France Télévisions
France Télévisions (wym. [fʁɑ̃s televizjɔ̃]) – francuska publiczna grupa mediowa będąca własnością francuskiego skarbu państwa, powstała na skutek reorganizacji kanałów francuskiej telewizji publicznej.
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Adres |
France Télévisions |
| Data założenia | |
| Forma prawna | |
| Prezes |
Delphine Ernotte-Cunci |
| Udziałowcy |
rząd Francji (100%) |
| Dane finansowe (2018) | |
| Przychody | |
| Aktywa | |
Położenie na mapie Paryża  | |
Położenie na mapie Francji  | |
Położenie na mapie Île-de-France  | |
 48°50′20″N 2°16′17″E/48,838889 2,271389
| |
| Strona internetowa | |
Spółka finansowana jest z wpływów z abonamentu radiowo-telewizyjnego.
Historia
edytujW latach 1964–1975 narodowa radiotelewizja we Francji była zmonopolizowana przez organizację Office de radiodiffusion-télévision française. W celu stworzenia konkurencyjności, organizacja została w 1975 roku podzielona, a jej trzy kanały telewizyjne: TF1, Antenne 2 i FR3, stały się niezależne od siebie, lecz nadal były w pełni własnością rządu francuskiego[2][3]. W 1987 roku kanał TF1 został sprywatyzowany i sprzedany spółce Bouygues, a oprócz niego powstały inne prywatne kanały, takie jak m.in. Canal+ i La Cinq. Doprowadziło to do znacznego spadku oglądalności dwóch wówczas istniejących kanałów publicznych, które straciły 30% swojego udziału w rynku[4]. W celu ponownego zjednoczenia francuskiej telewizji publicznej i wzmocnienia jej pozycji na wynku, w 1992 roku powołano wspólnego dyrektora obydwu kanałów, a nazwy kanałów zmieniono na France 2 i France 3 w celu ujednolicenia marki; podmiot powstały wskutek tych zmian został nazwany France Télévision, jednak nie był nadal jednym bytem nadawczym[5][6].
2 sierpnia 2000 roku utworzona pod nazwą France Télévisions została spółka holdingowa wszystkich francuskich kanałów telewizji publicznej, przejmując w pełni kontrolę nad kanałami France 2 i France 3, jak i prywatnym kanałem La Cinquième, przemianowanym na France 5[7][8]. W 2004 roku spółka przejęła kanał Réseau France Outre-mer, odpowiedzialny za nadawanie w terytoriach zależnych Francji[9]. Obowiązek mianowania prezesa publicznej spółki do 2008 i od 2013 roku należał do Conseil supérieur de l'audiovisuel (Wyższa Rada Audiowizualna), a w latach 2008–2013 do francuskiego prezydenta[8][10].
Status i działanie
edytuj
France Télévisions jest ogólnokrajową spółką programową, której misje są określone w artykule 44 ustawy nr 86-1067 z dnia 30 września 1986 r. dotyczącej wolności komunikacji, poprawiona ustawą nr 2013-1028 z dnia 15 listopada 2013 r. dotyczącą niezależności nadawców publicznych. Działanie spółki jest równkeż wyjaśnione w specyfikacjach spółki, ustalonych dekretem nr 2009-1263 z dnia 19 października 2009 r. zatwierdzającym statut narodowej spółki programowej France Télévisions. Ponadto kierunki strategiczne grupy są przedmiotem umowy o celach i środkach (COM), podpisywanej co pięć lat między France Télévisions a jej udziałowcem, państwem francuskim[11].
