքելով երեք տարվա պայմանագիր[120]։ Գերմանական ԶԼՄ-ներում հաղորդվում էր, որ նա միայն խորհրդականի դեր է կատարելու և տրանսֆերների վերաբերյալ խորհրդատվություն է տրամադրելու ղեկավարությանը[121]։ Նրա հետ տարբեր պաշտոնների է եկել նաև Գերմանիայից ժամանած մասնագետների մի ամբողջ խումբ[122]։

Առաջին իսկ տրանսֆերային պատուհանի ժամանակ ակումբը մոտ 30 միլիոն եվրո է ծախսել նոր ձեռքբերումների վրա, որոնց բացարձակ մեծամասնությունը դարձել է հեռանկարային գնումներ[123]։ Նորեկների միջին տարիքը կազմել է ընդամենը 22,8 տարի, իսկ նրանց թվում են, ինչպես հեռանկարային ռուսները, այնպես էլ օտարերկրացիները։ Ամենատարեցները 25-ամյա պաշտպան Թին Եդվայն ու հարձակվող Ջիրանո Կերկն են։ Վարձակալությամբ են վերցրել «Չելսիի» կիսապաշտպան Տինո Անջորինին, ինչպես նաև հրավիրել են «Կան»-ի հենակետային Ալեքսիս Բեկին։ Գնվել են նաև ԲԿՄԱ-ի երկու սաներ՝ Կոնստանտին Մարադիշվիլին և Նաիր Թիկնիզյանը[124]։ Երկուսի տրանսֆերը պնդել է ինքը՝ Ռանգնիկը, ով անձամբ զանգահարել է ծնողներին, գործակալներին և հենց մարզիկներին[125]։

Գերմանական մենեջերների խմբի ժամանման պահին «Լոկոյիզ» գլխավոր մարզիչը Մարկո Նիկոլիչն էր։ Հոկտեմբերին սերբին փոխարինեց գերմանացի Մարկուս Գիսդոլը, ով Ռանգնիկի օգնականն էր, նա նրա հետ աշխատում էր «Հոֆենհայմում»[126]։ Նա կարիերայում առանձնահատուկ նվաճումներ չի ունեցել, բացի թիմերին Բունդեսլիգայից հեռանալուց փրկելուց։ Ինքը՝ Ռալֆը, հոկտեմբերյան մամուլի ասուլիսում հերքել է իր մասնակցությունը մարզչի պաշտոնանկության որոշմանը[127]։

Մարզչական վիճակագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2023 թվականի հունիսի 4-ի դրությամբ

Թիմ Աշխատանքի սկիզբ Աշխատանքի ավարտ Ցուցանիշներ
Խ Հ Ո Պ հաղթանակ %
Գերմանիա Շտուտգարտ II 1985 թվականի հուլիսի 1 1987 թվականի հունիսի 30 70 28 16 26 40,00
Գերմանիա Ռոյթլինգեն 05 1995 թվականի հուլիսի 1 1996 թվականի դեկտեմբերի 31 51 26 12 13 50,98
Գերմանիա Ուլմ 1846 1997 թվականի հունվարի 1 1999 թվականի մարտի 16 75 36 18 21 48,00
Գերմանիա Շտուտգարտ 1999 թվականի մայիսի 3 2001 թվականի փետրվարի 23 86 36 16 34 41,86
Գերմանիա Հաննովեր 96 2001 թվականի հուլիսի 1 2004 թվականի մարտի 7 98 44 22 32 44,90
Գերմանիա Շալկե 04 2004 թվականի սեպտեմբերի 28 2005 թվականի դեկտեմբերի 12 65 36 15 14 55,38
Գերմանիա Հոֆենհայմ 2006 թվականի հուլիսի 1 2011 թվականի հունվարի 1 166 79 43 44 47,59
Գերմանիա Շալկե 04 2011 թվականի մարտի 21 2011 թվականի սեպտեմբերի 22 23 10 3 10 43,48
Գերմանիա ՌԲ Լայպցիգ 2015 թվականի հուլիսի 1 2016 թվականի հունիսի 30 36 21 7 8 58,33
Գերմանիա ՌԲ Լայպցիգ 2018 թվականի հուլիսի 9 2019 թվականի հունիսի 30 52 29 13 10 55,77
Անգլիա Մանչեսթեր Յունայթեդ 2021 թվականի դեկտեմբերի 3 2022 թվաականի մայիսի 22 29 11 10 8 37,93
Ավստրիա Ավստրիայի հավաքական 2022 թվականի հունիսի 1 ն․ ժ․ 21 13 3 5 61,90
Ընդհանուր 772 369 178 225 47,80

Ձեռքբերումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մարզչական

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
«Ուլմ 1846»
  • Ռեգիոնալ լիգայի չեմպիոն՝ 1997/98
«Շտուտգարտ»
  • Բունդեսլիգայի Ու-19 չեմպիոն՝ 1990/91
  • Ինտերտոտոյի գավաթակիր՝ 2000
«Հաննովեր 96»
«Շալկե 04»

Որպես սպորտային տնօրեն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
«Ռեդ Բուլ Զալցբուրգ»

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ 1,0 1,1 Salzburgwiki (գերմ.)
