Peter Carington
.svg){kind=small}
| Peter Carington | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Minister zonder portefeuille | ||||
| Aangetreden | 19 oktober 1963 | |||
| Einde termijn | 16 oktober 1964 | |||
| Premier | Alec Douglas-Home | |||
| Voorganger | Percy Mills | |||
| Opvolger | Eric Fletcher | |||
| First Lord of the Admiralty | ||||
| Aangetreden | 14 oktober 1959 | |||
| Einde termijn | 19 oktober 1963 | |||
| Premier | Harold Macmillan | |||
| Voorganger | George Douglas-Hamilton | |||
| Opvolger | George Jellicoe | |||
| Hoge Commissaris voor Australië | ||||
| Aangetreden | 26 mei 1956 | |||
| Einde termijn | 14 oktober 1959 | |||
| Premier | Anthony Eden (1956-1957) Harold Macmillan (1957-1959) | |||
| Voorganger | Stephen Holmes | |||
| Opvolger | William Oliver | |||
| Onderminister voor Defensie | ||||
| Aangetreden | 18 oktober 1954 | |||
| Einde termijn | 26 mei 1956 | |||
| Premier | Winston Churchill (1954-1955) Anthony Eden (1955-1956) | |||
| Voorganger | Nigel Birch | |||
| Opvolger | Archibald Acheson | |||
| Nestor van het Hogerhuis | ||||
| Aangetreden | 22 februari 2007 | |||
| Einde termijn | 9 juli 2018 | |||
| Voorganger | George Jellicoe | |||
| Opvolger | Bertram Bowyer | |||
| Lid van het Hogerhuis | ||||
| Aangetreden | 6 juni 1940 | |||
| Einde termijn | 9 juli 2018 | |||
| ||||
Peter Alexander Rupert Carington, Baron Carrington, Baron Carington van Upton (Londen, Engeland, 6 juni 1919 – aldaar, 9 juli 2018) was een Brits politicus en diplomaat van de Conservative Party.
Carington was tijdens de Tweede Wereldoorlog kapitein, tijdelijk fungerend als majoor, in de Grenadier Guards. Hij maakte onder andere de Slag om Nijmegen mee. Vertraagd door de oorlog kon hij pas in 1945 zijn plaats innemen in het Hogerhuis, waarop hij formeel sinds 1940 al zitting in had.
Carington was van 1951 tot 1954 onderstaatssecretaris voor Landbouw en Visserij en van 1954 tot 1956 onderminister voor Defensie, daarna was hij van 1956 tot 1959 Hoge Commissaris voor Australië (een gevolmachtigd minister). Na zijn terugkeer in 1959 was hij First Lord of the Admiralty (ministers van Marine) tot 1963. In de jaren 1964-1970 was de Hogerhuisfractie van de Conservative Party onder zijn leiding in de oppositie. Daarna was hij van 1970 tot 1974 minister van defensie onder Edward Heath en van 1979 tot 1982 minister van buitenlandse zaken onder Margaret Thatcher. Hij trad af omdat hij de volle verantwoordelijkheid aanvaardde voor het feit dat niemand in zijn organisatie de Falklandoorlog had zien aankomen. Sindsdien wordt deze houding, waarbij iemand de consequentie trekt uit verkeerd gelopen dingen waarover hij formeel de leiding heeft maar waaraan hij persoonlijk niets kon doen, in Nederland als "carringtondoctrine" aan politici ten voorbeeld gesteld. Nadien was hij van 1984 tot 1988 de zesde secretaris-generaal van de NAVO. Carington was van 1940 tot aan zijn dood in 2018 78 jaar lid van het Hogerhuis, daarnaast was hij van 2007 tot 2018 ook nestor van het Hogerhuis.
Merkwaardigerwijs wordt zijn familienaam (die overigens tot 1839 Smith luidde) anders gespeld dan zijn adellijke: het is Peter Carington, maar Baron Carrington.
Onderscheidingen
[bewerken | brontekst bewerken]- 1992: Four Freedoms Award voor vrijwaring van vrees
Titels en predicaten
[bewerken | brontekst bewerken]- Peter Alexander Rupert Carington (1919-1938)
- Peter Alexander Rupert Carington, Baron Carrington (1938-1985)
- Sir Peter Alexander Rupert Carington, Baron Carrington (1985-1999)
- Sir Peter Alexander Rupert Carington, Baron Carrington, Baron Carington van Upton (1999-2018)
| Voorganger: George Douglas-Hamilton |
First Lord of the Admiralty 1959–1963 |
Opvolger: George Jellicoe |
| Voorganger: Quintin Hogg |
Leader of the House of Lords 1963–1964 |
Opvolger: Frank Pakenham |
| Voorganger: Denis Healey |
Minister van Defensie 1970–1974 |
Opvolger: Ian Gilmour |
| Voorganger: Peter Thomas |
Partijvoorzitter van de Conservative Party 1972–1974 |
Opvolger: Willie Whitelaw |
| Voorganger: Eerste |
Minister van Energie 1974 |
Opvolger: Eric Varley |
| Voorganger: David Owen |
Minister van Buitenlandse Zaken 1979–1982 |
Opvolger: Francis Pym |
| Voorganger: Joseph Luns |
Secretaris-generaal van de NAVO 1984–1988 |
Opvolger: Manfred Wörner |
· 
· 
- Brits ambassadeur
- Britse baron voor het leven
- Brits diplomaat
- Brits militair in de Tweede Wereldoorlog
- Brits minister van Buitenlandse Zaken
- Brits minister van Defensie
- Brits minister van Economische Zaken
- Brits minister zonder portefeuille
- Brits onderminister
- Brits partijvoorzitter
- Conservative Party-politicus (Verenigd Koninkrijk)
- Engelse adel
- Falklandoorlog
- Leader of the House of Lords
- Lid van het Hogerhuis (Verenigd Koninkrijk)
- Secretaris-generaal van de NAVO