Russisch voetbalelftal (mannen)
| Rusland | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
| Bijnaam | Наши парни (Onze mannen)
Сборная (Nationaal voetbalelftal) | ||||
| Kledingsponsor | Adidas | ||||
| FIFA-ranglijst | 33  2 (20 juni 2024)
| ||||
| Hoogste ranking | 3e (apr-mei 1996) | ||||
| Laagste ranking | 70e (jun 2018) | ||||
| Associatie | Rossieskie Foetbol'nyi Sojoez | ||||
| Bondscoach | Valeri Karpin
| ||||
| Stadion | Olympisch Stadion Loezjniki | ||||
| Meeste interlands | Sergej Ignasjevitsj (127) | ||||
| Topscorer | Aleksandr Kerzjakov (30) | ||||
| Wedstrijden | |||||
| Eerste interland: Finland 2–1 Rusland (Stockholm, Zweden; 30 juni 1912) Grootste overwinning: Rusland 9–0 San Marino  (Saransk, Rusland; 8 juni 2019) Grootste nederlaag:  Duitsland 16–0 Rusland (Stockholm, Zweden; 1 juli 1912) | |||||
| Wereldkampioenschap | |||||
| Optredens | 4 (eerste keer: 1994) | ||||
| Beste resultaat | Kwartfinale (2018) | ||||
| Europees kampioenschap | |||||
| Optredens | 6 (eerste keer: 1996) | ||||
| Beste resultaat | Halve finale (2008) | ||||
| |||||
Het Russisch voetbalelftal (Russisch: Сбо́рная Росси́и по футбо́лу, Sbornaja Rossii po foetboloe) is een team van voetballers dat Rusland vertegenwoordigt in internationale wedstrijden. Van 1923 tot 1992 kwamen Russische voetballers uit voor het voetbalelftal van de Sovjet-Unie. Op het EK voetbal van 1992 was het land actief als deel van het Gemenebest van Onafhankelijke Staten. Het grootste succes tot op heden is het bereiken van de halve finale op het EK 2008.
Geschiedenis
[bewerken | brontekst bewerken]Beginjaren
[bewerken | brontekst bewerken]Al rond de eeuwwisseling werd er gevoetbald in Sint-Petersburg, maar een echte nationale voetbalbond werd pas in 1912 opgericht. De eerste interland werd gespeeld op 30 juni 1912 tegen het Grootvorstendom Finland en werd met 2–1 verloren. Deze wedstrijd werd gespeeld op de Olympische Spelen in Stockholm. In principe was het echter nog geen officiële interland, daar Finland op dat moment nog deel uitmaakte van het Russische keizerrijk. Als verliezer mocht Rusland nog deelnemen aan het troosttoernooi en trof daar Duitsland. Het werd maar liefst 16–0 voor de Duitsers, waarvan tien goals van de voet van Gottfried Fuchs.
In 1910 speelde Rusland al eens tegen Bohemen, maar deze wedstrijd, die ze met 5–4 wonnen wordt niet als officieel beschouwd door de FIFA. Er werden wedstrijden gepland tegen Duitsland en Frankrijk in 1915, maar door het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog werden deze geschrapt. In 1923 werd het elftal opgevolgd door het voetbalelftal van de Sovjet-Unie.
Nieuwe start
[bewerken | brontekst bewerken]Na de ontmanteling van de Sovjet-Unie ging Rusland verder als onafhankelijke staat. De eerste officiële interland na de EK-eindronde 1992 in Zweden, waar Rusland nog deel uitmaakte van het Gemenebest van Onafhankelijke Staten, werd gespeeld op 16 augustus 1992 in Moskou. Tegenstander was Mexico, dat met 2-0 werd verslagen dankzij doelpunten van Valeri Karpin (strafschop) en Dmitriy Popov. De eerste jaren vanaf 1992 waren niet al te succesvol. Twee keer werd het WK gehaald en twee keer het EK, maar verder dan de eerste ronde kwamen de Russen nooit. In 2006 werd de Nederlandse trainer Guus Hiddink benoemd tot bondscoach (met oud-Feyenoorder Igor Kornejev als zijn assistent) met als doel het Russische voetbal groots op de kaart te zetten. De Russen behaalden in de kwalificatiereeks voor het EK 2008 in Oostenrijk en Zwitserland de tweede plaats achter Kroatië waardoor ze zich, ten koste van Engeland, voor de EK-eindronde plaatsten. Op dat toernooi bereikten ze de halve finale door Nederland in de kwartfinale te verslaan. De finale haalde het elftal niet; de latere kampioen Spanje was met 3–0 te sterk. Op 13 februari 2010 maakte Hiddink bekend te stoppen als bondscoach van Rusland. Zijn in de zomer aflopende contract werd niet verlengd. "Na een zeer prettig gesprek met de nieuwe bondsvoorzitter is besloten dat we na het aflopen van mijn contract op 30 juni uit elkaar gaan", verklaarde Hiddink in zijn column in dagblad De Telegraaf.[1] Onder leiding van Hiddink wist Rusland zich vervolgens niet te plaatsen voor het WK voetbal 2010 in Zuid-Afrika.