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Deutsche Nationalbibliothek Record #189551674 // Gemeinsame Normdatei (գերմ.) — 2012—2016.
  3. ↑ https://www.dfb.de/datencenter/personen/ralf-rangnick/spieler
  4. ↑ «RB Leipzig's Ralf Rangnick: "Players follow you if they feel you make them better"». www.bundesliga.com. Bundesliga. 2019 թ․ մայիսի 13. Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ հուլիսի 12-ին. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 31-ին. {{cite news}}: More than one of |accessdate= and |access-date= specified (օգնություն)
  5. ↑ «Rangnick, risoluzione con Red Bull: "È il momento giusto, è stato un onore e un orgoglio"». sport.sky.it (իտալերեն). Sky Sport. 2020 թ․ հուլիսի 31. Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ հուլիսի 9-ին. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 31-ին. {{cite news}}: More than one of |accessdate= and |access-date= specified (օգնություն)
  6. ↑ «Soccer's unsung managers: Bielsa, Rangnick and the revolutionaries without the trophies they deserved». espn.com. ESPN. 2020 թ․ հունիսի 7. Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ հուլիսի 11-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունիսի 7-ին. {{cite news}}: More than one of |accessdate= and |access-date= specified (օգնություն)
  7. ↑ «Rangnick al Milan? Le regole e la ruota: le visioni sacchiane del professore». corriere.it (իտալերեն). Corriere della Sera Sport. 2020 թ․ մարտի 17. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 17-ին.
  8. ↑ «Germany's Ralf Rangnick, the 'football professor'». dw.com. DW. 2020 թ․ հուլիսի 8. Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ հոկտեմբերի 8-ին. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 8-ին. {{cite news}}: More than one of |accessdate= and |access-date= specified (օգնություն)
  9. ↑ 9,0 9,1 «Implementing a radical strategy at Red Bull's football teams». ft.com (անգլերեն). Financial Times. 2020 թ․ սեպտեմբերի 20. Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ հուլիսի 9-ին. Վերցված է 2020 թ․ սեպտեմբերի 20-ին. {{cite news}}: More than one of |accessdate= and |access-date= specified (օգնություն)
  10. ↑ «Ralf Rangnick: The catalyst for RB Leipzig's success». bundesliga.com. Bundesliga. 2020 թ․ մարտի 8. Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ հուլիսի 9-ին. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 8-ին. {{cite news}}: More than one of |accessdate= and |access-date= specified (օգնություն)
  11. ↑ «The Oracle Is Speaking Again. Who Will Listen This Time?». The New York Times (անգլերեն). 2020 թ․ դեկտեմբերի 8. Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ հուլիսի 9-ին. Վերցված է 2020 թ․ դեկտեմբերի 8-ին. {{cite news}}: More than one of |accessdate= and |access-date= specified (օգնություն)
  12. ↑ «RB Leipzig: How did Red Bull build a Champions League side from scratch?». bbc.com (անգլերեն). BBC Sport. 2020 թ․ օգոստոսի 13. Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ նոյեմբերի 27-ին. Վերցված է 2020 թ․ օգոստոսի 13-ին. {{cite news}}: More than one of |accessdate= and |access-date= specified (օգնություն)
  13. ↑ «Ralf Rangnick: "Il mio calcio ad alta intensità. Sono un trainager: creo valore, non devo comprarlo"». Corriere.it (իտալերեն). Corriere della Sera. 2020 թ․ օգոստոսի 30. Վերցված է 2020 թ․ օգոստոսի 30-ին.
  14. ↑ «Ralf Rangnick: 'I have to influence areas of development across the whole club'». theguardian.com (անգլերեն). The Guardian. 2019 թ․ հոկտեմբերի 17. Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ հուլիսի 9-ին. Վերցված է 2019 թ․ հոկտեմբերի 17-ին. {{cite news}}: More than one of |accessdate= and |access-date= specified (օգնություն)
  15. ↑ «Ralf Rangnick and the Big Reshuffle at RB Leipzig». Forbes. 2019 թ․ հունիսի 4. Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ հուլիսի 9-ին. Վերցված է 2019 թ․ հունիսի 4-ին. {{cite news}}: More than one of |accessdate= and |access-date= specified (օգնություն)
  16. ↑ «Auf eigenen Wunsch Vertrag aufgelöst! Rangnick verlässt Red Bull». bild.de (գերմաներեն). Bild. 2020 թ․ հուլիսի 31. Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ հուլիսի 9-ին. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 31-ին. {{cite news}}: More than one of |accessdate= and |access-date= specified (օգնություն)
  17. ↑ «Rangnick leaves role with Red Bull following failed move to Milan». goal.com. Goal. 2020 թ․ հուլիսի 31. Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ հուլիսի 9-ին. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 31-ին. {{cite news}}: More than one of |accessdate= and |access-date= specified (օգնություն)
  18. ↑ «Rangnick si è liberato perché ora ha un altro sogno: il Milan era stato avvisato». calciomercato.com (իտալերեն). Calciomercato. 2020 թ․ օգոստոսի 1. Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ հուլիսի 9-ին. Վերցված է 2020 թ․ օգոստոսի 1-ին. {{cite news}}: More than one of |accessdate= and |access-date= specified (օգնություն)
  19. ↑ 19,0 19,1 «Thomas Tuchel could become third successive German coach to win Champions League - so what is their appeal?». Sky Sports. 2021 թ․ մայիսի 28. Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ մայիսի 28-ին.