Zgodnie z francuskim prawem, kanały telewizji publicznej nie mogą nadawać reklam na antenie od godziny 20:00 do 6:00. Część art. 44 ustawy nr 86-1067 z dnia 30 września 1986 r. dotyczącej wolności komunikacji, wg poprawy 2013-1028 z dnia 15 listopada 2013 r. dotycząca niezależności nadawców publicznych[12] głosi:
France Télévisions jest odpowiedzialna za projektowanie i programowanie krajowych, regionalnych i lokalnych audycji telewizyjnych, a także zagranicznych audycji radiowych. Publikuje i emituje również szereg usług komunikacji audiowizualnej, w tym audiowizualnych usług medialnych na żądanie, odpowiadających misjom służby publicznej, o których mowa w art. 43-11 oraz w jego specyfikacjach. [...] Uwzględnia rozwój technologii cyfrowych, aby zapewnić wszystkim odbiorcom dostęp do swoich programów. Szanując tożsamość linii redakcyjnych każdej z publikowanych i emitowanych przez siebie usług, France Télévisions zapewnia poprzez swoje wybory programowe i nabywanie programów oraz utworów audiowizualnych i kinematograficznych gwarancję różnorodności twórczości i produkcji. France Télévisions odzwierciedla różnorodność francuskiego społeczeństwa w swoich programach i zapewnia podjęcie odpowiednich działań w celu poprawy obecności tej różnorodności w programach. [...] projektuje i emituje programy regionalne, które przyczyniają się do poznania i wpływu tych terytoriów oraz, w stosownych przypadkach, do ekspresji języków regionalnych. Programy te są nadawane na specjalnych stoiskach, w tym w godzinach największej oglądalności, i można je odebrać w całym kraju. Odzwierciedlają różnorodność życia gospodarczego, społecznego i kulturalnego w regionie oraz dostarczają informacji lokalnych.
Kanały telewizyjne
edytujKanały własności France Télévisions
edytuj| Nazwa kanału | Logo | Start emisji naziemnej |
|---|---|---|
| France 2 |  |
21 grudnia 1964 |
| France 3 |  |
31 grudnia 1972 |
| France 4 |  |
31 marca 2005 |
| France 5 |  |
13 grudnia 1994 |
| France Info |  |
31 sierpnia 2016 |
| La Première |  |
9 lipca 2004 |
Kanały z udziałami France Télévisions
edytuj| Nazwa kanału | Logo | Start emisji naziemnej |
|---|---|---|
| Arte |  |
30 maja 1992 |
| Euronews |  |
1 stycznia 1993 |
| France Info | |
31 sierpnia 2016 |
| TV5 Monde |  |
2 stycznia 1984 |
| Africanews |  |
4 stycznia 2016 |
| Planète+ Crime | 27 października 2007 |
Kanały sprzedane
edytuj| Nazwa kanału | Logo | Start emisji naziemnej |
|---|---|---|
| France 24 |  |
30 listopada 2005 |
| Histoire | 14 lipca 1997 | |
| Mezzo | 21 marca 1998 | |
| Mezzo Live HD | 7 kwietnia 2010 | |
| Gulli |  |
18 listopada 2005 |
Kanały nieistniejące
edytuj| Nazwa kanału | Logo | Start emisji naziemnej |
|---|---|---|
| Télé Emploi | 28 marca 1994 | |
| France Supervision | 7 września 1992 | |
| La Cinquième |  |
13 grudnia 1994 |
| Chaîne Régions | 11 maja 1998 | |
| RFO Sat | 25 marca 1998 | |
| Festival |  |
24 czerwca 1996 |
| Gourmet TV | 20 marca 2002 | |
| Ma Planète |  |
5 listopada 2003 |
| Planète Juniors | 4 września 2007 | |
| Tempo | 1983 | |
| Planète+ Thalassa | 1 listopada 2002 | |
| Culturebox |  |
1 lutego 2021 |
| France Ô |  |
25 lutego 2005 |
Udziały i widownia
edytujW 2019 roku średni udział oglądalności kanałów France Télévisions wyniósł 28,9%[13], dzięki czemu była pierwszą we Francji, wyprzedzając grupy TF1 (27,2%) i M6 z 14,5%[14]. W lipcu 2015 France Télévisions – z Francetv Info, France 3 Régions, 1re Outre-mer, Culturebox i Géopolis – zajęła 4 miejsce wśród najczęściej odwiedzanych przez internautów witryn informacyjnych we Francji z 6,896 milionami użytkowników, za Le Figaro (8,640 miliona), L'Internaute (8,368 mln) i Le Monde (7,198 mln). Pośród użytkowników telefonów komórkowych zajęła drugie miejsce z 4,838 milionami użytkowników, za Le Figaro (5,147 miliona), a spośród użytkowników tabletów zajmuje trzecie miejsce z 2,702 milionami użytkowników, za Le Figaro (2,908 miliona) i 20 Minutes (2,814 miliona)[15].
