Títrun
 |
Þessi grein þarfnast hreingerningar svo hún hæfi betur sem grein hér á Wikipediu. |
hér að ofan: buretta með staðallausn ,
hér að neðan: Erlenmeyer-flaska (betri títrunarflaska ) með sýnislausn
Títrun ( títrmæling, rúmmál eða mæligreining ) er aðferð við magngreiningu í efnafræði . Þekkt efni þar sem styrkur er óþekktur (sýnislausn) er hvarfað í markvissu efnahvarfi við staðlaða lausn þar sem styrkurinn er nákvæmlega þekktur. Rúmmál staðallausnarinnar sem notuð er er mælt og óþekktur styrkur sýnislausnarinnar er reiknaður út með stoichiometry .
Aðferðin er líka möguleg með litlum búnaði og er því notuð snemma í grunnþjálfun. Þar sem mælingarniðurstöðurnar eru mjög nákvæmar með bjartsýni títrunaraðferðum og auðvelt er að gera títrunina sjálfvirka, er það mikið notað í efnagreiningu.
Í læknisfræði og lyfjafræði er títrun skilin sem ferli skammtaaðlögunar, sem stillir smám saman skammta lyfs með því að auka eða minnka skammtinn þar til ákjósanlegur árangur næst ( skammtaaðlögun ) .
Stofnendur títrunar eru Joseph Louis Gay-Lussac, François Antoine Henri Descroizilles, Claude-Louis Berthollet og Louis-Nicolas Vauquelin í Frakklandi seint á 18. og snemma á 19. öld. öld.