WK-eindronde 2014
[bewerken | brontekst bewerken]Rusland, de organisator van het volgende WK voetbal in 2018, blameerde zichzelf in 2014 opnieuw bij de wereldtitelstrijd. Ook bij het derde optreden wist de ploeg de eerste ronde niet te overleven. In de laatste groepswedstrijd op 26 juni hield Algerije de selectie van bondscoach Fabio Capello in Curitiba, Brazilië op 1–1.[2] Met vier punten verzekerde de Noord-Afrikaanse ploeg zich achter België van de tweede plaats, goed voor een duel met Duitsland in de achtste finales.
Capello vertrouwde na de voorgaande nederlaag tegen België (1–0) nog volledig op de goede afloop in groep H. "We hoeven alleen van Algerije te winnen", merkte hij nuchter op. Capello gaf tegen Algerije tien basisspelers van het duel met België opnieuw zijn vertrouwen.
Na de roemloze uitschakeling liet Capello weten graag aan te willen blijven als bondscoach van Russische nationale ploeg.[3] De Italiaanse trainer hoopte dat hij van zijn meerderen de kans zou krijgen om bij het WK in 2018 in Rusland revanche te nemen voor de vroegtijdige eliminatie in Brazilië. "De mensen die de leiding hebben, moeten hierover beslissen. Maar ik denk dat ik het tot nu toe goed heb gedaan", zei hij na het duel tegen Algerije. De dan 68-jarige Capello had op dat moment nog een contract tot 2018. In 2015 kreeg Capello echter alsnog zijn congé.
WK-gastheer in 2018
[bewerken | brontekst bewerken]Omdat Rusland gastheer was van het WK voetbal 2018 was de nationale selectie automatisch geplaatst voor de eindronde in eigen land. Bondscoach Stanislav Tsjertsjesov mikte op minimaal een plaats in de achtste finales, verkondigde hij in een gesprek met fans via het netwerk VKontakte, de Russische variant van Facebook, op 30 januari 2018.[4] "We moeten de eerste ronde doorkomen, we willen een waardige gastheer zijn", aldus Tsjertsjesov, die met zijn team veel kritiek te verduren kreeg. Bij de FIFA Confederations Cup 2017, de generale repetitie voor het WK, werden de Russen in de groepsfase uitgeschakeld. De coach benadrukte dat het thuisvoordeel je nog geen kanshebber maakt. "Maar het is logisch dat de fans willen dat je zo ver mogelijk komt." Rusland was ingedeeld in groep A, samen met Saoedi-Arabië, Egypte en Uruguay. In de openingswedstrijd, op donderdag 14 juni, wist de ploeg met maar liefst 5–0 te winnen van het zwak spelende Saoedi-Arabië, onder meer door twee treffers van invaller Denis Tsjerysjev.[5] Die zege betekende de grootste overwinning in een openingswedstrijd van een WK-eindronde ooit. Na een 3–1 overwinning op Egypte en een 0–3 verlies tegen Uruguay ging Rusland naar de volgende ronde. Hier wachtte Spanje, maar Rusland wist Spanje na verlengingen op 1–1 te houden en wist de strafschoppenreeks zelfs te winnen. In de kwartfinale tegen Kroatië waren er ook strafschoppen nodig nadat Mario Fernandes, met nog vijf minuten te gaan, het in de tweede verlenging 2–2 wist te maken. Deze keer verloor Rusland.