| Rok | France 2 | France 3 | France 4 | France 5 | France Info | Łącznie |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 2007[16] | 18,1% | 14,1% | 0,4% | 3,3% | b.d. | 35,9% |
| 2008[16] | 17,5% | 13,3% | 0,9% | 3% | 34,7% | |
| 2009[17] | 16,7% | 11,8% | 1,1% | 3,1% | 32,7% | |
| 2010[17] | 16,1% | 10,7% | 1,6% | 3,2% | 31,6% | |
| 2011[18] | 14,9% | 9,7% | 2% | 3,3% | 29,9% | |
| 2012[18] | 14,9% | 9,7% | 2,1% | 3,5% | 30,2% | |
| 2013[19] | 14% | 9,5% | 1,8% | 3,3% | 28,6% | |
| 2014[19] | 14,1% | 9,4% | 1,6% | 3,2% | 28,8% | |
| 2015[20] | 14,3% | 9,2% | 1,7% | 3,4% | 29,2% | |
| 2016[21] | 13,4% | 9,1% | 1,9% | 3,4% | 28,6% | |
| 2017[22] | 13% | 9,1% | 1,8% | 3,6% | 0,3% | 28,4% |
| 2018[14] | 13,5% | 9,4% | 1,6% | 3,5% | 0,4% | 28,4% |
| 2019[23] | 13,9% | 9,3% | 1,6% | 3,6% | 0,5% | 28,9% |
| 2020[24] | 14,1% | 9,4% | 1,2% | 3,5% | 0,7% | 28,9% |
| 2021[25] | 14,7% | 9,4% | 0,8% | 3,3% | 0,7% | 28,9% |
Historia logo
edytuj| Okres obowiązywania | Grafika | Opis logo |
|---|---|---|
| 1992–2000 | 
|
Czarny napis „France Télevision” (ówczesna nazwa firmy), nad i pod którym widoczne są częściowo ucięte liczby 2 i 3, symbolizujące dwa kanały ówcześnie posiadane przez firmę. |
| 2000–2002 | Podobne do logo obowiązującego w latach 1992–2000. Napis „France Télévision” został przesunięty na dół logo, nad nim znalazła się gruba szara linia. Nad linią znajdowały się projekty graficzne kanałów firmy: wcześniej wspomniane kanały 2 i 3, oraz nowy kanał 5. | |
| 2002–2008 | 
|
Cztery kwadratowe figury, podobne do lustr, tzw. „okna”. Pod nimi znajduje się napis „francetélévisions”. Każdy element przedstawiony na logo jest w kolorze niebieskim lub granatowym. |
| 2008–2012 | .svg)
|
Logo przypomina to używane w latach 2002–2008. W sygnecie pojawiło się piąte tzw. „okno”, a wszystkie z nich przybrały różne barwy, odpowiednio: czerwony, niebieski, fioletowy, zielony oraz żółty. Napis pod sygnete, pozostał bez zmian. |
| 2012–2018 | 
|
Składa się wyłącznie z napisu „francetélévisions” w kolorze czarnym. |
| 2018–2022 | 
|
Przedstawia czarny napis „france•tv”. |
| od 2023 |
|
Czarny napis „france”, obok którego znajduje się zapisane w różnych kolorach tęczy „•tv”. |
Przypisy
edytuj- ↑ a b 3146651, Rapport annuel 2018 - Volet financier [online], Issuu [dostęp 2021-08-24] (ang.).