  20. ↑ Steinberg, Jacob (2021 թ․ մայիսի 27). «Thomas Tuchel: inside the mind of an obsessive with the winning touch». The Guardian. Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ մայիսի 28-ին.
  21. ↑ 21,0 21,1 «Ralf Rangnick on RB Leipzig's success and being the godfather of gegenpressing». espn.com (անգլերեն). ESPN. 2020 թ․ հոկտեմբերի 28. Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ նոյեմբերի 26-ին. Վերցված է 2020 թ․ հոկտեմբերի 28-ին. {{cite news}}: More than one of |accessdate= and |access-date= specified (օգնություն)
  22. ↑ 22,0 22,1 «Das traurige Geheimnis von Hoffenheims Bubitrainer». welt.de (գերմաներեն). Welt. 2016 թ․ ապրիլի 24. Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ նոյեմբերի 27-ին. Վերցված է 2016 թ․ ապրիլի 16-ին. {{cite news}}: More than one of |accessdate= and |access-date= specified (օգնություն)
  23. ↑ 23,0 23,1 «Im Gesprach: Trainer Helmut Gross:"Ich mag das kontrollierte Chaos"». faz.net (գերմաներեն). Frankfurter Allgemeine Zeitung. 2013 թ․ օգոստոսի 3. Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ նոյեմբերի 28-ին. Վերցված է 2013 թ․ օգոստոսի 3-ին. {{cite news}}: More than one of |accessdate= and |access-date= specified (օգնություն)
  24. ↑ «Ralf Rangnick: "Alemania influye más por sus entrenadores que por sus futbolistas"». elpais.com (իսպաներեն). El Pais. 2020 թ․ հոկտեմբերի 19. Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ ապրիլի 28-ին. Վերցված է 2020 թ․ հոկտեմբերի 19-ին. {{cite news}}: More than one of |accessdate= and |access-date= specified (օգնություն)
  25. ↑ 25,0 25,1 «Jurgen Klopp plays a special kind of football». thetimes.co.uk. The Times. 2020 թ․ հունիսի 19. Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ հուլիսի 9-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունիսի 19-ին. {{cite news}}: More than one of |accessdate= and |access-date= specified (օգնություն)
  26. ↑ 26,0 26,1 «Which manager has proved the most influential of all time?». thefsa.org.uk. The FSA. 2015 թ․ հուլիսի 27. Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ օգոստոսի 7-ին. Վերցված է 2015 թ․ հուլիսի 27-ին. {{cite news}}: More than one of |accessdate= and |access-date= specified (օգնություն)
  27. ↑ «Ralf Rangnick: "I am one of the greatest romantics"». tellerreport.com (անգլերեն). Teller Report. Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ հուլիսի 9-ին. Վերցված է 2019 թ․ հուլիսի 10-ին. {{cite news}}: More than one of |accessdate= and |access-date= specified (օգնություն)
  28. ↑ 28,0 28,1 28,2 Արխիվացված (Date missing) statistik-klein.de (Error: unknown archive URL) — Zeitungsartikel zitiert nach SSV Reutlingen, Saison 1995/96 auf statistik-klein.de, abgerufen am 23. März 2011
  29. ↑ 29,0 29,1 29,2 29,3 29,4 «Ralf Rangnick — deutscher Fußballtrainer» im Munzinger-Archiv, abgerufen am 23. März 2011
  30. ↑ «FC Viktoria Backnang — Die Chronik» (PDF). Արխիվացված (PDF) օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 5-ին. Վերցված է 2021 թ․ հուլիսի 9-ին. {{cite web}}: no-break space character in |title= at position 21 (օգնություն)
  31. ↑ «Hennes-Weisweiler-Akademie» (29. Lehrgang). Gesellschaft für DFB-Online GmbH. Վերցված է 2015-02-11-ին. «Արխիվացված պատճենը». Արխիվացված օրիգինալից 2015 թ․ փետրվարի 11. Վերցված է 2024 թ․ հունիսի 8-ին.{{cite web}}: CS1 սպաս․ bot: original URL status unknown (link)
  32. ↑ Gerold Knehr (2012-05-29). «Der "Held der Ukraine" hinterließ weltweit Spuren». Schwäbisches Tagblatt. Վերցված է 2019-10-04-ին. «Արխիվացված պատճենը». Արխիվացված օրիգինալից 2018 թ․ օգոստոսի 19. Վերցված է 2024 թ․ հունիսի 8-ին.{{cite web}}: CS1 սպաս․ bot: original URL status unknown (link)
  33. ↑ Andreas Bock (2008-04-21). «"Es gibt riesigen Nachholbedarf"». RevierSport. Վերցված է 2019-10-04-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |kommentar= ignored (օգնություն) «Արխիվացված պատճենը». Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ հուլիսի 9. Վերցված է 2024 թ․ հունիսի 8-ին.{{cite web}}: CS1 սպաս․ bot: original URL status unknown (link)
  34. ↑ Rainer Schäfer (2001-04-27). «Interview mit Ralf Rangnick: "Bin mit meinem Konzept nicht gescheitert"». Der Spiegel. Վերցված է 2021-07-07-ին.