Na het WK in eigen land
[bewerken | brontekst bewerken]Na het succesvolle WK, waarin de kwartfinale pas het eindstation bleek, begon voor Rusland de eerste editie van de UEFA Nations League. In een poule in divisie B met Zweden en Turkije werd Rusland tweede achter de Scandinaviërs. Zweden had een beter doelsaldo (+2 om +1) en promoveerde naar divisie A. In de kwalificaties voor het EK 2020 werd de tweede plek in de groep behaald achter de ongenaakbare Belgen en Rusland was daarmee gekwalificeerd. Rusland won alle wedstrijden tegen de overige tegenstanders in de poule: Schotland, Cyprus, Kazachstan en San Marino. Het EK, waarbij Sint-Petersburg met het Krestovskistadion een van de speelsteden is, werd door de coronapandemie naar 2021 verschoven. Voor de tweede editie van de UEFA Nations League was Rusland het hoogst geklasseerde land in divisie B en daarmee groepshoofd. Echter kregen de Russen het in een poule met Hongarije, Servië en Turkije voor de tweede maal niet voor elkaar om te promoveren naar divisie A. Ze eindigden tweede achter de Hongaren.
Deelnames aan internationale voetbaltoernooien
[bewerken | brontekst bewerken]Wereldkampioenschap
[bewerken | brontekst bewerken]| Wereldkampioenschap voetbal | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Jaar | Ronde | Wed. | W | G | V | DV | DT | Kwal |
| 1930–1990 | Bij Sovjet-Unie | |||||||
 1994 |
Groepsfase | 3 | 1 | 0 | 2 | 7 | 6 | (Kwal.) |
 1998 |
Niet gekwalificeerd | |||||||
  2002 |
Groepsfase | 3 | 1 | 0 | 2 | 4 | 4 | (Kwal.) |
| 2006 |
Niet gekwalificeerd | |||||||
 2010 |
Niet gekwalificeerd | |||||||
 2014 |
Groepsfase | 3 | 0 | 2 | 1 | 2 | 3 | (Kwal.) |
| 2018 |
Kwartfinale | 5 | 2 | 2 | 1 | 11 | 7 | |
 2022 |
Gediskwalificeerd[6] | |||||||
.svg){kind=small}  2026 |
Uitgesloten van deelname | |||||||
Europees kampioenschap
[bewerken | brontekst bewerken]| Europees kampioenschap voetbal | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Jaar | Ronde | Wed. | W | G | V | DV | DT | Kwal |
| 1960–1988 | Bij Sovjet-Unie | |||||||
 1992 |
Bij Gemenebest van Onafhankelijke Staten | |||||||
 1996 |
Groepsfase | 3 | 0 | 1 | 2 | 4 | 8 | (Kwal.) |
.svg){kind=small}  2000 |
Niet gekwalificeerd | |||||||
 2004 |
Groepsfase | 3 | 1 | 0 | 2 | 2 | 4 | (Kwal.) |
 .svg){kind=small} 2008 |
Halve finale | 5 | 3 | 0 | 2 | 7 | 8 | (Kwal.) |
  2012 |
Groepsfase | 3 | 1 | 1 | 1 | 5 | 3 | (Kwal.) |
| 2016 |
Groepsfase | 3 | 0 | 1 | 2 | 2 | 6 | (Kwal.) |
 2020 |
Groepsfase | 3 | 1 | 0 | 2 | 2 | 7 | (Kwal.) |
| 2024 |
Uitgesloten van deelname | |||||||
FIFA Confederations Cup
[bewerken | brontekst bewerken]| FIFA Confederations Cup | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Jaar | Ronde | Wed. | W | G | V | DV | DT | |
| 2017 |
Groepsfase | 3 | 1 | 0 | 2 | 3 | 3 | |
UEFA Nations League
[bewerken | brontekst bewerken]| UEFA Nations League | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Jaar | Div. | Eindpositie | Wed. | W | G | V | DV | DT | Res. | ||
| 2018–19 | B | 17e | 4 | 2 | 1 | 1 | 4 | 3 | 
| ||
| 2020–21 | B | 24e | 6 | 2 | 2 | 2 | 9 | 12 |
| ||
| 2022–23 | B | Gediskwalificeerd[7] | 
| ||||||||
Interlands
[bewerken | brontekst bewerken]
Zie Interlands Russisch voetbalelftal 2020-2029 voor de meest actuele gespeelde en komende interlands van Rusland.Bondscoaches
[bewerken | brontekst bewerken]- Bijgewerkt tot en met de wedstrijd tegen
Cuba (8-0) op 20 november 2023.
