Spectrum visibile

Prisma triangulare lucem albam in colores spectri visualis partitur.

Spectrum visibile, seu opticum seu prismaticum, pura Latinitate spectrum quod videmus, est pars spectri electromagnetici quae per oculum humanum videri potest. Radiatio electromagnetica in hoc spatio longitudinis undarum lux visibilis vel breviter lux appellatur. Sanus oculus humanus longitudolongitudines radiationis inter circiter 380 et 750 nanometra accipit, quod spatium cum frequentiis inter 400 et 790 Hertz congruit. Hi fines perceptionis humanae non subtiliter definiuntur, atque in singulis hominibus variant, ut a 310 nm (radiatione infrarubra) ad 1100 nm (radiationem ultraviolaceam) in optimis naturae condicionibus extendi possint.

Spectrum visibile non omnes colores ab humano systemate visuali distinctos continet. Absunt colores non saturati, sicut roseus, atque variationes purpureae, sicut magenta, quia solum per mixtas undarum longitudines fiunt. Colores qui solum unam undarum longitudinem exhibent colores puri et colores spectrales appellantur.

Nexus interni

• Caelestis arcus
• Motus ad rubrum
• Isaacus Newtonus
• Optica
• Refractio

Bibliographia

• Asimov, Isaac. 1975. Eyes on the universe: a history of the telescope. Bostoniae: Houghton Mifflin. ISBN 978-0-395-20716-1.
• Evans, Ralph M. 1974. The perception of color. Novi Eboraci: Wiley-Interscience. ISBN 978-0-471-24785-2.
• Livingston, W. C. 2001. Color and light in nature. Ed. secunda. Cantabrigiae: Cambridge University Press. ISBN 0-521-77284-2.
• Sliney, D. H. 2016. "What is light? The visible spectrum and beyond." Eye 30, no. 2 (Februarius): 222–29. doi:10.1038/eye.2015.252. ISSN 1476-5454. PMC 4763133. PMID 26768917.
• Starr, Cecie, with Christine A. Evers et Lisa Starr, eds. 2005. "Biology: Concepts and Applications." Thomson Brooks/Cole. ISBN 978-0-534-46226-0. Internet Archive.
• Waldman, Gary. 2002. Introduction to light: the physics of light, vision, and color. Mineolae: Dover Publications. ISBN 978-0-486-42118-6.