Hyperborea
Hyperborea (-ae, fem.) (Graece: Ὑπερβορέα, quod est "ultra boream terra"), est terra quam geographi Graeci antiqui sub septentrionibus iacere putabant. Incolae Hyperboreae erant Hyperborei (Ὑπερβόρε(ι)οι), qui deum Apollinem colebant. Quorum sedes, ut ex Ciceronis De natura deorum libris[1] intellegi potest, primo in Tracia sitas fuisse veteres geographi putabant.
Prima mentio Hyperboreae invenitur in Herodoti Historiis[2]. Etiam ut Herodotus, qui partem librorum suorum accepit a praecessoribus suis velut Hesiodo, Homero, Aristea, omnes veteres scriptores dicunt Getas fuisse illum populum Hyperboreorum. Pindaro, illi illustrissimo poetae Graeciae, persuasum erat[3]Apollinem[4], postquam una cum Neptuno moenia Troiae restruxit, revertisse in suum patriam in Histrum, in Hyperborea.
Nexus interni
Litterae
[recensere | fontem recensere]- Franciscus Molina-Moreno: De hyperboreis renascentibus. In: Vox Latina: Commentarii periodici favore et subsidio Studiorum Universitatis Saravicae comparati tomus 48, 2012, fasc. 189.
Notae
[recensere | fontem recensere]Fontes
[recensere | fontem recensere]- Diodorus Siculus, libro secundo Bibliothecae Historicae cap.47
- Herodotus, Melpomene 32-36