| Naam | Van | Tot | Duels | W | G | V |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Pavel Sadyrin |
16 augustus 1992 | 28 juni 1994 | 23 | 12 | 6 | 5 |
| Oleg Romantsev |
17 augustus 1994 | 19 juni 1996 | 25 | 17 | 4 | 4 |
| Boris Ignatjev |
28 augustus 1996 | 30 mei 1998 | 20 | 8 | 8 | 4 |
| Anatolij Bysjovets |
19 augustus 1998 | 18 november 1998 | 6 | 0 | 0 | 6 |
| Oleg Romantsev |
27 maart 1999 | 14 juni 2002 | 35 | 19 | 10 | 6 |
| Valeri Gazzajev |
21 augustus 2002 | 20 augustus 2003 | 9 | 4 | 2 | 3 |
| Georgi Jartsev |
6 september 2003 | 30 maart 2005 | 19 | 8 | 6 | 5 |
| Joeri Sjomin |
4 juni 2005 | 12 oktober 2005 | 7 | 3 | 4 | 0 |
| Aleksandr Borodjoek |
1 maart 2006 | 27 mei 2006 | 2 | 0 | 1 | 1 |
| Guus Hiddink |
16 augustus 2006 | 3 maart 2010 | 39 | 22 | 7 | 10 |
| Dick Advocaat |
11 augustus 2010 | 30 juni 2012 | 24 | 12 | 8 | 4 |
 Fabio Capello |
16 juli 2012 | 14 juli 2015 | 33 | 17 | 11 | 5 |
| Leonid Sloetski |
7 augustus 2015 | 20 juni 2016 | 13 | 6 | 2 | 5 |
| Stanislav Tsjertsjesov |
31 augustus 2016 | 8 juli 2021 | 57 | 25 | 11 | 21 |
| Valeriy Karpin |
26 juli 2021 | heden | 16 | 9 | 6 | 1 |
Huidige selectie
[bewerken | brontekst bewerken]De volgende spelers werden opgeroepen voor de vriendschappelijke wedstrijden tegen Servië en Paraguay op 21 en 25 maart 2024.
Interlands en doelpunten tot en met de wedstrijd tegen Cuba op 21 maart 2024.
Spelersrecords
[bewerken | brontekst bewerken]Deze lijst bevat geen spelers die het Russische rijk (1910-1914), de Sovjet-Unie (1924-1991) en het GOS (1992) vertegenwoordigden.
Meeste interlands
[bewerken | brontekst bewerken].jpg)
| Naam | Carrière | Interlands | Doelpunten | |
|---|---|---|---|---|
| 1 | Sergej Ignasjevitsj | 2002–2018 | 127 | 8 |
| 2 | Igor Akinfejev | 2004–2018 | 111 | 0 |
| 3 | Viktor Onopko | 1992–2004 | 109 | 7 |
| 4 | Joeri Zjirkov | 2005–2021 | 105 | 2 |
| 5 | Vasili Berezoetski | 2003–2016 | 101 | 5 |
| 6 | Aleksandr Kerzjakov | 2002–2016 | 90 | 30 |
| 7 | Aleksandr Anjoekov | 2004–2013 | 76 | 1 |
| 8 | Andrej Arsjavin | 2002–2012 | 74 | 17 |
| 9 | Valeri Karpin | 1992–2003 | 72 | 17 |
| 10 | Vladimir Bjestsjastnik | 1992–2003 | 71 | 26 |
Laatst bijgewerkt tot en met 22 maart 2024.
