პენიცილინი
პენიცილინი (Penicillin; აბრევიატურა PCN) — ბეტა-ლაქტამური ანტიბიოტიკების ჯგუფი, რომლებსაც გრამ-პოზიტიური ორგანიზმების — ბაქტერიული ინფექციების სამკურნალოდ იყენებენ. სახელს „პენიცილინი“ ასევე იყენებენ პენიცილინის ჯგუფის სპეციფიკური წევრის მიმართ, რომლის მოლეკულური ფორმულაა R-C9H11N2O4S, სადაც R ცვლადი გვერდითი ჯაჭვია. იხმარება უმთავრესად ჩირქოვან-სეფსისურ პროცესებთან დაკავშირებულ დაავადებათა წინააღმდეგ; აღმოაჩინა ინგლისელმა მიკრობიოლოგმა ალექსანდერ ფლემინგმა 1929 წელს.[1]