  35. ↑ Oskar Beck: Die Fußballrevolution im Remstal. Արխիվացված 2021-07-09 Wayback Machine In: Stuttgarter Zeitung, 10. Mai 2016.
  36. ↑ «Regionalliga Süd (1994–2000) – Spieltag / Tabelle». kicker.de (գերմաներեն). kicker. Արխիվացված օրիգինալից 2017 թ․ նոյեմբերի 14-ին. Վերցված է 2017 թ․ հունվարի 4-ին.
  37. ↑ «SSV Ulm 1846 .:. Coaches from A-Z». worldfootball. Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ հուլիսի 9-ին. Վերցված է 2013 թ․ փետրվարի 1-ին.
  38. ↑ «Regionalliga Süd (1994–2000) Spieltag/Tabelle». kicker.de (գերմաներեն). kicker. Արխիվացված օրիգինալից 2018 թ․ հուլիսի 9-ին. Վերցված է 2017 թ․ հունվարի 4-ին.
  39. ↑ Ralf Rangnick Sportstudio 1998 Viererkette Արխիվացված 2021-06-07 Wayback Machine, ZDF Sportstudio, tactics board, 19 December 1998.
  40. ↑ «"Fußballprofessor" Ralf Rangnick: Karriere, Erfolge, Vereine – alle Infos zum ehemaligen Hoffenheim-Trainer». www.heidelberg24.de. Heidelberg24. 2020 թ․ ապրիլի 12. Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ հուլիսի 9-ին. Վերցված է 2020 թ․ ապրիլի 12-ին. {{cite news}}: More than one of |accessdate= and |access-date= specified (օգնություն)
  41. ↑ 41,0 41,1 41,2 41,3 «VfB Stuttgart». kicker.de (գերմաներեն). kicker. Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ փետրվարի 5-ին. Վերցված է 2017 թ․ հունվարի 3-ին.
  42. ↑ «1. Bundesliga – Spieltag / Tabelle». kicker.de (գերմաներեն). kicker. Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ ապրիլի 8-ին. Վերցված է 2017 թ․ հունվարի 3-ին.
  43. ↑ VfB-Hammer: Rangnick feuert Balakov. Արխիվացված 2021-07-09 Wayback Machine In: B.Z., 23. November 2000.
  44. ↑ «1. Bundesliga – Spieltag / Tabelle». kicker.de (գերմաներեն). kicker. Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ ապրիլի 1-ին. Վերցված է 2017 թ․ հունվարի 3-ին.
  45. ↑ «VfB Stuttgart " Fixtures & Results 2000/2001». World Football. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ հուլիսի 11-ին. Վերցված է 2017 թ․ հունվարի 3-ին.
  46. ↑ «Magath wird neuer Trainer beim VfB Stuttgart». kicker (գերմաներեն). 2001 թ․ փետրվարի 24. Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ նոյեմբերի 14-ին. Վերցված է 2013 թ․ փետրվարի 1-ին. {{cite news}}: More than one of |accessdate= and |access-date= specified (օգնություն)
  47. ↑ «1. Bundesliga – Spieltag / Tabelle». kicker.de (գերմաներեն). kicker. Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ մարտի 31-ին. Վերցված է 2017 թ․ հունվարի 3-ին.
  48. ↑ «VfB Stuttgart» (գերմաներեն). kicker. Արխիվացված օրիգինալից 2014 թ․ փետրվարի 28-ին. Վերցված է 2014 թ․ հունվարի 17-ին.
  49. ↑ «Ralf Rangnick übernimmt die 96er». kicker (գերմաներեն). 2001 թ․ մայիսի 23. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2013 թ․ փետրվարի 1-ին. {{cite news}}: More than one of |accessdate= and |access-date= specified (օգնություն)
  50. ↑ «Hannover 96». kicker.de (գերմաներեն). kicker. Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ մարտի 24-ին. Վերցված է 2017 թ․ հունվարի 4-ին.
