Przejdź do zawartości

Anna Rudawcowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Anna Rudawiec
z d. Okuszko-Boska
Anna Rudawcowa
Ilustracja
Anna Rudawcowa (lata 30. XX w.)
Data i miejsce urodzenia

7 sierpnia 1905
Dorpat

Data i miejsce śmierci

2 grudnia 1981
Gliwice

Zawód, zajęcie

poetka, pisarka, aktorka, nauczycielka

Narodowość

polska

Rodzice

Ludger i Natalia Okuszko-Boscy

Małżeństwo

Michał Rudawiec

Dzieci

Bohdan, Halina

Odznaczenia
Krzyż Zesłańców Sybiru
Strona internetowa

Anna Rudawcowa, właściwie Anna Rudawiec, z domu Okuszko-Boska, herbu Leliwa (ur. 7 sierpnia 1905 roku w Dorpacie, obecnie Tartu, zm. 2 grudnia 1981 w Gliwicach) – polska poetka, pisarka, aktorka, nauczycielka, działaczka patriotyczna. Autorka wierszy dla dzieci, wierszy religijnych i wierszy o tematyce zesłańczej. Przed II wojną światową publikowała swoje prace w czasopismach dla dzieci Płomyk i Płomyczek.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]
Anna Rudawcowa w domowym zaciszu (lata 30. XX w.)

Po wyjściu za mąż w 1931 zamieszkała z rodziną w Grodnie. W czasie wojny w 1940, po aresztowaniu męża, zesłana z dwójką dzieci do Kraju Ałtajskiego w ZSRR, następnie po podpisaniu przez gen. Władysława Sikorskiego z Józefem Stalinem porozumienia (dotyczącego losu Polaków w ZSRR i formowania Armii Polskiej w ZSRR) znalazła schronienie w Atbasarze, gdzie tworzyła i wystawiała inscenizacje patriotyczne dla rodaków. W tym czasie powstał cykl wierszy o tematyce zesłańczej. Po śmierci gen. Sikorskiego ponowne aresztowana i przeniesiona do Kuszmuruna, potem (w 1944) do Karagandy. W 1946 wróciła do Polski i osiedliła się wraz z mężem i dziećmi w Gliwicach.

Przez władze komunistyczne została uznana za wroga klasowego w wyniku czego przez wiele lat jej utwory znajdowały się na indeksie i nie były dopuszczane do druku. Zniechęcona wieloma nieudanymi próbami wydania swoich utworów skupiła się na pisaniu wierszy dla dzieci, wierszy religijnych i nielicznych inscenizacji.

Odznaczona pośmiertnie Krzyżem Zesłańców Sybiru.

Wspomnienia Anny Rudawcowej z pobytu na zesłaniu opisała córka poetki, Halina Łupinowicz w swojej książce Skrzywdzeni.

Ważniejsze prace

[edytuj | edytuj kod]
Okładka wydania nut piosenki Hej, naprzód....
Anna Rudawcowa jako aktorka w roli markizy ("Sen o markizie", 1928-30)
Anna Rudawcowa wśród trupy teatralnej (stoi w środku z wachlarzem, "Sen o markizie", 1928-30)
Anna Rudawcowa z rodziną na pikniku (lata 30. XX w.)
  • Spadające Gwiazdy - tomik poezji[1], Gliwice 2015, ISBN 978-83-937152-2-0
  • Do Braci; Sybirska kołysanka; W sybirskiej chacie; Litania Wygnańców; Morituri te salutant; Sen o Polsce; Powrót - wiersze opublikowane w czasopiśmie Zesłaniec, nr 58 (2014), s. 45-48
  • Oczy dziecka: wiersze, bajki, kołysanki - tomik poezji[1], Gliwice 2013, ISBN 978-83-937152-1-3
  • Wiersze z Sybiru – tomik poezji[1], Gliwice 2013, ISBN 978-83-937152-0-6
  • Wiersze sybirskie – tomik poezji, Bydgoskie Towarzystwo Naukowe, 1990
  • Bajka – obrazek sceniczny w 2 odsłonach – utwór sceniczny, wyd. 1948
  • Śpiew maszyn - wiersz Hanny Rudawcowej – utwór sceniczny, wyd. 1947
  • Hej, naprzód... Piosenka marynarska[2] – muz. Michał Woźny, sł. Anna Rudawcowa; nakł. Zjednoczenia Polskich Zespołów Śpiewaczych i Instrumentalnych w Krakowie, wyd. przedwojenne
  • liczne pojedyncze wiersze publikowane w czasopismach Płomyk i Płomyczek
  • inscenizacje dla dzieci i młodzieży
  • wiersze i wierszyki dla dzieci
  • wiersze religijne
  • wiersze patriotyczne i okolicznościowe
  • kolędy do słów wierszy poetki

Przekłady poezji Anny Rudawcowej

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • prof. dr hab. Jerzy Fiećko: Anna Rudawcowa – dzieje zesłania i jej sybirska poezja, „Czas Kultury” nr 8, 1989, s. 88-91.
  • Anna Rudawcowa: Wiersze sybirskie, „Czas Kultury” nr 8, 1989 (komentarz: Jerzy Fiećko).
  • Anna Rudawcowa – prace w zbiorach Biblioteki Narodowej

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Zbiór wydany nakładem syna autorki, Bohdana Rudawca; il. Urszula Tatrzańska, posłowie prof. hab. dr. Jerzy Fiećko z Instytutu Filologii Polskiej Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu
  2. Piosenka z nutami na chór męski, wyd. z subwencji Prezydium WRN, Wydział Kultury w Krakowie, stron 4, format 21,6 x 30.5 cm

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]