Лајбах
Лајбах | |
---|---|
Лајбах во 2011 | |
Животописни податоци | |
Потекло | Трбовље, Југославија |
Жанрови | |
Период на активност | 1980–присутни |
Издавачи |
|
Соработници | |
Мреж. место | laibach.org |
Членови | |
see the членовите дел |
Лајбах (laɪbax) е словенечка авангардана музичка група поврзана со индустриска музика, Воена индустрија и Неокласичен темен бран. Формирана е во малото гратче Трбовље (за време на СФР Југославија) во 1980, Лајбах претставува музичко крило на Новата словенечка уметност (НСК)[1].
Историја
[уреди | уреди извор]Во словенечкиот град Трбовље, група млади уметници започнале ангажирано уметничко и музичко движење, наречено Лајбах. За две години тие формирале армија од истомисленици а во 1982 година. го одржале првиот концерт во Љубљана, по што следеле настапи во Загреб и Белград. Тие ја завршиле својата успешна година како главни претставници на фестивалот NEW ROCK, повторно во Љубљана[2].
Веќе следната година, настанале проблеми. Имено, на 23 јуни 1983 година, групата се појавила во политичкото ТВ шоу „ТВ Неделен“. Нивното интервју, резултирало со жестоки реакции од јавноста, но и официјална забрана за јавни настапи и употреба на името Лајбах во рамките на границите на СФРЈ.
Со цел да ја истакнат апсурдноста на ригидната организација на државите позиции за уметничката слобода , тие уште еднаш на чуден ироничен начин го напаѓаат униформниот култ на личноста и авторитарната концепција на општеството, во соработка со неколку истомисленици (сликарската група Ирвин, Сципион сестри театар Нашице ...) тие создавале естетско движење во форма на утописка имагинација за државата НСК, која имала свои амбасади, пасоши, па дури и поштенски марки[3].
Признавањето од запад дошло уште во 1985 година, кога музичката куќа на Волтер Улбрихт Шалфолиен од Хамбург го издава вториот албум на Лајбах „Recapitulation '80 -'84". Следната година, Англичаните исто така се заинтересирале за Лајбах со објавување на англискиот "Акрополис" од 1986 етикетата Cherry Red, а конечната потврда од островот пристигнала во 1987 година кога излегуваат со легендарните „Опус Деи“ за „Мјутек рекордс“. На овој албум е можеби најголемиот хит на Лајбах - „Животот е живот“, преработка на стар хит, со што започнала нивната светска афирмација. Тогаш на сите им станало јасно дека не постои политика што може да го забрани она што целиот цивилизиран свет тврдел дека создаваат одлична музика. Така од овие причини, но и од страв дека забраните може да станат контрапродуктивни, во 1987 година југословенските власти ја укинале забраната за јавен настап на групата Лајбах. Ова било проследено со опсежна творечка фаза во која биле вклучени албумите „Let It Be“ од 1988 и „Симпатии за ѓаволот“ од 1989 година, проследено со првата голема европска, а потоа и светска турнеја на Лајбах[4].
Потоа до 2000 година, следувале следниве албуми: „Магбет“, „Капитал“, „Љубjана, Загреб, Белград“, „НАТО“ со „Окупирана Европа турнеја во НАТО“, потоа „Исус Христос Суперesвезда“ и „Малчи Белиќ во живо“ .
Во 21-от век се претставиле во живо со „Сесиите на Peон Пил“ и албумите „ВАТ“, „Антите“ и последниот „Волк“. Елизабет Хол Лондон, Скрим Театар Лос Анџелес, Мур Театар Сиетл, Кујна, Паладиум Њујорк, Опера Хаус Торонто, Вестерн Театар парк Чикаго, Дојчес Шауспелхаус Хамбург, Фолксбуе, и др. Е-Верк Берлин, Луцема Прага, Музеј за модерна уметност Стокхолм, театар Горбунова Москва[5]...
Тие имаат напишано музика за 15 театарски претстави и одржале безброј уметнички претстави во форма на изложби и инсталации во вселената а за нивната НСК, снимени се неколку документарни и играни филмови.
Контраверзи
[уреди | уреди извор]Поради сценската употреба на униформите, тоталитарната естетика, но и вагнерскиот пристап кон музиката, Лајбах често беше обвинет за премногу лево или премногу десно. Лајбах отсекогаш го негирал тоа, а Милан Фрас, пејачот на групата, еднаш испровоциран кон овие обвинувања изјавил: „Ние сме фашисти исто колку што Хитлер беше сликар!“[6].