  51. ↑ Rangnick bleibt bei 96. Արխիվացված 2016-04-28 Wayback Machine In: n-tv, 26. September 2002.
  52. ↑ «1. Bundesliga – Spieltag / Tabelle». kicker.de (գերմաներեն). kicker. Արխիվացված օրիգինալից 2014 թ․ սեպտեմբերի 22-ին. Վերցված է 2017 թ․ հունվարի 4-ին.
  53. ↑ Hannover 96 stellt Rangnick Ultimatum. In: Handelsblatt, 20. Dezember 2003.
  54. ↑ «Hannover 96» (գերմաներեն). kicker. Արխիվացված օրիգինալից 2014 թ․ հունվարի 12-ին. Վերցված է 2014 թ․ հունվարի 17-ին.
  55. ↑ Gerold Knehr: Արխիվացված (Date missing) swp.de (Error: unknown archive URL) In: Südwest Presse, 10. Juli 2010.
  56. ↑ «Ralf Rangnick übernimmt S04». kicker (գերմաներեն). 2004 թ․ սեպտեմբերի 28. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2013 թ․ փետրվարի 1-ին. {{cite news}}: More than one of |accessdate= and |access-date= specified (օգնություն)
  57. ↑ 57,0 57,1 57,2 «FC Schalke 04». kicker.de (գերմաներեն). kicker. Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ մարտի 13-ին. Վերցված է 2017 թ․ հունվարի 3-ին.
  58. ↑ «1. Bundesliga – Spieltag / Tabelle». kicker.de (գերմաներեն). kicker. Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ մարտի 23-ին. Վերցված է 2017 թ․ հունվարի 3-ին.
  59. ↑ Արխիվացված (Date missing) kicker.de (Error: unknown archive URL), Kicker-TV
  60. ↑ «"Ich habe mit meiner Entlassung gerechnet"». Focus. 2005-12-13. Վերցված է 2019-10-04-ին. «Արխիվացված պատճենը». Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ հուլիսի 9. Վերցված է 2024 թ․ հունիսի 8-ին.{{cite web}}: CS1 սպաս․ bot: original URL status unknown (link)
  61. ↑ 61,0 61,1 «FC Schalke 04» (գերմաներեն). kicker. Արխիվացված օրիգինալից 2014 թ․ մարտի 13-ին. Վերցված է 2014 թ․ հունվարի 17-ին.
  62. ↑ «TSG Hoffenheim». kicker.de (գերմաներեն). kicker. Արխիվացված օրիգինալից 2017 թ․ նոյեմբերի 14-ին. Վերցված է 2017 թ․ հունվարի 2-ին.
  63. ↑ Rentenvertrag für Ralf Rangnick Արխիվացված 2011-01-07 Wayback Machine, Bild Online vom 21. Oktober 2008
  64. ↑ Hintergrund: Ende eines Märchens — Rangnick verlässt Hoffenheim(չաշխատող հղում), Kicker-TV vom 1. Januar 2011
  65. ↑ Stefan Hermanns: Dietmar Hopp, wie dämlich! Արխիվացված 2021-07-09 Wayback Machine In: Die Zeit, 3. Januar 2011.
  66. ↑ Ralf Rangnick bleibt bei der TSG 1899 Hoffenheim. In: achtzehn99.de, 13. Mai 2010.
  67. ↑ Pezzaiuoli tritt Rangnick-Nachfolge an Արխիվացված 2011-09-18 Wayback Machine, kicker.de
  68. ↑ Die dunkle Seite des Ralf Rangnick. Արխիվացված 2018-10-06 Wayback Machine In: Spox.com, 5. Mai 2009.
  69. ↑ «Hoffenheim's coach Ralf Rangnick resigns after defender's sale to Bayern». The Guardian. London. 2011 թ․ հունվարի 2. Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ հունվարի 3-ին. Վերցված է 2011 թ․ հունվարի 2-ին. {{cite news}}: More than one of |accessdate= and |access-date= specified (օգնություն)
  70. ↑ «Pezzaiuoli tritt Rangnick-Nachfolge an». kicker (գերմաներեն). 2011 թ․ հունվարի 2. Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ ապրիլի 1-ին. Վերցված է 2011 թ․ հունվարի 2-ին. {{cite news}}: More than one of |accessdate= and |access-date= specified (օգնություն)
  71. ↑ Matthias Brügelmann, Jörg Althoff, Andreas Hoffmann: Löw-Freund macht Rangnick-Job. Արխիվացված 2021-07-09 Wayback Machine In: Bild, 2. Januar 2011.
  72. ↑ «Rangnick: Team fehlt "die Überzeugung"». kicker (գերմաներեն). 2011 թ․ մարտի 21. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2013 թ․ փետրվարի 1-ին. {{cite news}}: More than one of |accessdate= and |access-date= specified (օգնություն)
  73. ↑ «FC Schalke 04». kicker.de (գերմաներեն). kicker. Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ մարտի 20-ին. Վերցված է 2017 թ․ հունվարի 3-ին.