- ↑ Martine ESQUIROU, 1975: l'ORTF éclate et les chaînes publiques deviennent concurrentes [online], Libération [dostęp 2023-11-26] (fr.).
- ↑ ORTF - L'Internaute - Histoire [online], archive.wikiwix.com [dostęp 2023-11-26].
- ↑ Leen d’Haenens, Frieda Saeys (red.), Western Broadcasting at the Dawn of the 21st Century, De Gruyter, 31 grudnia 2001, DOI: 10.1515/9783110867596, ISBN 978-3-11-086759-6 [dostęp 2023-11-26].
- ↑ Agnès Chauveau, Yannick Dehée, Dictionnaire de la télévision française, Nouveau Monde, styczeń 2007, DOI: 10.14375/np.9782847362657, ISBN 978-2-84736-265-7 [dostęp 2023-11-26].
- ↑ Chronologie de la politique de l'audiovisuel. Politiques publiques - repères - Vie-publique.fr [online], archive.wikiwix.com, 20 sierpnia 2004 [dostęp 2023-11-26] (fr.).
- ↑ Les principales dispositions de la loi du 1er août 2000 - Audiovisuel - Ministère de la Culture et de la Communication [online], web.archive.org [dostęp 2023-11-26] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-09] (fr.).
- ↑ a b Histoire de France Télévisions [online], archive.wikiwix.com [dostęp 2023-11-26] (fr.).
- ↑ Réseau France Outre-mer s'appelle désormais France Ô [online], Le Monde.fr, 28 lutego 2005 [dostęp 2023-11-26] (fr.).
- ↑ Marie Bénilde, La télévision publique libérée de ses chaînes ? [online], Le Monde diplomatique, 1 lutego 2008 [dostęp 2023-11-26] (fr.).
- ↑ Missions [online], France tv & vous [dostęp 2021-12-15] (fr.).
- ↑ Loi n° 86-1067 du 30 septembre 1986 relative à la liberté de communication (Loi Léotard) [online], www.legifrance.gouv.fr [dostęp 2021-12-15].
- ↑ Les chiffres [online], France tv & vous [dostęp 2021-08-21] (fr.).
- ↑ a b TF1 reste en tête des audiences TV 2019 mais tombe sous les 20% [online], www.20minutes.fr [dostęp 2021-08-21] (fr.).
- ↑ N° 3111 tome V - Avis de M. Jacques Cresta sur le projet de loi de finances pour 2016 (n°3096) [online], www.assemblee-nationale.fr [dostęp 2021-08-21].
- ↑ a b Médiamat annuel 2008 [online].
- ↑ a b Médiamat annuel 2010 [online] [dostęp 2021-08-21] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-29].
- ↑ a b Médiamat annuel 2012 [online].
- ↑ a b Médiamat annuel 2014. TF1 consolide, RMC Découverte HD 24 performe [online].
- ↑ Médiamat annuel 2015 [online] [dostęp 2021-08-21] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-13].
- ↑ Audiences télé. En 2016, M6 et la TNT progressent, TF1 et France 2 perdent du terrain [online].
- ↑ Audiences annuelles 2017 : TF1 et France 2 limitent la casse, M6 très faible, France 5 devant C8 et TMC [online].
- ↑ Audiences annuelles 2019 : Les chaînes TF1 et M6 au plus bas, le service public en forme, record pour LCI et L'Equipe [online].
- ↑ L'audience de la télévision en 2020 [online].
- ↑ Audiences annuelles 2021 : TF1 leader en hausse, F2 au top réduit l'écart, records historiques pour CNews et RMC Story [online], ozap.com [dostęp 2023-04-05] (fr.).