Состав
[уреди | уреди извор]- Милан Фрас, вокал[7].
- Иван Новак, светло, проекција, портпарол
- Мина Спилерr, вокал, синтисајзер
- Јанез Габрич, тапани
- Лука Јамник, синтисајзер
- Примож Хладник, синтисајзер
- Ева Брезникар, вокал, удиралки
- Наташа Реговец, вокал, удиралки
- Дамјан Бизиљ , синтисајзер
Дискографија
[уреди | уреди извор]- Лајбах (албум) (Шкуц/ Ропот, 1985)[8],
- Рекапитулација 1980-1984 (1985),
- Нов консерватив (1985),
- Нова Акропола (Цреша Ред, 1986),
- Окупираната Европа турнеја 1985 (1986),
- Опус Деи (албум) (Без записи, 1987),
- Словенска Акропола (1987),
- Крст Под Триглавом-крштевање (1987),
- Нека биде (Исклучени записи, 1988),
- Симпатија за ѓаволот (Без записи, 1988),
- Макбет (Безобразни записи, 1990),
- Капитал (неми записи, 1992),
- Љубjана-Загреб-Белград , (Сивата површина / нежните записи, 1993),
- НАТО (Mute Records, 1994),
- Окупирана Европа турнеја во НАТО 1994-1995 (Сивата област / неми записи, 1996),
- Исус Христос Суперsвезда (Сивата област / неми записи, 1996),
- Малчи Белиќ, 21 декември 1984 година (Сивата површина / неми записи, 1997),
- Сесиите на Peон Пил (Strangefruit, 2002),
- WAT (неми записи, 2003),
- Химни (Без записи, 2004, компилација),
- Волк (Исклучени записи, 2006).
- Laibachkunstderfuge 2008
- Gesamtkunstwerk 2011
- Монументална ретро-авангарда (Во живо на Тејт модерна) 2012
- Железно небо небо 2012
- Спектар (Исклучени записи, 2014)
- Исто така попрскајте ја Заратустра '(Исклучени записи, 2017)
Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ „Laibach“. Архивирано од изворникот на 2022-01-21. Посетено на 2020-04-03.
- ↑ Laibach ~ The Sound of Music
- ↑ Laibach är ett band från Slovenien
- ↑ „Die beiden Konzerte in“. Архивирано од изворникот на 2019-09-01. Посетено на 2020-04-03.
- ↑ Dunkle Reiter und ihre Hymnen: die legendäre INDUSTRIAL l METALBAND aus SLOWENIEN ist KULT
- ↑ Controversial Slovenian
- ↑ Laibach „The Sound of Music“
- ↑ Laibach sind von Originalität
Надворешни врски
[уреди | уреди извор]- Official Laibach website
- Laibach at Discogs
- Laibach at AllMusic
- Laibach at Rateyourmusic
- How Laibach and Muslimgauze Made the Last Communist Leader a Music Icon
Литература
[уреди | уреди извор]- Janjatović, Petar. EX YU ROCK enciklopedija 1960-2006. ISBN 978-86-905317-1-4.
- Arns, Inke (2002). Neue Slowenische Kunst (NSK) – eine Analyse ihrer kuenstlerischen Strategien im Kontext der 1980er Jahre in Jugoslawien [Neue Slowenische Kunst (NSK) – an Analysis of their Strategies in the Context of the 1980s]. Regensburg: Museum Ostdeutsche Galerie. ISBN 961-90851-1-6.
- Arns, Inke, уред. (2003). Irwin: Retroprincip 1983-2003. Frankfurt/Main: Revolver – Archiv für aktuelle Kunst. ISBN 3-936919-56-9.
- Humbertclaude, Éric (2008). Empreintes : regards sur la création musicale contemporaine (француски). Paris: L’Harmattan. ISBN 978-2-296-06979-4.
- Janjatović, Petar (2007). EX YU ROCK enciklopedija 1960-2006 (српски). Belgrade: self-published. ISBN 978-86-905317-1-4.
- Monroe, Alexei (2005). Interrogation Machine – Laibach and NSK. MIT Press. ISBN 978-0-262-63315-4.. Foreword by Slavoj Žižek.
- Wolfson, Richard (4 September 2003). „Warriors of weirdness“. The Daily Telegraph. Посетено на 2012-08-31.