  74. ↑ «Spielabbruch überschattet erfolgreiches Rangnick-Debüt am Millerntor» (գերմաներեն). kicker. Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ մարտի 23-ին. Վերցված է 2017 թ․ հունվարի 3-ին. {{cite news}}: More than one of |accessdate= and |access-date= specified (օգնություն)
  75. ↑ «Raul raubt Inter die letzte Hoffnung» (գերմաներեն). kicker. Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ փետրվարի 7-ին. Վերցված է 2017 թ․ հունվարի 3-ին. {{cite news}}: More than one of |accessdate= and |access-date= specified (օգնություն)
  76. ↑ «Anderson lässt Schalkes Traum zerplatzen» (գերմաներեն). kicker. Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ մարտի 16-ին. Վերցված է 2017 թ․ հունվարի 3-ին. {{cite news}}: More than one of |accessdate= and |access-date= specified (օգնություն)
  77. ↑ «FC Schalke 04 " Fixtures & Results 2011/2012». World Football. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ հուլիսի 11-ին. Վերցված է 2017 թ․ հունվարի 3-ին.
  78. ↑ «Erschöpfungssyndrom: Ralf Rangnick tritt zurück». kicker (գերմաներեն). 2011 թ․ սեպտեմբերի 22. Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ նոյեմբերի 14-ին. Վերցված է 2013 թ․ փետրվարի 1-ին. {{cite news}}: More than one of |accessdate= and |access-date= specified (օգնություն)
  79. ↑ «Rangnick steps aside at Schalke». UEFA. 2011 թ․ սեպտեմբերի 22. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ մայիսի 28-ին. Վերցված է 2011 թ․ սեպտեմբերի 22-ին. {{cite news}}: More than one of |accessdate= and |access-date= specified (օգնություն)
  80. ↑ Kroemer, Ulrich (2015 թ․ մայիսի 29). «Neuer Leipzig-Trainer Rangnick: Dann mach ich's eben selbst». Der Spiegel (գերմաներեն). Leipzig. Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ օգոստոսի 14-ին. Վերցված է 2015 թ․ մայիսի 29-ին. {{cite news}}: More than one of |accessdate= and |access-date= specified (օգնություն)
  81. ↑ «RB Leipzig». kicker.de (գերմաներեն). kicker. Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ մարտի 25-ին. Վերցված է 2017 թ․ հունվարի 2-ին.
  82. ↑ Forsberg legt den Grundstein für den Aufstieg Արխիվացված 2016-05-12 Wayback Machine, kicker.de, 8 May 2016
  83. ↑ KABINENANSPRACHE RALF RANGNICK 08-05-2016 Արխիվացված 2021-09-30 Wayback Machine, dressing room speech before promotion, «just do it».
  84. ↑ «Hasenhüttl nach Leipzig – Kauczinski zum FCI». kicker.de (գերմաներեն). kicker. Արխիվացված օրիգինալից 2018 թ․ հուլիսի 9-ին. Վերցված է 2017 թ․ հունվարի 2-ին.
  85. ↑ 85,0 85,1 «RB Leipzig». kicker.de (գերմաներեն). kicker. Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ մարտի 27-ին. Վերցված է 2018 թ․ օգոստոսի 27-ին.
  86. ↑ «Trainerfrage geklärt: Ralf Rangnick wird neuer RBL-Cheftrainer!» (գերմաներեն). dierotenbullen.com. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ հուլիսի 11-ին. Վերցված է 2018 թ․ հուլիսի 14-ին. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (օգնություն)
  87. ↑ «Chelsea wanted me as interim coach before turning to Tuchel, claims Rangnick». Goal. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ հունիսի 2-ին. Վերցված է 2021 թ․ փետրվարի 14-ին.
  88. ↑ 88,0 88,1 88,2 «RB Leipzig». kicker.de (գերմաներեն). kicker. Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ ապրիլի 15-ին. Վերցված է 2018 թ․ օգոստոսի 28-ին.
  89. ↑ «Doppelschlag bringt Rangnick-Comeback auf Kurs». kicker.de (գերմաներեն). kicker. Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ մարտի 26-ին. Վերցված է 2018 թ․ հուլիսի 26-ին.
  90. ↑ «Rangnicks B-Elf unspektakulär: RB in Runde drei». kicker.de (գերմաներեն). kicker. Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ մարտի 1-ին. Վերցված է 2018 թ․ օգոստոսի 28-ին.
  91. ↑ «Europa League: RB Leipzig march on in front of a handful of away fans». Deutsche Welle. 2018 թ․ օգոստոսի 16. Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ ապրիլի 3-ին. Վերցված է 2018 թ․ օգոստոսի 28-ին.
  92. ↑ «Poulsen und Forsberg verhindern Überraschung am Höhenberg». kicker.de (գերմաներեն). kicker. Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ մարտի 23-ին. Վերցված է 2018 թ․ օգոստոսի 28-ին.