Meeste doelpunten
[bewerken | brontekst bewerken]
| Naam | Carrière | Doelpunten | Interlands | Doelpunt/Interland | |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Artjom Dzjoeba | 2011–2021 | 30 | 55 | 0,55 |
| Aleksandr Kerzjakov | 2002–2016 | 90 | 0,33 | ||
| 3 | Vladimir Bjestsjastnik | 1992–2003 | 26 | 71 | 0,37 |
| 4 | Roman Pavljoetsjenko | 1982–1994 | 21 | 50 | 0,42 |
| 5 | Valeri Karpin | 1992–2003 | 17 | 72 | 0,24 |
| Andrej Arsjavin | 2002–2012 | 74 | 0,23 | ||
| 7 | Fjodor Smolov | 2012–2021 | 16 | 44 | 0,36 |
| 8 | Dmitri Sytsjov | 2002–2010 | 15 | 47 | 0,32 |
| 9 | Roman Sjirokov | 2008–2016 | 13 | 56 | 0,23 |
| 10 | Denis Tsjerysjev | 2012–2021 | 12 | 33 | 0,36 |
| Igor Kolyvanov | 1992–1998 | 35 | 0,34 | ||
| Aleksandr Kokorin | 2011–2017 | 47 | 0,26 |
Laatst bijgewerkt tot en met 22 maart 2024.
FIFA-wereldranglijst[8]
[bewerken | brontekst bewerken]| 1993 | 1994 | 1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | 2023 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 14
|
 13
|
5
|
 7
|
12
|
40
|
18
|
21
|
21
|
23
|
24
|
32
|
34
|
22
|
23
|
9
|
12
|
13
|
12
|
9
|
22
|
31
|
24
|
56
|
64
|
48
|
38
|
39
|
34
|
37
|
38
|
Bekende (ex-)spelers
[bewerken | brontekst bewerken] Zie Lijst van spelers van het Russische voetbalelftal voor een overzicht van spelers met minimaal tien interlands achter hun naamSelecties
[bewerken | brontekst bewerken]Wereldkampioenschap
[bewerken | brontekst bewerken]
Europees kampioenschap
[bewerken | brontekst bewerken]Externe links
[bewerken | brontekst bewerken]
· 
· 
· · 
Albanië · 
Andorra · 
Armenië · 
Azerbeidzjan · België · 
Bosnië en Herzegovina · 
Bulgarije · 
Cyprus · 
Denemarken · Duitsland · Engeland · 
Estland · 
Faeröer · 
Finland · Frankrijk · 
Georgië · 
Gibraltar · 
Griekenland · 
Hongarije · 
Ierland · 
IJsland · 
Israël · Italië · 
Kazachstan · 
Kosovo · 
Kroatië · 
Letland · 
Liechtenstein · 
Litouwen · 
Luxemburg · 
Malta · 
Moldavië · 
Montenegro · Nederland · .svg){kind=small}
Noord-Ierland · 
Noord-Macedonië · 
Noorwegen · Oekraïne · Oostenrijk · Polen · Portugal · 
Roemenië · Rusland · San Marino · 
Schotland · 
Servië · 
Slovenië · 
Slowakije · 
Spanje · 
Tsjechië · 
Turkije · 
Wales · 
Wit-Rusland · Zweden · Zwitserland
Bohemen · 
Bohemen en Moravië · 
Duitse Democratische Republiek · 
Ierland · .svg){kind=small}
Joegoslavië · .svg){kind=small}
Servië en Montenegro · Tsjecho-Slowakije · 
GOS · .svg){kind=small}
Saarland · 
Sovjet-Unie
- ↑ Hiddink en Rusland uit elkaar, NOS, 13 februari 2010
- ↑ Algerijnen weerstaan Rusland en gaan verrassend door, Volkskrant, 26 juni 2014
- ↑ Capello wil revanche met Rusland in 2018, Volkskrant, 27 juni 2014
- ↑ Russische bondscoach mikt op plek bij laatste zestien op WK, Algemeen Dagblad, 30 januari 2018
- ↑ Rusland boekt grootste overwinning in een openingsduel ooit, NOS, 14 juni 2018
- ↑ "Polen, Zweden en Tsjechië willen niet naar Rusland voor play-offs WK voetbal", NOS.nl, 24 februari 2022. Geraadpleegd op 1 maart 2022.
- ↑ "FIFA en UEFA schorsen Russische teams en nationale ploegen", VI.nl, 28 februari 2022. Geraadpleegd op 28 februari 2022.
- ↑ FIFA-ranking