  93. ↑ «Witsel spektakulär – Dortmund auf Rang eins». kicker.de (գերմաներեն). kicker. Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ ապրիլի 4-ին. Վերցված է 2018 թ․ օգոստոսի 28-ին.
  94. ↑ «Last-Minute-Elfmeter rettet Leipzig die Gruppenphase». kicker.de (գերմաներեն). kicker. Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ մարտի 19-ին. Վերցված է 2018 թ․ օգոստոսի 30-ին.
  95. ↑ «Europa League Draw: Leipzig drawn with ′sister′ club Salzburg, Frankfurt have it tough | Sports| German football and major international sports news | DW | 31.08.2018». Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ հուլիսի 9-ին. Վերցված է 2021 թ․ հուլիսի 9-ին.
  96. ↑ RB Leipzig English (2019 T02:05). «At his own request, Ralf Rangnick will leave the club on 1st July to become Head of Sport and Development Soccer at @redbull. The 60-year-old will still have an advisory role at the club, however. #DieRotenBullenpic.twitter.com/AT5LSgrBzV». Twitter (անգլերեն). @RBLeipzig_EN. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ հուլիսի 9-ին. Վերցված է 2019 թ․ նոյեմբերի 25-ին. {{cite web}}: line feed character in |title= at position 197 (օգնություն)
  97. ↑ «Manchester United appoint Ralf Rangnick as interim manager» (անգլերեն). BBC Sport. 2021 թ․ նոյեմբերի 29. Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ հունվարի 26-ին. Վերցված է 2021 թ․ նոյեմբերի 29-ին.
  98. ↑ «Manchester United confirm Ralf Rangnick as interim manager» (անգլերեն). The Guardian. 2021 թ․ նոյեմբերի 29. Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ հունվարի 28-ին. Վերցված է 2021 թ․ նոյեմբերի 29-ին.
  99. ↑ ««МЮ» одержал победу над «Кристал Пэлас» в первом матче Рангника во главе клуба». Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ դեկտեմբերի 5-ին. Վերցված է 2021 թ․ դեկտեմբերի 5-ին.
  100. ↑ «Рангник — худший тренер в истории «Манчестер Юнайтед» по проценту побед в АПЛ». Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ մայիսի 15-ին. Վերցված է 2022 թ․ մայիսի 15-ին.
  101. ↑ ««МЮ» объявил о прекращении отношений с Рангником». Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ հունիսի 4-ին. Վերցված է 2022 թ․ հունիսի 4-ին.
  102. ↑ «Рангник официально возглавил сборную Австрии». Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ մայիսի 15-ին. Վերցված է 2022 թ․ մայիսի 15-ին.
  103. ↑ «Croatia 0-3 Austria: Ralf Rangnick's reign begins with dominant victory». BBC Sport. 2022 թ․ հունիսի 3. Վերցված է 2022 թ․ հունիսի 3-ին.
  104. ↑ «Croatia clinch Nations League Finals spot by relegating Austria». Marca. 2022 թ․ սեպտեմբերի 25. Վերցված է 2022 թ․ սեպտեմբերի 26-ին.
  105. ↑ Hunter, Andy; Steinberg, Jacob; Romano, Fabrizio (2021 թ․ նոյեմբերի 26). «Jürgen Klopp: Ralf Rangnick's arrival is bad news for rest of Premier League». The Guardian. Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ դեկտեմբերի 2-ին. Վերցված է 2021 թ․ դեկտեմբերի 2-ին. {{cite news}}: More than one of |accessdate= and |access-date= specified (օգնություն)
  106. ↑ «Rangnick leaves role with Red Bull following failed move to Milan». goal.com. Goal. 2021 թ․ նոյեմբերի 28. Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ դեկտեմբերի 2-ին. Վերցված է 2021 թ․ դեկտեմբերի 2-ին. {{cite news}}: More than one of |accessdate= and |access-date= specified (օգնություն)
  107. ↑ «Leipzig's Rangnick on his football epiphany». Bundesliga.com (անգլերեն). Bundesliga. 2019 թ․ օգոստոսի 14. Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ հուլիսի 12-ին. Վերցված է 2019 թ․ օգոստոսի 14-ին. {{cite news}}: More than one of |accessdate= and |access-date= specified (օգնություն)
  108. ↑ «Rangnick disproves the doubters as Hoffenheim scale new heights». The Guardian. 2008 թ․ օգոստոսի 26. Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ նոյեմբերի 26-ին. Վերցված է 2008 թ․ օգոստոսի 26-ին. {{cite news}}: More than one of |accessdate= and |access-date= specified (օգնություն)
  109. ↑ «My Epiphany». coaches voice.com. Coaches Voice. 2019 թ․ մայիսի 12. Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ դեկտեմբերի 17-ին. Վերցված է 2019 թ․ մայիսի 12-ին. {{cite news}}: More than one of |accessdate= and |access-date= specified (օգնություն)
  110. ↑ «Ralf Rangnick: "Alemania influye más por sus entrenadores que por sus futbolistas"». eljaisslepais.com (իսպաներեն). El Pais. 2020 թ․ հոկտեմբերի 19. Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ ապրիլի 28-ին. Վերցված է 2020 թ․ հոկտեմբերի 19-ին. {{cite news}}: More than one of |accessdate= and |access-date= specified (օգնություն)
  111. ↑ 111,0 111,1 Ralf Rangnick: «Ich sehe mich als Entwicklungshelfer» Արխիվացված 2021-11-30 Wayback Machine, Rangnick about coaches he selected, Red Bull, 2021-09-14.
  112. ↑ RB Salzburg — Matthias Jaissle im Interview: «Es geht um Achtsamkeit oder Empathie — nicht nur um Restverteidigung» Արխիվացված 2021-12-09 Wayback Machine, spoxx.com, 2021-10-20.
  113. ↑ Die neue Struktur bei den Roten Bullen. Արխիվացված 2021-01-15 Wayback Machine In: redbullsalzburg.at.
  114. ↑ «Rangnick: "Heute beginnt neue Zeitrechnung"». 2012-07-04. Վերցված է 2021-07-07-ին. «Արխիվացված պատճենը». Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ հուլիսի 9. Վերցված է 2024 թ․ հունիսի 8-ին.{{cite web}}: CS1 սպաս․ bot: original URL status unknown (link)
  115. ↑ Ralf Rangnick übernimmt Traineramt der Roten Bullen! Արխիվացված 2015-06-02 Wayback Machine In: dierotenbullen.com.
  116. ↑ Nachfolge von Sportdirektor Rangnick geklärt. Արխիվացված 2020-09-22 Wayback Machine In: redbullsalzburg.at.
  117. ↑ Trainerfrage geklärt: Ralf Rangnick wird neuer RBL-Cheftrainer! Արխիվացված 2021-07-11 Wayback Machine, dierotenbullen.com, 9. Juli 2018, abgerufen am 9. Juli 2018.
  118. ↑ Andreas Hunzinger (2019-06-04). «Rangnick: Unter der Dusche zum globalen Strategen im Imperium». kicker.de. Վերցված է 2021-07-06-ին. «Արխիվացված պատճենը». Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ հուլիսի 9. Վերցված է 2024 թ․ հունիսի 8-ին.{{cite web}}: CS1 սպաս․ bot: original URL status unknown (link)
  119. ↑ Oliver Hartmann (2020-07-31). «Stiller Abschied von Red Bull: Rangnick schließt seine Erfolgskapitel». kicker.de. Վերցված է 2021-07-06-ին. «Արխիվացված պատճենը». Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ հուլիսի 9. Վերցված է 2024 թ․ հունիսի 8-ին.{{cite web}}: CS1 սպաս․ bot: original URL status unknown (link)
  120. ↑ ««Локомотив» объявил о начале сотрудничества с Рангником». Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ հուլիսի 6-ին. Վերցված է 2021 թ․ հուլիսի 7-ին.
  121. ↑ «Ralf Rangnick gründet eigene Fußball-Beratung: Lok Moskau erster Kunde». Sportbuzzer.de (գերմաներեն). Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ հուլիսի 5-ին. Վերցված է 2021 թ․ հուլիսի 5-ին.
  122. ↑ «Рангник привёл в «Локо» уже 10 друзей (и друзей друзей). Директора по медицине обвиняли в коррупции, ассистент тренера – из 5-й лиги». Sports.ru (գերմաներեն). Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ նոյեմբերի 10-ին. Վերցված է 2021 թ․ նոյեմբերի 11-ին.
  123. ↑ ««Локомотив» уже потратил на новичков 30 миллионов евро». sport-express.ru (ռուսերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ սեպտեմբերի 9-ին. Վերցված է 2021 թ․ սեպտեմբերի 3-ին.
  124. ↑ «Пугали тотальной распродажей, а между тем у «Локомотива» мощнейшая трансферная кампания в РПЛ». soccer.ru (ռուսերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ սեպտեմբերի 5-ին. Վերցված է 2021 թ․ սեպտեմբերի 3-ին.
  125. ↑ «Отец Марадишвили рассказал о звонке Рангника: «Локомотив» вышел на нас несколько недель назад»». sport24.ru (ռուսերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ հոկտեմբերի 27-ին. Վերցված է 2021 թ․ սեպտեմբերի 3-ին.
  126. ↑ «Рангник рассказал, почему Гисдоль стал главным тренером «Локомотива»». www.sport-express.ru (ռուսերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ հոկտեմբերի 19-ին. Վերցված է 2021 թ․ հոկտեմբերի 19-ին.
  127. ↑ «Рангник: не я принял решение об увольнении Николича». championat.com (ռուսերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ հոկտեմբերի 19-ին. Վերցված է 2021 թ․ հոկտեմբերի 19-ին.

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Ռալֆ_Ռանգնիկ&oldid=10004140» էջից